Με εξπρεσιονιστική διάθεση και δυναμική παλέτα, η εικαστικός «πλάθει» με τον χρωστήρα της πρόσωπα οικεία μα ταυτόχρονα απόκοσμα, κοντινά μα και τόσο μακρινά, πρόσωπα που κινούνται αέναα στον χρόνο και στον χώρο, εγκλωβίζοντας κάτι από την αιώνια αλήθεια που μας περιβάλλει. Μια έκθεση καθαρά ανθρωποκεντρική, με αφετηρία και τέρμα της την ανθρώπινη μορφή, επικεντρώνεται, μέσα από μία όχι τόσο ρεαλιστική όσο εμπειρική απεικονιστική αφήγηση, στην λυρική απόδοση του θέματος. Πανανθρώπινοι συμβολισμοί, σιωπηλά μηνύματα και βουβές σημασίες αναδύονται με ζωντάνια μέσα από κάθε ατομικό ή ομαδικό «πορτραίτο», καθιστώντας το εκάστοτε έργο οικείο και γνώριμο στον σύγχρονο θεατή.

Τα έργα αυτά μετουσιώνουν με τρόπο μοναδικό συναισθήματα και μνήμες, οδηγώντας μας μέσω μιας αληθινά ποιητικής και μεταφυσικής διάστασης στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Μορφές αρχέγονες, πνευματικές μα κι απροκάλυπτα υλικές, μας ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο. Ο χώρος στα έργα της Ιφιγένειας Αποστολοπούλου αποκτά συμβολική διάσταση. Ο χρόνος, από την άλλη, ρευστοποιείται και φαίνεται να ακροβατεί σ' ένα αδιόρατο μεταίχμιο μεταξύ του χθες και του σήμερα, καθώς οδηγούμαστε σε μια υπέρβαση της καθιερωμένης αντίληψής του. Το να αιχμαλωτίσει η ζωγράφος μια συγκεκριμένη στιγμή στο διηνεκές του χρόνου είναι άνευ σημασίας. Αυτό που προέχει είναι η αποτύπωση του αιώνιου κι ασύλληπτου, η ουσία δηλαδή της ανθρώπινης φύσης.

Η Ιφιγένεια Αποστολόπουλου μας προσκαλεί σε ένα συναρπαστικό εικαστικό ταξίδι αναζήτησης κι αποκάλυψης της ψυχής μέσω της εύθραυστης ανθρώπινης μορφής, που στον καμβά της αποκαλύπτεται μέσα από ένα διαχρονικό παιχνίδι φυσικού-μεταφυσικού χώρου στο άπειρο.
Με αφορμή την έκθεση της Ιφιγένειας Αποστολοπούλου, η παιδική της φίλη και γνωστή τσεμπαλίστα Κατερίνα Κτώνα έδωσε στην παλαιά προγονική της οικία (ο Δημήτριος Πετρόπουλος, που έκτισε το όμορφο αυτό μεγαλοαστικό σπίτι στα τέλη του 19ου αι., υπήρξε προπάππος της) την περασμένη Κυριακή (22-01-2012) ένα ρεσιτάλ με τίτλο «Πορτραίτα κάτω από τα δάχτυλα μου». Μέσα σε μία ζεστή ατμόσφαιρα η εξαίρετη αυτή μουσικός εισήγαγε, με χιούμορ και γνώση, τους ακροατές στον κόσμο του ύστερου γαλλικού μπαρόκ της Αυλής του Louis XIV, του επονομαζόμενου Βασιλιά Ήλιου. Περιβαλλόμενοι από τα μυστηριακά πορτραίτα της εικαστικού, το κοινό απήλαυσε τα «μουσικά» πορτραίτα από τα Pieces de Clavecin των F. Couperin (1668-1733) & J. Duphly (1715-1789). Άλλοτε αφιερωμένα σε ευγενείς κι άλλοτε σε μουσικούς, τα έργα, που με δεξιοτεχνία και ευαισθησία εκτέλεσε η Κατερίνα Κτώνα, είναι πάνω απ' όλα μορφές και μουσικές εντυπώσεις ανάκλησης και μνήμης μιας περασμένης εποχής.

Το παρελθόν μετατράπηκε σε παρόν και η υπέρβαση μετουσιώθηκε σε πραγματικότητα. Οι μουσικές επιλογές της τσεμπαλίστας έδεσαν αρμονικά με τη ζωγραφική της εικαστικού χαρίζοντας στους παρευρισκόμενους ένα μαγικό ταξίδι στον ποικιλόμορφο χώρο της τέχνης.