«Το ξαναδιάβασα για Τρίτη φορά το Περηφάνια & Προκατάληψη, αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα της δεσποινίδας Τζέιν Ώστεν. Αυτή η νέα γυναίκα έχει ένα μοναδικό ταλέντο να περιγράφει τις σχέσεις, τα συναισθήματα και τους χαρακτήρες της καθημερινότητας. Το επιτηδευμένο και στομφώδες ύφος μπορώ κι εγώ άνετα να το χειριστώ. Όμως δεν είχα την τύχη να έχω το σπάνιο χάρισμα που κάνει τα ασήμαντα και καθημερινά πρόσωπα και πράγματα ενδιαφέροντα χάρη στην ειλικρίνεια της περιγραφής και στα συναισθήματα. Τι κρίμα που ένα τόσο προικισμένο πλάσμα χάθηκε τόσο νωρίς!» έγραψε κάποτε ο Σερ Ουώλτερ Σκοτ για μία από τις κορυφαίες μορφές τις νεώτερης αγγλικής λογοτεχνίας.

Κάποια αγόρια μεγαλώνουν πιο γρήγορα από κάποια άλλα. Στα δεκαεννιά τους ή τα είκοσι τους χρόνια αντιλαμβάνονται πράγματα τα οποία σε άλλους εμφανίζονται έπειτα από δεκαετίες. Ερωτεύονται, χαίρονται και λυπούνται παράφορα, όλα με την ίδια ταχύτητα: η ζωή βρυχάται πιο δυνατά μέσα τους απ? ό, τι σε άλλους. Ένα τέτοιο αγόρι λένε πως ήταν και ο Τιμ Μπάκλεϋ, αυτό το λεπτό παιδί με τα ανάκατα μαλλιά και τα μάτια που στις φωτογραφίες κοιτάζουν θλιμμένα ακόμα κι όταν ολόκληρο το πρόσωπο χαμογελάει. Ένα πλάσμα που του άρεσε να οδηγεί «ξέφρενα» στην Πόλη των Αγγέλων και που εξιστορούσε χαριτωμένες ψευτιές από δω κι από κει, μεταξύ των οποίων κι ότι τάχα κάποτε ήταν ταξιτζής.

Η δεκαετία του ΄60 ήταν για τη σύγχρονη ιστορία της τέχνης μια περίοδος ξέφρενης αισθητικής και ανεπανάληπτων θεαμάτων: από τις εκστατικές μουσικές δημιουργίες μυθικών προσωπικοτήτων μέχρι τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που καθρέφτισαν τη «μοντέρνα» ζωή εναργέστατα, η γιορτή ?άλλοτε ειρηνική, άλλοτε σαρωτική- έλαβε χώρα σε πολλά μέρη του πλανήτη. Για τον κινηματογράφο οι μέχρι τότε σταθερές αξίες καταρρίφθηκαν ανεπιστρεπτί. Πολλοί έσερναν αυτό το χορό και σε χώρες όπως η Αμερική, η Γαλλία, η Ιαπωνία ξεπήδησαν φιλμ που αστράφτουν στο πέρασμα των χρόνων. Πηγή ανάλογων έργων αποτέλεσε και η Αγγλία, τα χρόνια που το Λονδίνο «λικνιζόταν» και που οι νέοι ζούσαν χλευάζοντας το βρετανικό πουριτανισμό. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εκείνης της γενιάς αποτελεί ο εξαίρετος κινηματογραφιστής Τζον Σλέσιντζερ.

H Ζωή του

Ο δημιουργός-σταθμός στην ιστορία του Θεάτρου Άντον Τσέχωφ γεννήθηκε το 1860 στο Ταγκανρόνγκ, μικρή επαρχιακή πόλη της Ρωσίας.

Ο Jim Morrison ήταν τραγουδιστής, στιχουργός, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και ποιητής και θεωρείται έως και σήμερα ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της Ροκ Μουσικής. Ο θάνατός του σε ηλικία 27 ετών ενίσχυσε τον μύθο του, αφού οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε και ο μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες οι οποίες ακόμα και σήμερα ενισχύονται. Το φαινόμενο Morrison και η σύμπραξή του με τους Doors, εισήγαγε σκοτεινούς στίχους ποίησης σε μια αλλόκοτα πρωτότυπη ψυχεδελική μουσική και κατάφερε, με μόλις 4 δίσκους, να περάσει στην ιστορία. Η πορεία του με τους Doors απασχόλησε και τον κινηματογράφο 3 φορές, με την τελευταία ταινία να κυκλοφορεί σε μερικούς μήνες στην χώρα μας με αφηγητή τον Johnny Depp αποσπώντας ήδη πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις.

O Christian Dior γεννήθηκε το 1905 σε μια μικρή πόλη στη Γαλλία, την Grenville, όπου και έζησε μέχρι τα 5 του χρόνια, ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας. To 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Παρόλο που ήθελε να σπουδάσει οτιδήποτε σχετικό με τέχνες και ιδιαίτερα σχέδιο, ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών του και ιδιαίτερα του πατέρα του, να γίνει διπλωμάτης και σπούδασε στο Ecole des Sciences Politiques.

Τραγουδιστής, μουσικός, αρχηγός ορχηστρών και σπουδαίος χορευτής ο James Brown κέρδισε τον τίτλο του "Νονού της Soul" μέσα από την αξιοθαύμαστη πορεία του και την ασταμάτητη και πάντοτε δημιουργική παρουσία του. Σήμερα θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες μουσικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα και επιπλέον χαρακτηρίζεται ως ο πιο σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος της Show Business!

Οι αμέτρητες βραβεύσεις ? εν ζωή και μετά θάνατον -, τα μνημεία που φέρουν το όνομα του και το πλούσιο δισκογραφικό του έργο συμπληρώνουν το παζλ μιας πραγματικά μυθικών διαστάσεων καλλιτεχνικής προσωπικότητας.

O Τζων Λένον εκτός από μουσικός και ιδρυτικό μέλος του θρυλικού συγκροτήματος των Beatles, διακρίθηκε επίσης ως ακτιβιστής του 20ου αιώνα, υιοθετώντας έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα, ειδικότερα ως ηγετική μορφή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μουσική του επηρέασε πολλούς δημιουργούς και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς και πολυδιασκευασμένους τραγουδοποιούς.

H Billie Holiday, σάραντα χρόνια μετά τον θάνατο της εξακολουθεί να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Jazz μουσικής, με έντονη επιρροή στον μουσικό κόσμο ιδιαίτερα την δεκαετία του '50. Με την χαρακτηριστική soul φωνή της κατάφερνε ότι τραγουδούσε να το μετατρέπει αυτόματα σε ?κλασικό?.

Ella Fitzgerald: "Η πρώτη κυρία του τραγουδιού" είναι ο τίτλος που συντροφεύει αυτή την σπουδαία τραγουδίστρια, τίτλος που επινοήσαν κριτικοί και κοινό, και όχι άδικα. Με μια αξιοζήλευτη καριέρα 60 ετών, εκατοντάδες ηχογραφήσεις, 14 βραβεία grammy και μια σχολή παραστατικών τεχνών με το όνομα της, η Fitzgerald θεωρήθηκε τελικά η σπουδαιότερη γυναικεία φωνή της Jazz όλων των εποχών (αν και αρκετοί μπορεί να υποστηρίξουν και τις επίσης σπουδαίες Sarah Vaughan και Billie Holiday). Ασυναγώνιστη στην scatt Jazz, με μια ευλογημένη φωνή ευρείας κλίμακας και κυρίως με μια άψογη άρθρωση που έδινε την ευκαιρία στο κοινό να καταλαβαίνει λέξη προς λέξη ότι τραγουδούσε, σύντομα έγινε τόσο οικεία και αγαπητή στο κοινό της που απλά την αποκαλούσε "Ella".

To όνομα του είναι συνώνυμο της δόξας. Με καριέρα 50+ ετών, 1.400 ηχογραφήσεις, δεκάδες ταινίες και εκπομπές στην τηλεόραση, κατάφερε να είναι παρόν από την εποχή του Swing μέχρι αυτή του Rock, ενώ τόλμησε και κατάφερε να παρουσιάσει στο κοινό μουσικά θεατρικά έργα μεγάλων συνθετών όπως George Gershwin, Cole Porter και Jerome Kern, με τον δικό του τρόπο, καθιστώντας τα απόλυτα κλασσικά. Έχουν γραφτεί 15 βιογραφίες μέχρι σήμερα, έπεται βιογραφική ταινία από τον Scorsese ενώ έχει απασχολήσει έντονα τον τύπο για τις επιθέσεις του σε δημοσιογράφους, την άστατη προσωπική του ζωή αλλά και τις γνωριμίες του με την μαφία. Μπορεί εύκολα να θεωρηθεί η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της Αμερικανικής κουλτούρας του 20ου αιώνα.

O Barry White ( Barry Eugene Carter ) γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέλος μουσικής οικογένειας, από πολύ νωρίς βρέθηκε στο πλευρό της μητέρας του σε χορωδία Gospel ενώ έμαθε μόνος του πιάνο. Σε ηλικία δέκα ετών η οικογένεια White μετακόμισε απο το Τεξας στο Λος Άτζελες όπου δυστυχώς μπλέχτηκε στις περιβόητες συμμορίες της περιοχής. Ένα χρόνο αργότερα πραγματοποιεί το μουσικό του ντεμπούτο παίζοντας πιάνο στον δίσκο "Goodnight my Love" του Jesse Belvin ενώ στα 16 του για πρώτη φορά η φωνή του γίνεται βινύλιο για το τραγούδι "Little Girl" με την συνοδεία του γκρούπ Upfronts.

Το πρώτο της μυθιστόρημα «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος», κυκλοφόρησε το 1974. Ακολούθησε «Ο Υπνοβάτης», ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στην Γαλλία το 1988. Το «Rien Ne Va Plus» είναι το τρίτο στη σειρά μυθιστόρημά της, που εκδόθηκε σε Ελλάδα και Γαλλία το 1991.

Αργότερα άρχισε να δίνει κείμενά του στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση καθώς και σε κωμικούς του καμπαρέ. Ο Αλαν Κονιξμπεργκ αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του, ενώ παράλληλα άρχισε να στέλνει αστεία σε κουτσομπολίστικες στήλες των εφημεριδών της Νέας Υόρκης.Έτσι γεννιέται ο Γούντυ Άλεν.

Το 1973 ο George Roy Hill σκηνοθέτησε την ταινία το "Κεντρί", έχοντας για πρωταγωνιστικό δίδυμο τους Robert Redford και Paul Newman. Εβδομηνταπέντε χρόνια πιο πριν και από αυτό το γεγονός, ο συνθέτης Scott Joplin είχε συνθέσει μουσική, τα λεγόμενα piano "rags".