- Κύριε Πλέσσα φέτος συνεργάζεστε στο Μικρό Παλλάς με τον Κώστα Χατζή. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Είναι η πραγματοποίηση ενός παλιού μας ονείρου. Από τότε που ανακάλυψα την ιδιαιτερότητα και την ευαισθησία του Κώστα και εκείνος ξεχώριζε με διαφορετικό κριτήριο τα τραγούδια μου που ερμήνευε, θέλαμε κάποια στιγμή να βρεθούμε μαζί και μπροστά σε ακροατήριο να ανταλλάξουμε τις τόσο διαφορετικές καταθέσεις ψυχής. Αυτό συμβαίνει τα Δευτερότριτα και ο κόσμος έρχεται και απολαμβάνει την αλήθεια μιας σχέσης που καλά κρατεί.

- Στην πολυετή σας καριέρα έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου και του κινηματογράφου. Τι έχετε να θυμηθείτε από αυτές σας τις συνεργασίες;

Είμαι σίγουρος ότι είναι τόσο διαφορετική η αντίληψή μας για το ποια είναι τα μεγάλα ονόματα που το μόνο που θα τολμούσα είναι να σας βεβαιώσω πως υπήρξα παιδί μεγάλων διδασκάλων αλλά και διδάσκαλος πολλών σημερινών «μεγάλων».

- Έχετε γράψει μουσική για πολλές ταινίες της μεγάλης οθόνης, όπως το χώμα βάφτηκε κόκκινο, οι θαλασσιές οι χάντρες, γοργόνες και μάγκες και φυσικά ο κατάλογος είναι μακρύς, αλλά και το θέατρο. Ποιες ήταν οι πηγές της έμπνευσής σας σε κάθε περίπτωση;

Πέστε μου ειλικρινά, βρίσκετε εσείς καμία ομοιότητα στις ταινίες ή τις παραστάσεις για τις οποίες με ρωτάτε; Δεν θα σας αφήσω, όμως, με την απορία. Θα σας παρακαλέσω να ψάξετε την απάντηση στην ιδιαιτερότητα που είχε η κάθε πρόκληση να ντυθεί με τη μουσική μου που θα έπρεπε να είναι αντάξια της αυθεντικότητας, της παραξενιάς, της πρωτοτυπίας ή της κοινοτυπίας. 

- Βέβαια ξεκινήσατε σπουδάζοντας χημεία. Τί ήταν εκείνο που σας έκανε να στραφείτε από τη χημεία στη μουσική;

Άστρο που με οδηγούσε σε όλη μου τη ζωή ήταν τα μάτια της μητέρας μου και τα μονοπάτια που με οδηγούσε, τα περπάτησα με παρρησία και καμάρι. Κρίνετε, σας παρακαλώ, εσείς από τα αποτελέσματα εάν πρόδωσα τις «επιταγές» που μου επιφύλαξε άλλοτε η τύχη και άλλοτε η αναγκαιότητα.

- Πέρα όμως από τη μουσική υπάρχει και μια άλλη πλευρά της τέχνης που σας συγκινεί, η ζωγραφική. Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη;

Μη με παίρνετε στα σοβαρά σαν ζωγράφο γιατί αυτό που κάνω, και το έμαθα εκ των υστέρων, λέγεται art povera, δηλαδή η τέχνη του φτωχού. Παγκόσμιο κίνημα που ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί φτηνά (πολλές φορές για πέταμα) υλικά και από τη στιγμή που έχει την παρρησία να τα υπογράψει, κατατάσσονται και αποκτούν την αμφισβήτηση ή την αξία που δικαιούνται.

Δεν ξέρω πως προέκυψε. Ξέρω, όμως, ότι με καταδιώκει και αν ποτέ με καλέσετε, την ώρα που θα φεύγω, ψάξτε τις τσέπες μου μήπως και έχω «σουφρώσει» κανένα φελλό ή καμία οδοντογλυφίδα.

- Νιώθετε πως αλλιώς εκφράζεστε με τη μουσική και αλλιώς με τα εικαστικά;

Έχετε δοκιμάσει ποτέ να σταματήσετε ένα ποτάμι με ένα τελάρο από τσιγαρόχαρτο; Για εμένα η μουσική είναι το ποτάμι.
Έχετε δοκιμάσει ποτέ μ’ ένα τσιγαρόχαρτο να φτιάξετε 4 διαφορετικά ζωγραφικά κολάζ;
Κάντε και τα δύο και θα έχετε πάρει την απάντηση.

- Σας έχει απονεμηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά σας στον πολιτισμό. Τι σκέψεις και συναισθήματα σας προκάλεσε η βράβευσή σας αυτή;

Ο αείμνηστος Κωστής Στεφανόπουλος ήταν ένας άνθρωπος ξεχωριστός και τον θαύμαζα πριν τον γνωρίσω. Φοράω πάντα με περηφάνια τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα και θυμάμαι πως το έχω τάμα να κάνω όλα μου τα ποιήματα αντάξια μιας τέτοιας τιμής.

- Σε μια Ελλάδα που αλλάζει λόγω της κρίσης πώς βλέπετε τη λειτουργία της μουσικής;

Η μουσική είναι μία ξεχωριστή τέχνη. Η Ελλάδα είναι μία ξεχωριστή χώρα. Και στις δύο αυτές ιδιαιτερότητες φωλιάζουν και οι άξιοι και οι δήθεν. Ευχηθείτε μου να είμαι από τους αληθινούς που δεν επηρεάζονται από τις αλλαγές αλλά τις αντιμετωπίζουν.

- Τί θα συμβουλεύατε ένα νέο που θέλει σήμερα να ασχοληθεί με τη μουσική;

Να μην βιαστεί να συνθέσει και πριν βάλει τη δεύτερη νότα δίπλα από την πρώτη, να θυμηθεί πως χιλιάδες αριστουργήματα ξεκινούν με τις δύο αυτές νότες αλλά... και πολλά κοινότυπα, χωρίς καμία σημασία ή αξία, από τις ίδιες δυο νότες ξεκινάνε.

- Μένετε στην Ανατολική Αττική, μια αναπτυσσόμενη περιοχή της Αττικής, στην οποία δεν είναι πολλά τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Τι νομίζετε πως λείπει και τί θα θέλατε να υπάρχει;

Και η Ραφήνα και το Πικέρμι για κάθε ενδιαφερόμενο είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης.
Καλώ όσους θέλουν και μπορούν να φροντίσουν να μην υπάρξουν οι επιτήδειοι που μπορεί να πληγώσουν αυτή την ιδιαιτερότητα.

- Τι σχεδιάζετε για το μέλλον στο χώρο της μουσικής αλλά και των εικαστικών;

Δεν σχεδιάζω. Ελπίζω μόνο πως θα καταφέρω να συνεχίσω και να μην μοιάσει ποτέ ένα τραγούδι μου με ένα άλλο αλλά και ποτέ ένας πίνακας με τον άλλο. Ευχηθείτε μου να το καταφέρω και σας ευχαριστώ.

- Κύριε Πλέσσα και εγώ σας ευχαριστώ θερμά.

Λαμπρινή Μπενάτση

Ιστορικός Τέχνης

MA of Arts University of Essex, U.K

Υπ. Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης