Μέρος των εισπράξεων του ρεσιτάλ θα δοθούν στον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδος «Προμηθέας».
Την επιλογή για το πρόγραμμα του ρεσιτάλ έχει κάνει ο Άρης Γραικούσης, ο οποίος αναφέρει σχετικά :
...Τον περισσότερο καιρό στο μυαλό μου στριφογυρνάνε νότες, κάποιες φορές είναι περισσότερες και από τα λόγια... Είναι νότες όλων των ειδών, κλασικές, παλιές, νεότερες, γαλλικές, ελληνικές, ισπανικές... συχνά κάνουν περίεργους συνδυασμούς... Έτσι γεννήθηκε η ιδέα αυτού του ρεσιτάλ...
Σκέφτηκα λοιπόν να ξεδιαλύνω αυτό τον ακατάστατο συνδυασμό και να βάλω, όλες αυτές τις νότες στη σειρά, να τις «συσχετίσω»... Δεν ήταν εύκολο και στην αρχή απογοητεύτηκα. Ένιωθα όμως ότι η μουσική είναι «μία» και με σωστό χειρισμό μπορεί να ταιριάξει...
Μερικοί από τους συνθέτες που θα ακουστούν στο πρόγραμμα, είναι οι E. Morricone, A. Piazzolla, S. Rachmaninoff, A. Khachaturian, F. Chopin, N. Rota, I. Albeniz, Y. Tiersen, Ε. Καραΐνδρου, C. Chaplin, A. Desplat κ.α. που όλοι μαζί συσχετίζονται μεταξύ τους και συνθέτουν ενότητες με θέματα από ταινίες, -Cinema paradiso, amarcord, modern times, Amelie, Frida, κ.α.- αργεντίνικα Tangos, μικρά αριστουργήματα της κλασσικής μουσικής -χορούς, Βαλς,- πρελούδια, καθώς και τραγούδια των δεκαετιών 1930 – 1960.
Ο Νίκος Βατόπουλος αναφέρει για το ρεσιτάλ του Άρη Γραικούση «Μουσικοί Συσχετισμοί» :
Υπήρχε μία «συνεννόηση» αλλά και προσμονή για το ρεσιτάλ του Αρη Γραικούση. Είχα ακούσει τον Αρη Γραικούση πέρσι τον Απρίλιο στον «Παρνασσό» σε ένα προσωπικό ρεσιτάλ του με κλασικά κομμάτια....
....Ημουν, δηλαδή, υποψιασμένος καθώς προσερχόμουν για να ακούσω τους «Μουσικούς Συσχετισμούς», ένα πρόγραμμα που ήταν προσωπική του σύλληψη, ελκυστική όσο και ριψοκίνδυνη, καθώς ήταν μία τολμηρή σύνθεση διαρκούς ροής μίας αγαπημένης ανθολογίας.
Αυτό που εισέπραξα ήταν ένας καταιωνισμός μελωδίας, από έναν κήπο προσωπικών επιλογών, από τον Αλμπένιθ, τον Σοπέν και τον Ραχμάνινοφ ως τον Χατσατουριάν και τον Ντεμπυσσύ, και ανάμεσα ένας οπωρώνας από ακούσματα χωνεμένα στις πιο βαθιές σπείρες μιας μουσικής μνήμης, σε μία δίνη βελούδινης απόλαυσης και σχεδόν επώδυνης ομορφιάς. Αν βάλει κανείς σε μία μουσική σήραγγα μελωδίες του Γαρδέλ, του Αττίκ, του Μορρικόνε, του Πιατσόλα, του Νίνο Ρότα, του Γιαν Τίρσεν και ανάμεσα εκείνα τα σπαρακτικά μιας διαρκούς νεότητας, δηλαδή το «Io che amo solo te» του Σέρτζο Εντρίγκο ή το αιώνιο «Les feuilles mortes», αισθάνεται στο τέλος παραδομένος σε αυτό που μόνο η μουσική μπορεί να επιτύχει. Στην πλήρη αναδιάταξη των αισθήσεων, στη λήθη και στον εγκεφαλικό αισθησιασμό.
Είναι μία πράξη αρχιτεκτονικής (ως προς τη σύνθεση του προγράμματος) αλλά και μία χειρονομία προσφοράς αυτό που προσφέρει ο Αρης Γραικούσης. Ως πιανίστας είναι εντυπωσιακά αυτάρκης, με τα σωστά ρήγματα, τιςπαύσεις, τις ανάσες και τη ζυγισμένη θεατρικότητα.
Καθώς έπαιζε έσκυβε σε ένα εσωτερικό τοπίο που εμείς δεν βλέπαμε αλλά εισπράτταμε ως θεαματικό. Και έπειτα, ήταν η φωνή. Δεν τον είχα ξανακούσει να τραγουδάει. Το πρώτο τραγούδι που είπε ήταν το «El dia que me quieras» του Κάρλος Γαρδέλ από το 1935, και μετά, πάλι του Γαρδέλ του «Por una cabeza» από την ίδια εποχή, δύο τραγούδια που αποθεώνουν το τάνγκο του μεσοπολέμου. Αλλά η ερμηνεία του Αρη Γραικούση, με εκείνη τη βαθιά, δουλεμένη φωνή που σκάβει μέσα σου και ανοίγει αφανείς διαύλους, έδινε πίσω στο κοινό τα τραγούδια ως δώρα. Σε όποια γλώσσα τραγούδησε, προκάλεσε ρίγος. Ηταν το αίσθημα, ο στόχος και το μέσον. Στα ελληνικά είπε το κλασικό τραγούδι της Ελένης Καραϊνδρου «Το τραγούδι της λίμνης» αλλά και Αττίκ («Ζητάτε να σας πω», «Κι αν βγουν αλήθεια»). Στα αγγλικά, το σπαρακτικό «Smile» από την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Modern Times», στα ιταλικά το «Io che amo solo te», στα γαλλικά το «Les feuilles mortes»...
Στο τέλος, ήμασταν όλοι μέσα σε ένα κουκούλι συγκίνησης και ομορφιάς. Σπάνια, βλέπει κανείς τέτοια αφοσίωση προς το κοινό αλλά και τέτοιον αυτοσεβασμό. Αυτό που επέτυχε ο Αρης Γραικούσης με τη συναυλία του ήταν να προσφέρει ένα μοντέλο συγκερασμού της υψηλής ποιότητας με τη βαθιά απόλαυση προς ένα γενικό κοινό που αγαπά τη μουσική. Οι επευφημίες που εισέπραξε ήταν απολύτως δίκαιες, ήταν μία έκφραση ευγνωμοσύνης. Για όση ώρα ήμασταν στη συναυλία, αναβαπτιστήκαμε σε κάτι ωραίο, έντιμο και ευγενές. Το πρόγραμμα που ετοίμασε ο Αρης Γραικούσης έχει μέλλον και θα έπρεπε να αναπαράγεται ακόμη και σε σχολεία ως ανάχωμα στον μουσικό εκβαρβαρισμό.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28.02.2016
Μέρος των εισπράξεων θα δοθούν στον
Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδος «Προμηθέας»
για τους σκοπούς του συλλόγου
Υπεύθυνος Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων: Αντώνης Κοκολάκης
Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. και Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Πληροφορίες
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Σύλλογος οι φίλοι της μουσικής
Μεγάλη βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»
Άρης Γραικούσης
«Μουσικοί συσχετισμοί»
Σάββατο 14 Μαΐου 2016 στις 20:30
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Διακεκριμένες θέσεις: 20 ευρώ
Προπώληση:
www.ticketservices.gr
Πανεπιστημίου 39 (210-7234567)
Διάρκεια: 90 λεπτά
http://www.arisgraikousis.com/
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών (τάξη Ρ. Σχοινά) με Α’ βραβείο και χρυσό μετάλλιο. Παρακολούθησε μαθήματα στα καλοκαιρινά τμήματα της Ακαδημίας “Mozarteum” στο Salzburg με τον καθηγητή J. Paratore. Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Detmold στην Γερμανία, με καθηγητές τους M.Kellig και τον διεθνούς φήμης Γάλλο πιανίστα J.E. Bavouzet, απ’ όπου πήρε το δίπλωμά του (Reifeprufung – Diplom /Master of Music) με άριστα. Κατόπιν, μελέτησε ρεπερτόριο δίπλα στην διακεκριμένη παιδαγωγό Renate Kretschmar - Fischer. Είχε ενεργό συμμετοχή σε πολλά σεμινάρια πιάνου (P.B. Scoda, B.Berthold, Duo Ganev, J.Mounieur, κ.α.). Εργάστηκε στην Opernshule της Ακαδημίας του Detmold και στην Μουσική Σχολή Καλών Τεχνών του Gütersloh.
Έχει δώσει ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου στην Γερμανία στις πόλεις Detmold (Concert Hall και Brahms-Saal της ακαδημίας), Hannover (Αμφιθέατρο της Waldorfschule και στην Maritin Saal), Bielefeld Wittmund, Paderborn καθώς και στην Πολωνία, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικές Πέμπτες» του Sopot, στο Gdansk. Στην Ελλάδα, εδώ και 20 χρόνια πραγματοποιεί ρεσιτάλ στο Φεστιβάλ Ηρακλείου Κρήτης (Κηποθέατρο Χατζιδάκις, Βικελαία Βιβλιοθήκη), στο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου (Τζαμί Νερατζέ) και ως σολίστ με την «Δημοτική Συμφωνική Πειραματική Ορχήστρα Ρεθύμνου» στο Ενετικό Κάστρο Fortezza, στο Φεστιβάλ Χανίων, στο Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο και Ωδείο Athenaeum, στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στο Φεστιβάλ Σύμης, στο Ίδρυμα Κακογιάννη, στο ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, στο ιστορικό Μουσείο Ύδρας καθώς και σε άλλες αίθουσες σε όλη την Ελλάδα. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συναυλία για την “Πανσέληνο του Αυγούστου” το 1999 στην Δήλο, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Ακόμη, έχει διακριθεί σε διαγωνισμό της EPTA (European Piano Teachers Associations) όπου του διοργάνωσαν ατομικό ρεσιτάλ.
Πρόσφατα, είχαν μεγάλη επιτυχία τα τελευταία του προσωπικά ρεσιτάλ (“Promenade” ένα αφιέρωμα σε Ρώσους συνθέτες όπου παρουσιάστηκε αρκετές φορές στην Αθήνα, την επαρχία καθώς και στο Herford της Γερμανίας), το αφιέρωμα σε συνθέτες ρομαντικής μουσικής στον «Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσού» καθώς και το πρόγραμμα «Μουσικοί Συσχετισμοί», όπου απέσπασε πολύ θερμές κριτικές και θα παρουσιαστεί τον Μάιο του 2016 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ασχολείται ενεργά με την συνοδεία στο κλασσικό και σύγχρονο τραγούδι και συνεργάζεται με λυρικούς τραγουδιστές/τριες, έχοντας πραγματοποιήσει πολυάριθμες συναυλίες με ρεπερτόριο από μπαρόκ συνθέτες, βραδιές με Lied, άριες από όπερες, κύκλους Ελλήνων συνθετών, καθώς και ρεπερτόριο από θεατρικό και κινηματογραφικό μιούζικαλ, τάνγκο και γαλλικά Chansons.
Συνεργάζεται με την ηθοποιό – σκηνοθέτη Μάνια Παπαδημητρίου όπου παρουσιάζουν με μεγάλη επιτυχία από το 2012 μέχρι και σήμερα την μουσικό-θεατρική παράσταση «Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία» σε κείμενα της Μ. Παπαδημητρίου. Η παράσταση πραγματοποιήθηκε σε θέατρα, πολυχώρους και φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα.
Συνεργάστηκε με το «Ελληνικό Ωδείο Αθηνών», το «Δημοτικό Ωδείο Περιστερίου» και σήμερα, διδάσκει πιάνο στο Ωδείο «Μουσικοί Ορίζοντες».
