100 Χρόνια Μεξικανική Επανάσταση Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Φεστιβάλ Κινηματογράφου με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μεξικανική Επανάσταση φιλοξενούν από τις 18 έως τις 24 Νοεμβρίου 2010, το Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη και το Σινέ Φίλιπ.

Στο φεστιβάλ θα προβληθούν 30 ταινίες και ντοκυμαντέρ σπουδαίων δημιουργών από όλο τον κόσμο από τις οποίες οι περισσότερες θα προβληθούν

Καθημερινά θα προβάλλονται δύο έως τρεις ταινίες με ένα ενιαίο εισιτήριο. Θα χαιρετήσουν ο επιτετραμμένος της Μεξικανικης Πρεσβείας, κος Buenrostrο, και ο κος Μιχάλης Κακογιάννης.

Πληροφορίες:

Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη: Πειραιώς 206, Ταύρος ,τηλ.210 3418550

Σινέ Φιλίπ:Θάσου 11, Πλατεία Αμερικής, τηλ. 210 8612476


Οι Ταινίες

  • El Prisionero 13 - Prisoner 13 (1933)

Μεξικό/76min/Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Fernando de Fuentes
Σενάριο: Miguel Ruiz, Fernando de Fuentes
Πρωταγωνιστούν: Adela Sequeyro, Alfredo del Diestro, Arturo Campoamor.
Μουσική: Guillermo A. Posadas
Φωτογραφία: Ross Fisher

Την εποχή της Μεξικάνικης Επανάστασης, ένας διεφθαρμένος συνταγματάρχης δωροδοκείται για να ελευθερώσει έναν επαναστάτη κρατούμενο, με την προϋπόθεση κάποιος άλλος να πάρει τη θέση του. Από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, στη θέση αυτού του κρατούμενου που πρόκειται να εκτελεστεί θα βρεθεί ο ίδιος του ο γιος? Η ταινία αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας του καλύτερου Μεξικανού σκηνοθέτη της εποχής, Fuentes, του «Μεξικανού Τζον Φορντ», όπως χαρακτηρίστηκε. Θέμα της, ήδη μια εικοσαετία μετά την πρώτη εξέγερση, η Μεξικάνικη Επανάσταση. Το ?El Prisionero 13? είναι η πιο ωμή ταινία της τριλογίας αφού παρουσιάζει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο την παράνοια κατά την διάρκεια της επανάστασης, καθώς επίσης και την διαστρέβλωση της ηθικής του απλού κόσμου σε καταστάσεις αναταραχής όπως αυτή. Ο Fuentes, όπως όλοι οι Μεξικανοί σκηνοθέτες της γενιάς του, δέχθηκε μεγάλη επιρροή από τον Eisenstein, όπως φαίνεται και εδώ, ο οποίος ξεκίνησε να επισκέπτεται το Μεξικό στις αρχές της δεκαετίας του 30. Η ταινία θεωρείται ένα από τα πιο βασικά ¨ντοκουμέντα¨ της Επανάστασης.

  • El Compadre Mendoza - Godfather Mendoza (1934)

Μεξικό/85min/Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Fernando de Fuentes
Σενάριο: Juan Bustillo Oro
Πρωταγωνιστούν: Alfredo del Diestro, Carmen Guerrero, Antonio R. Frausto.
Μουσική: Manuel Castro Padilla
Φωτογραφία: Ross Fisher

Η Μεξικάνικη Επανάσταση έχει ξεκινήσει. Ένας πλούσιος γαιοκτήμονας, ο Μεντόζα, θέλει να κρατήσει ουδέτερη στάση ανάμεσα στους κυβερνητικούς και τους επαναστάτες και προσπαθεί να τα έχει καλά και με τις δύο πλευρές. Μέχρι που μια μεγάλη προδοσία θα τον κάνει να διαλέξει πλευρά? Δεύτερο μέρος της τριλογίας του Fuentes και μια από τις πιο κλασικές μεξικάνικες ταινίες όλων των εποχών. Τόσο από καλλιτεχνικής όσο και από τεχνικής άποψης θεωρείται η πιο άρτια ταινία του, που μεταξύ άλλων έχει να αναδείξει και την ιστορική ερμηνεία του Χιλιανού πρωταγωνιστή Alfredo del Diestro. Ο Fuentes, χρησιμοποιεί το δράμα για να σχολιάσει την επιρροή της επανάστασης στην αστική τάξη του Μεξικού και να αποδώσει την ιστορία της με τον πιο πιστό τρόπο.

  • Vamonos Con Pancho Villa - Let?s Go With Pancho Villa (1936)

Μεξικό/92min/Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Fernando de Fuentes
Σενάριο: Fernando de Fuentes, Rafael F. Mu?oz, Xavier Villaurrutia
Πρωταγωνιστούν: Domingo Soler, Antonio R. Frausto, Ram?n Vallarino
Μουσική: Silvestre Revueltas
Φωτογραφία: Jack Draper, Gabriel Figueroa

Vamonos_con_Pancho_Villa

Η επική ιστορία μιας ομάδας 6 γενναίων χωρικών που ακολουθούν τον Πάντσο Βίλα στις μάχες του. Ενώ η Μεξικάνικη Επανάσταση έρχεται, τα ¨Έξι λιοντάρια του Σαν Πάμπλο¨ ταξιδεύουν στο Μεξικό με στόχο να δώσουν ένα τέλος στα βάσανα των Μεξικανών, βοηθώντας στον αγώνα τους ενάντια στο Καθεστώς. Μετά από αρκετές μάχες συνεχίζουν μόνο δύο από τους 6 άντρες. Τρίτο μέρος της τριλογίας του Fuentes για τη Μεξικάνικη Επανάσταση, που θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες του μεξικάνικου σινεμά. Βασισμένο σε μυθιστόρημα του Rafael M. Munoz, που έζησε από πρώτο χέρι την επανάσταση και εμφανίζεται στην ταινία, το V?monos con Pancho Villa! επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό ?Μεξικανός John Ford? που αποδόθηκε στον Fuentes. Μετά από αρκετές εμπορικές επιτυχίες ο σκηνοθέτης έχει πλέον την ευχέρεια να κάνει μια ταινία με μεγάλο budget, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα την άψογη αναπαράσταση της ζωής κατά την διάρκεια της Επανάστασης, με άριστα χορογραφημένες μάχες και προσοχή στην ιστορική ακρίβεια. Η πρόθεση του Fuentes για απόλυτο ρεαλισμό συμπληρώνεται από την υπέροχη φωτογραφία του θρυλικού Gabriel Figueroa. Η ερμηνεία του μεγάλου ηθοποιού Domingo Soler στον ρόλο του Pancho Villa, δίνει την ανθρώπινη πλευρά των ηγετών της Επανάστασης καταργεί τους μύθους.

  • Το Ακατάβλητο Μεξικό - Reed, M?xico insurgente (1973)

Μεξικό/124min/Ασπρόμαυρο, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Paul Leduc
Σενάριο: Emilio Carballido, Carlos Casta??n, Paul Leduc, John Reed, Juan Tovar
Πρωταγωνιστούν: Claudio Obreg?n, Juan ?ngel Mart?nez, Heraclio Zepeda
Φωτογραφία: Alexis Grivas

Reed_Mexico_insurgente

Τα γεγονότα της Μεξικάνικης Επανάστασης, όπως καταγράφηκαν από τον αμερικανό σοσιαλιστή δημοσιογράφο Τζον Ρηντ, που έζησε μαζί με τους επαναστάτες για τέσσερις μήνες?Ο Ρηντ διέσχισε τα σύνορα Η.Π.Α.- Μεξικού με σκοπό να καλύψει δημοσιογραφικά την Επανάσταση και σε αυτό τα ταξίδι κινδύνευσε πολλές φορές η ζωή του. Πήρε συνεντεύξεις από κορυφαίους επαναστάτες και ακολούθησε τον στρατό του Villa. Ο Leduc υποστήριξε πως θέμα της ταινίας δεν είναι η ίδια η Επανάσταση αλλά η στάση των διανοούμενων της εποχής απέναντί της, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ίδιος ο Ρηντ.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ρηντ από το ταξίδι του στο Μεξικό το 1913 και θεωρείται ουσιαστικά, η πρώτη ταινία του Νέου Μεξικάνικου Σινεμά για την Επανάσταση. Χρηματοδοτημένη αποκλειστικά από μεξικάνικους πόρους, με τεχνικές ντοκιμαντέρ, σποραδικούς διαλόγους, αποχρώσεις σέπια και πιο συγκρατημένη αισθητική από παρόμοιες προσπάθειες του παρελθόντος η ταινία του Leduc έγινε σύμβολο της αναγέννησης του μεξικάνικου σινεμά της γενιάς του και πλησίασε πολύ σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα μεταμοντέρνο. Η ταινία έγινε με την συμπαράσταση του Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Αλέξη Γρίβα και γυρίστηκε μέσα σε τρεις μήνες στα 16 mm και με σύγχρονο ήχο, κάτι που γινόταν για πρώτη φορά στο Μεξικό.

Η επίδρασή της στον μεξικάνικο κινηματογράφο ήταν καθοριστική, ενώ ένας μεξικάνος δημοσιογράφος υποστήριξε τότε πως ?Αν η ταινία βρει την υποστήριξη που της αξίζει κι αν οι γραφειοκρατικές στενές αντιλήψεις δεν εμποδίσουν την ελεύθερη διανομή της τότε δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως αυτό το τόσο σπάνιο αριστούργημα θα καθιερώσει την κινηματογραφία μας διεθνώς.?

Βραβεία: Χρυσό Ariel στα Μεξικάνικα Κινηματογραφικά Βραβεία, 1973

  • Viva Zapata! (1952)

Η.Π.Α./113min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Elia Kazan
Σενάριο: John Steinbeck
Πρωταγωνιστούν: Marlon Brando, Anthony Quinn
Μουσική: Alex North
Φωτογραφία: Joseph MacDonald

Viva_Zapata

Η βιογραφία του θρυλικού Emiliano Zapata, ηγέτη της Μεξικάνικης Επανάστασης ενάντια στη δικτατορία Ντίαζ, στις αρχές του 20ου αιώνα. Το 1909 ο Emiliano Zapata, γιος καλής οικογενείας αλλά πλέον απένταρος ταξιδεύει στο Μεξικό από την επαρχία για να εκφράσει την αγανάκτησή και την εναντίωση του στον Πρόεδρο Diaz, τον οποίο θεωρεί υπεύθυνο για την άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. Η αντίδρασή του τον θέτει σε κίνδυνο και όταν αυθόρμητα σώζει έναν αιχμάλωτο του στρατού γίνεται καταζητούμενος από το καθεστώς. Υπό την επιρροή ενός διανοούμενο, του Fernando, υποστηρίζει τον εξόριστο και εχθρό του καθεστώτος Don Francisco Madero και γίνεται ηγέτης των δυνάμεών του στο Νότο. Όταν ο Diaz φεύγει και ο Madero παίρνει την θέση του, αποδεικνύεται η ανικανότητα και αυτού του προέδρου, που είναι υποχείριο του στρατού. Ο Emiliano Zapata επιστρέφει στα όπλα και μετά την νίκη αναλαμβάνει την ευθύνη της χώρας. Στην ταινία κυριαρχεί η φιγούρα του Marlon Brando καθώς και η ερμηνεία του Anthony Quinn, που τιμήθηκε με Όσκαρ. Μια διάσημη χολιγουντιανή ταινία με θέμα την Μεξικάνικη επανάσταση, που άφησε ιστορία και διακρίθηκε σε Αμερική και Ευρώπη. Το σενάριο έγραψε ο διάσημος σεναριογράφος του Χόλυγουντ Τζον Στάιμπεκ.

Βραβεία:

Όσκαρ Καλύτερου Β? Ανδρικού Ρόλου, 1953
Υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου, Art Direction, Μουσική και Σεναρίου, 1953
Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού Φεστιβάλ Κάννών, 1952
BAFTA Καλύτερου Ξένου Ηθοποιού, 1953
Υποψηφιότητα για BAFTA Καλύτερης Ταινίας, 1952
Υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β΄ Γυναικείου Ρόλου, 1953
  • Asi Era Pancho Villa - This Was Pancho Villa (1975)

Μεξικό/90min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Ismael Rodriguez
Σενάριο: Rafael A. Perez, Jos? Luis de Celi, Vicente Oron? Jr., Ricardo Garibay
Πρωταγωνιστούν: Pedro Armendariz, Maria Elena Marques, Carlos Lopez Moctezuma
Μουσική: Cuco S?nchez, Quirino Mendoza
Φωτογραφία: Rosal?o Solano

Στο πρώτο μέρος της τριλογίας του Rodriguez το κεφάλι του Pancho Villa, διατηρημένο μέσα σε βάζο ενός ινστιτούτου ερευνών, διηγείται ιστορίες από την ζωή του. Μια σειρά από σημαντικά γεγονότα και προσωπικές στιγμές στην πορεία ενός μύθου της Μεξικάνικης επανάστασης με πρωταγωνιστή τον Pedro Armendariz, σε ένα ρόλο που άφησε ιστορία στο Μεξικό και μεταφέρθηκε τόσο στην μεγάλη οθόνη όσο και στην τηλεόραση. Κανένας άλλος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Pancho Villa δεν ταυτίστηκε περισσότερο με τον λαϊκό ήρωα από τον Armendariz . Η ταινία είναι ένα γοητευτικό μείγμα πραγματικού και μυθοπλασίας που επιχειρεί να αναγεννήσει την μεγαλοπρεπή προσωπικότητα του Villa. Ο μαγικός ρεαλισμός της ταινίας διαφαίνεται από την πρώτη στιγμή, ενώ ο Rodr?guez ενδιαφέρεται περισσότερο να αναδείξει την ουσία του χαρακτήρα του, και γι αυτό κάποιες φορές ξεπερνά τα όρια του φανταστικού.

  • Pancho Villa Y La Valentina - Pancho Villa And Valentina (1960)

Μεξικό/87min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Ismael Rodriguez
Σενάριο: Ismael Rodr?guez , Rafael A. Perez, Jos? Luis de Celis, Vicente Oron? Πρωταγωνιστούν: Pedro Armendariz, Elsa Aquirre, Carlos Lopez Moctezuma
Μουσική: Rafael A. Perez, Francisco Mart?nez
Φωτογραφία: Rosal?o Solano

Στην συνέχεια του This Was Pancho Villa η ζωή του Μεξικανού ηγέτη της Επανάστασης ξετυλίγεται με ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, ενώ άγνωστες πτυχές της βγαίνουν στο φως. Έρωτας, προσωπικές σχέσεις αλλά και σκηνές από την καθημερινότητα μπαίνουν στο επίκεντρο, ενώ ο Rodriguez επιχειρεί για άλλη μια φορά να αλλάξει το προφίλ του Villa, να το κάνει πιο ανθρώπινο και προσιτό στους απλούς Μεξικανούς. Την ιστορία διηγείται για άλλη μια φορά το κομμένο κεφάλι του Villa, συνδυάζοντας τον τρόμο με το κωμικό.

  • Cuando !Villa Villa..! es la muerte (1960)

Μεξικό/85min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Ismael Rodriguez
Σενάριο: Ismael Rodr?guez , Rafael A. Perez, Jos? Luis de Celis, Vicente Oron?
Πρωταγωνιστούν: Pedro Armendariz, Alma Rosa Aquirre, Carlos Lopez Moctezuma
Φωτογραφία: Rosal?o Solano

Στo τελευταίο μέρος της τριλογίας του Rodriguez και συνέχεια της διήγησης του πρώτου και δεύτερου μέρους, παρακολουθούμε τον Pancho Villa στην περίοδο μέχρι και την δολοφονία του και βλέπουμε τον άνθρωπο να μετατρέπεται σε μύθο και σύμβολο της επανάστασης, ενώ εξακολουθεί να γοητεύει ακόμη και μετά τον θάνατό του.

  • Companeros (1970)

Ιταλία/118min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Sergio Corbucci
Σενάριο: Sergio Corbucci, Massimo De Rita, Fritz Ebert, Jos? Frade, Arduino Maiuri
Πρωταγωνιστούν: Franco Nero, Tomas Milian, Jack Palance, Fernando Rey
Μουσική: Ennio Morricone
Φωτογραφία: Alejandro Ulloa

Ένα από τα πιο διάσημα spaghetti western όλων των εποχών με την μουσική επένδυση του Ennio Morricone. Παιχνίδια εξουσίας και μάχες με θανατηφόρα όπλα στην πόλη του San Bernardino τα χρόνια της Μεξικάνικης επανάστασης. Ο Αμερικανός Yolaf Peterson διακινεί όπλα, τα οποία επιδιώκει να πουλήσει στον επαναστάτη Mongo. Ένα μεγάλο ποσό, που μπορούσε να σώσει τον Mongo, είναι καλά κλειδωμένο σε χρηματοκιβώτιο της πόλης και τον κωδικό γνωρίζει μόνο ο ειρηνιστής καθηγητής Xantos, που κρατείται από τους Αμερικάνους. O Yolaf συμφωνεί να ελευθερώσει τον Xantos αλλά ένας πρώην συνεργάτης του έχει άλλες ιδέες. Η ταινία θυμίζει το σινεμά του Sergio Leone και είναι για πολλούς η καλύτερη ταινία του Corbucci.

  • Que Viva Mexico! (1979)

Ρωσία/90min/Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Sergei M. Eisenstein
Σενάριο: Grigori Aleksandrov (επιπλέον υλικό), Sergei M. Eisenstein
Φωτογραφία: Eduard Tisse

Que_Viva_Mexico

Στο απόγειο της δόξας του, στα μέσα του περασμένου αιώνα, ο διάσημος σκηνοθέτης μετακομίζει στο Χόλυγουντ. Εκεί γοητεύεται από όλα αυτά που συμβαίνουν στα νότια της χώρας. Αποφασίζει να γυρίσει μία επική ταινία, μισό ντοκιμαντέρ, μισό μαγικό ρεαλισμό, για τη χώρα του Μεξικού και τους ανθρώπους της. Κινηματογραφεί ασταμάτητα, μαζεύοντας υλικό 50 ωρών. Όμως το όλο εγχείρημα γίνεται πολύ προσωπικό με αποτέλεσμα οι χρηματοδότες του, να το θεωρήσουν απαγορευτικό και ν? αποχωρήσουν. Το σχέδιο εγκαταλείπεται και λόγω του συμβολαίου, δεν επιτρέπεται στο σκηνοθέτη να επεξεργαστεί καθόλου το υλικό του.

Μετά από αρκετές προσπάθειες συγκέντρωσης του υλικού τελικά το 1979 αποκαθιστάται από τον Grigori Aleksandrov, που ταξίδεψε μαζί του στο Μεξικό το 1930 μετά τον διωγμό και τον δύο από τις Η.Π.Α.. Η εκδοχή αυτή ξεκινά με έναν πρόλογο σχετικό με τον πολιτισμό των Ατζέκων, με σκοπό την δημιουργία ενός συγκεκριμένου ιδεολογικού και αισθητικού πλαισίου ήδη από την αρχή. Στην συνέχεια παρακολουθούμε τα παρακάτω θέματα: τον εορτασμό της Παρθένου της Γουαδελούπης, τις παραδοσιακές ταυρομαχίες και την κατάκτηση Μεξικού από τους Ισπανούς. Αμέσως μετά τα γαμήλια έθιμα των ιθαγενών Ινδιάνων και τις περιπέτειες μιας μέλλουσας νύφης με φόντο την Επανάσταση του Μεξικάνικου λαού. Τέλος την Μεξικάνικη Επανάσταση του Pancho Villa και του Emiliano Zapata και τις τελετουργίες των Μεξικανών την ?ημέρα των νεκρών?. Το αποτέλεσμα είναι ότι πιο κοντινό στο αρχικό σχέδιο του Eisenstein.

Βραβεία: Χρυσό Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, 1979

  • Ora s? tenemos que ganar (1981)

Σκηνοθεσία: Ra?l Kamffer Πρωταγωνιστούν: Carlos Casta, Manuel Ojeda, Patricia Reyes Spνndola.

Η σκληρή εκμετάλλευση των εργατών στα ορυχεία του Μεξικού θα τους οδηγήσει σε οργή και αντίδραση, ειδικά όταν οι εργοδότες αρνούνται να σώσουν μια ομάδα εργατών που παγιδεύτηκε στα έγκατα της γης? Μια συγκλονιστική ιστορία, που τιμήθηκε με Χρυσό Ariel στα Μεξικάνικα κινηματογραφικά βραβεία 1981.

  • El principio (1972)

Σκηνοθεσία: Gonzalo Mart?nez Ortega Πρωταγωνιστούν: Armando Acosta, Gregorio Acosta.

Στην διάρκεια της Μεξικάνικης Επανάστασης, ένας σπουδαστής επιστρέφει στην πόλη του και το -εγκαταλειμμένο πια- σπίτι του. Αυτά που βλέπει πίσω στην πατρίδα, θα τον κάνουν να καταταχτεί στον επαναστατικό στρατό? Ένα πλούσιο ιστορικό έπος, που τιμήθηκε με Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Ταινίας και Σεναρίου στα μεξικάνικα κινηματογραφικά βραβεία.

  • La casta divina (1977)

Σκηνοθεσία: Juli?n Pastor Πρωταγωνιστούν: Ignacio L?pez Tarso, Ana Luisa Peluffo.

Τα γεγονότα του «Πολέμου του κάστρου του Γιουκατάν», στο κατώφλι του 20ου αιώνα. Οι ιθαγενείς ακτήμονες καταπιέζονται από τους ισχυρούς γαιοκτήμονες, που θεωρούν τους εαυτούς τους «ανώτερη φυλή»? Ένα δυνατό ιστορικό δράμα, για την αδικία και την ανισότητα, λίγο πριν τη Μεξικάνικη Επανάσταση.

  • Cuartelazo (1977)

Σκηνοθεσία: Alberto Isaac Πρωταγωνιστούν: H?ctor Ortega, Bruno Rey, Arturo Berist?in.

Η ταινία περιγράφει μιας από τις πιο αιματηρές στιγμές της σύγχρονης μεξικάνικης ιστορίας, όταν ο Στρατηγός Χουέρτα διατάζει τη δολοφονία του προέδρου Μαδέρο. Η βίαιη δικτατορία του Χουέρτα θα κάνει το λαό να ξεσηκωθεί για να διεκδικήσει ένα δημοκρατικό Μεξικό?

  • La cucaracha (1959)

Σκηνοθεσία: Ismael Rodriguez Πρωταγωνιστούν: Maria Felix, Dolores Del Rio, Emilio Fernzandez. Η ταινία εκτυλίσσεται στα χρόνια της Μεξικάνικης επανάστασης και μας διηγείται την ιστορία ενός στρατηγού του Pancho Villa που μάχεται στην πρώτη γραμμή του κινήματος και παλεύει για την συστράτευση όσο περισσότερων αντρών γίνεται. Στο δρόμο του βρίσκονται δύο γοητευτικές γυναίκες που εμπλέκονται μαζί του συναισθηματικά και ανταγωνίζονται η μία την άλλη. Οι δύο μεγάλες σταρ του Μεξικάνικου σινεμά Felix και Del Rio συμπρωταγωνιστούν για πρώτη και μοναδική φορά στην μεγάλη οθόνη. Υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1959.

  • And Starring Pancho Villa as Himself (2003)

Σκηνοθεσία: Bruce Beresford Πρωταγωνιστούν: Antonio Banderas, Eion Bailey, Alan Arkin, Matt Day. To 1914 ο ήρωας της Μεξικάνικης επανάστασης Pancho Villa αναζητά χρήματα για να στηρίξει τον αγώνα ενάντια στο καθεστώς και στρέφεται στο Hollywood. Προτείνει λοιπόν στον D.W.Griffith να γυρίσει σε φιλμ τις πραγματικές μάχες που δίνει στο Μεξικό και να φτιάξει μια ταινία για την επανάσταση. Ο σκηνοθέτης ενθουσιάζεται με την ιδέα και πηγαίνει με το συνεργείο του στο Μεξικό. Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα το 2004 και για 9 βραβεία Emmy.

  • Cananea (1976)

Σκηνοθεσία: Marcela Fernandez Violante Πρωταγωνιστούν: Ricardo Adalid, Victor Alcocer, George Belanger, Carlos Bracho. Η ταινία μιλά για μια από τις πιο αιματηρές στιγμές της Μεξικάνικης ιστορίας που πυροδότησε την λαϊκή επανάσταση. Η απεργία των εργατών σε μεξικάνικα ορυχεία και η εναντίωσή τους στην εκμετάλλευση που υφίσταντο στάθηκε η αφορμή για έναν από τους μαζικότερους λαϊκούς ξεσηκωμούς της ιστορίας.

  • Enamorada (1946)

Σκηνοθεσία: Emilio Fernandez Πρωταγωνιστούν: Maria Felix, Pedro Armendariz, Fernando Fernandez. Ο έρωτας στα χρόνια της επανάστασης στο Μεξικό μεταξύ ενός αγωνιστή και της πλούσιας κόρης ενός από τους χειρότερους εχθρούς του. Ζητήματα ηθικής και σχέσης εκκλησίας-κράτους βρίσκονται στο προσκήνιο, ενώ πρωταγωνιστούν δύο από τους μεγαλύτερους μεξικανούς σταρ, η Felx και ο Armendariz. Σάρωσε τα Μεξικάνικα Βραβεία Ariel το 1947.

  • La soldadera (1966)

Σκηνοθεσία: Jose Bolanos Πρωταγωνιστούν: Silvia Pinal, Jaime Fernandez, Narciso Busquets Η ιστορία της χωριατοπούλας Lazara που ακολούθησε τον άντρα της στον επαναστατικό αγώνα πλάι στον Pancho Villa και μετά τον θάνατό του ακολουθεί την επανάσταση μέσα από την δική της ματιά. Λέγεται πως η ταινία είναι βασισμένη στο τελευταίο και ανολοκλήρωτο μέρος του μυθικού Que Viva Mexico! του Sergei Eisenstein με τον ομώνυμο τίτλο.

  • La Generala (1971)

Σκηνοθεσία: Juan Ibanez Πρωταγωνιστούν: Carlos Bracho, Oscar Chavez, Eric del Castillo. Κατά την διάρκεια της μεξικάνικης επανάστασης μια πλούσια και σκληρή γυναίκα χάνει την γη και το σπίτι της και ερωτεύεται έναν επαναστάτη. Όταν εκείνος δολοφονείται από το καθεστώς σηκώνει την σημαία της επανάστασης και ηγείται του αγωνιστικού κινήματος.

  • La negra Angustias (1950)

Σκηνοθεσία: Matilde Landeta Πρωταγωνιστούν: Maria Elena Marques, Aqustin Isunza, Eduardo Arozamena Η ιστορία της αγωνίστριας της Μεξικάνικης επανάστασης Angustia που προσπαθεί να ξεπεράσει τις διακρίσεις λόγω φύλου και ηλικίας και να αγωνιστεί σαν άντρας στο πλευρό του Emiliano Zapata.

  • The General?s Daughter (1976)

Σκηνοθεσία: Marcela Fernandez Violante Πρωταγωνιστούν: Patricia Aspillaga, Jorqe Russek, Juan Ferrara, Rocio Brambilla. Στα χρόνια της Μεξικάνικης επανάστασης, ένας στρατηγός που αντιμετωπίζει προβλήματα με την οικογένειά του και εμπλέκεται με την κυβέρνηση και τον κλήρο, βρίσκει καταφύγιο στην διαφθορά.

Τα Ντοκιμαντέρ

  • Mexican Fantasy (1998)

(Βασισμένο σε σημειώσεις και υλικό από το Que Viva Mexico!)
Ρωσία/100min/Ασπρόμαυρο
Σκηνοθεσία: Oleg Kovalov
Σενάριο: Oleg Kovalov, Sergei Eisenstein (Σκέψεις και Σημειώσεις για το Que Viva Mexico!)
Mουσική: Vyacheslav Cajvoronsky
Φωτογραφία: Yevgeni Shemergor, Eduard Tisse

Ο Kovalov συνθέτει ένα πάζλ με υλικό του Eisenstein, προορισμένο για το Que Viva Mexico, από πυραμίδες, παλάτια, ιερείς, εκκλησίες, κηδείες, ταυρομαχίες και ερωτικά στοιχεία. Το υλικό, παράτολμο για την δεκαετία του ΄30, συνοδεύουν παραδοσιακά ακούσματα, όχι μόνο του Μεξικού, αλλά και από σύγχρονους, avant-garde και ατμοσφαιρικούς ήχους καθώς και ηχητικά εφέ ικανά να δώσουν την απόκοσμη αίσθηση ότι βρίσκεσαι εκεί.

Βραβεία: Βραβείο C.I.C.A.E. Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, 1998

  • Los Ultimos Zapatistas: Heroes Olvidados - The Last Zapatistas: Forgotten Heroes (2001)

Μεξικό/70min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Francesco Taboada Tabone
Σενάριο: Sarah Perrig
Φωτογραφία: Manuel Pe?afiel
Μουσική: Angel Mosqueda

Ο Μεξικάνος σκηνοθέτης κάνει μια ενδελεχή έρευνα για την Μεξικάνικη Επανάσταση και τους τελευταίους συναγωνιστές του Emiliano Zapata. Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στην ανατριχιαστική μαρτυρία όσων πάλεψαν δίπλα στον θρυλικό στρατηγό Zapata το 1910, σχεδόν 100 χρόνια. Αυτοί οι ήρωες της Επανάστασης αποκαλύπτουν μια αλήθεια που δεν μπόρεσε ποτέ να καταγραφεί σε κανένα ιστορικό βιβλίο. Μιλούν για την προδοσία της Επανάστασης από τις επόμενες κυβερνήσεις, τον σημερινό νεοφιλελευθερισμό που κυριαρχεί στην χώρα τους, την οικολογική καταστροφή και όλα όσα απειλούν τα ιδεώδη για τα οποία αγωνίστηκαν.

Βραβεία: Υποψηφιότητα για το Ασημένιο Ariel στα Μεξικάνικα Κινηματογραφικά Βραβεία, 2003.

  • Pancho Villa, La Revolucion No Ha Terminado - Pancho Villa, The Revolution Is Not Over (2006)

Μεξικό/90min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Francesco Taboada Tabone
Σενάριο: Francesco Taboada Tabone
Φωτογραφία: Manuel Pe?afiel
Μουσική: Maximino Ch?vez

Ο Μεξικάνος σκηνοθέτης καταπιάνεται αυτή την φορά με τον ήρωα της Μεξικάνικης επανάστασης Pancho Villa βασισμένος στην δομή και την ιδέα του προηγούμενου ντοκιμαντέρ του για τον Emiliano Zapata. Τις πρώτες ώρες της 16ης Μαρτίου ο στρατός του Pancho Villa εισχωρεί την ηπειρωτική χώρα των Η.Π.Α. Επιτίθεται στο χωριό Columbus στο Νέο Μεξικό. Την ίδια στιγμή στο Nazas του Durango γεννιέται ένα μωρό, ένας από τους γιους του Pancho Villa. Όταν ο πατέρας του δολοφονείται από την κυβέρνηση το 1923 η μητέρα του τον παίρνει μαζί της στην Καλιφόρνια και του λέει: ¨Μην πεις ποτέ ποιος είναι ο πατέρας σου , γιατί η ζωή σου και η ζωή μου θα κινδυνεύσουν¨. Τριάντα οχτώ χρόνια αργότερα ο Ernesto Villa Ram?rez γυρίζει στο Μεξικό και ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του Pancho Villa είναι ο ήρωας χιλιάδων ανθρώπων. Η ιστορία του ηγέτη της Μεξικάνικης Επανάστασης από αυτούς που την ήξεραν?

  • Mexico: La Revolucion Congelada - Mexico: The Frozen Revolution (1973)

Αργεντινή/65min/Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Raymundo Geyzer
Σενάριο: Raymundo Geyzer
Φωτογραφία: Humberto R?os

Μια κοινωνικοπολιτική ανάλυση της ?προδοσίας? της Μεξικάνικης Επανάστασης του 1910 από τα μετέπειτα καθεστώτα του Μεξικού. Ο Αργεντινός σκηνοθέτης Raymundo Gleyzer, που εξαφανίστηκε όταν έπεσε στα χέρια του Στρατιωτικού καθεστώτος της Αργεντινής το 1976, ακολουθεί την προεδρική καμπάνια του υποψηφίου Luis Echeverr?a και παραθέτει παράλληλα σπάνιο αρχειακό υλικό με τον Pancho Villa και τον Emiliano Zapata. Παρουσιάζει επίσης υλικό από την σφαγή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού το 1968 με στόχο να σχολιάσει την αποτυχία της επανάστασης στα δικά του χρόνια. Το ντοκιμαντέρ ήταν απαγορευμένο στο Μεξικό για πάνω από 20 χρόνια ενώ το στρατιωτικό καθεστώς της Αργεντινής προσπάθησε να το καταστρέψει. Μετά από μια επίπονη προσπάθεια διάσωσης και αποκατάστασής του, προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Μεξικό το 1976.

Βραβεία: Ειδικό Βραβείο στο Φεστιβάλ του Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λοκάρνο,1973

  • The Revenge of Pancho Villa (1936)

Σκηνοθεσία: Edmundo Padilla, F?lix Padilla.

Σπάνιο πρωτότυπο υλικό και αποσπάσματα από χαμένες ταινίες της εποχή της Μεξικάνικης Επανάστασης, συνθέτουν τη βιογραφία του Πάντσο Βίλα? Μια ταινία βωβή που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, άψογο δείγμα του «σινεμά των συνόρων», που έχει επιλεχτεί ως πολιτιστική κληρονομιά από το Αμερικανικό Κινηματογραφικό Αρχείο το 2009.

  • Que Viva Mexico!- Da zdravstvuyet Meksika! (1979)

Σκηνοθεσία: Sergei M. Eisenstein

To κλασικό αριστούργημα του Eisenstein (1932), σχεδόν κατεστραμμένο και ελλιπές για δεκαετίες, αποκαταστάθηκε και συμπληρώθηκε με extra υλικό από τον Grigori Alexandrov, στενό συνεργάτη του Eisenstein και συντελεστή της ταινίας. Συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με την μυθοπλασία και αποτελείται από τρία μέρη: στο πρώτο περιγράφει την ιστορία και τον πολιτισμό του Μεξικού , στο δεύτερο διηγείται την δραματική περιπέτεια μιας μέλλουσας νύφης με φόντο την επανάσταση του Μεξικάνικου λαού, ενώ το τρίτο μέρος περιέχει ανεκτίμητο υλικό από τελετουργίες την ?ημέρα των νεκρών?, όπου οι Μεξικάνοι υμνούν τον θάνατο.

  • The Shoes of Emiliano de Zapata (2001)

Σκηνοθεσία: Luciano Larobina. Η ιστορία της Μεξικάνικης επανάστασης μέσα από σύγχρονες εικόνες και αρχειακό υλικό. Διακεκριμένο με 7 Βραβεία σε όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους η Ειδική Μνεία στο Φεστιβάλ του Toronto και το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Bilbao.

  • 1910: The Spiritist Revolution (2006)

Σκηνοθεσία: Alejandro Fernandez Solsona. Ποιοι ήταν οι λόγοι που ώθησαν τον Francisco I. Madero στο να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του Μεξικάνων; Τι τον έκανε να πιστέψει στην δημοκρατία και στην ελεύθερη κοινωνία; Από που προήλθε η θέλησή του να μεταμορφώσει το Μεξικό; Αυτό το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει μια λιγότερο γνωστή πτυχή της Μεξικάνικης επανάστασης: την συμμετοχή του πρώτου επαναστάτη προέδρου του Μεξικού στο πνευματικό κίνημα, που ώθησε την Μεξικάνικη κοινωνία στον δρόμο προς την δημοκρατία.

  • El Rostro Oculto de Villa (2004)

Σκηνοθεσία: Roberto Bolado. Το ντοκιμαντέρ εξερευνά τις ανθρώπινες πλευρές του Pancho Villa, ενός από τους μεγαλύτερους Μεξικανούς επαναστάτες, ενώ είναι γυρισμένο στον τόπο που γεννήθηκε και πέθανε. Μέσα από συνεντεύξεις με εδικούς ο Bolado μας διηγείται ξανά την ιστορία ενός επαναστάτη μετά την μάχη, όταν γυρνά πίσω στο πατρικό του στην πόλη Durango για να δημιουργήσει κι εκεί μια αυτόνομη και αυτάρκης μικρή κοινωνία.

  • The Lost Reels Of Pancho Villa (2003)

Σκηνοθεσία: Gregorio Rocha. Ντοκιμαντέρ με επίκεντρο την ελάχιστα γνωστή σχέση του ηγέτη της Μεξικάνικης επανάστασης Pancho Villa με το Hollywood.


1910

  • Ο Πορφίριο Ντίας κερδίζει τις στημένες εκλογές
  • Ο Μαδέρο συλλαμβάνεται, δραπετεύει και καταφεύγει στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών
  • Ο Μαδέρο συντάσσει το «Σχέδιο Σαιντ Λούις ντε Ποτοσί»
  • 20 Νοεμβρίου: Η επανάσταση ξεσπάει

1911

  • Ο Πασκουάλ Ορόσκο και ο Πάντσο Βίλλα καταλαμβάνουν την πόλη Χουάρεζ
  • Ο Πορφίριο Ντίας παραιτείται
  • Ο Μαδέρο γίνεται πρόεδρος
  • 25 Νοεμβρίου: ο Ζαπάτα, δυσαρεστημένος με τη δειλή πολιτική του Μαδέρο, συντάσσει το «Σχέδιο της Αγιάλα»

1912

  • Ο Ορόσκο επαναστατεί εναντίον του Μαδέρο. Ο ανιψιός του Ντίας, Φελίξ Ντίας, και ο Μπερνάρντο Ρέγιες συλλαμβάνονται
  • Ο Χουέρτα και ο Βίλα νικούν τον Ορόσκο. Ο Ορόσκο καταφεύγει στην Καλιφόρνια

1913

  • Ο Ρέγιες και ο Φελίξ Ντίας δραπετεύουν από τη φυλακή
  • Ο Ρέγιες, ο Φελίξ Ντίας και ο Χουέρτα σχεδιάζουν πραξικόπημα.
  • Φεβρουάριος 9-19:οι «10 τραγικές μέρες». Ο Χουέρτα συλλαμβάνει τον Μαδέρο. Ύστερα, δολοφονεί τον Μαδέρο και τον Πίνο Σουάρεζ.
  • Ο Χουέρτα προδίδει τους Ρέγιες και Φελίξ Ντίας και παίρνει την εξουσία. Ο Ορόσκο επιστρέφει για να γίνει ο γενικός διοικητής του Χουέρτα.
  • Ο Βενουαστιάνο Καράντσα συντάσσει το «Σχέδιο της Γουαδελούπης», για να διώξει τον Χουέρτα.
  • Ο Πάντσο Βίλα νικά τους «συνταγματικούς» στις πόλεις Χουάρεζ, Οχινάγα και Τσιουάουα.
  • Ο Βίλα αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της πολιτείας Τσιουάουα, ως προσωρινός κυβερνήτης

1914

  • Ο Βίλα συναντά τον Βορειοαμερικανό στρατηγό Τζον Πέρσινγκ, στην Οχινάγα
  • Ο στρατός του Ζαπάτα επιτίθεται στο Τιάχουακ. Ο Ζαπάτα συναντά τον Βορειοαμερικανό στρατηγό Χιού Σκοτ στο Ελ Πάσο. Οι σχέσεις μεταξύ Μεξικού-Ηνωμένων Πολιτειών εντείνονται
  • Ο Βίλα καταλαμβάνει το Παλάτσιο Γκομές και το Τορεόν. Ο Ζαπάτα καταλαμβάνει την πολιτεία του Γκερέρο. Βορειοαμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το λιμάνι της Βέρα Κρουζ
  • Ο Ομπρεγκόν προελαύνει στην Γκουανταλαχάρα. Ο Βίλα καταλαμβάνει το Ζακατέκας, ο Χουέρτα παραιτείται και φεύγει στην εξορία μαζί με τον Ορόσκο.
  • Ο Καράντσα καθαιρείται. Ο Γκουτιέρεζ ορίζεται πρόεδρος
  • Ο Καράντσα και ο Ομπρεγκόν καταφεύγουν στη Βέρα Κρουζ
  • Ο Βίλα και ο Ζαπάτα καταλαμβάνουν την πόλη του Μεξικό

1915

  • Ο Ομπρεγκόν επιτίθεται στους «Ζαπατίστας» στο Πουέμπλα
  • Ο Ομπρεγκόν και ο Καράντσα καταλαμβάνουν την πόλη του Μεξικό. Ο Ομπρεγκόν αρχίζει ξεσηκωμό εναντίον του Βίλα
  • Ο Ομπρεγκόν νικά τον Βίλα στη μάχη του Κελάγια. Ο Βορειοαμερικανός πρέσβης αναγνωρίζει τον Καράντσα ως νόμιμο πρόεδρο του Μεξικό
  • Χρησιμοποιώντας προβολείς των Βορειομερικανών, ο Ομπρεγκόν απωθεί τη νυχτερινή επίθεση του Βίλα στο Άγκουα Πριέτα

1916

  • Οι άντρες του Βίλα σκοτώνουν 18 υπαλλήλους της Βορειοαμερικανικής εταιρείας US ASARCO, στην Τσιουάουα
  • Οι «Συνταγματικοί» νικούν το στρατό του Βίλα στο Τιατιζαπάν
  • Ο Βίλα εισβάλλει στο Κολόμπους, Νέο Μεξικό
  • Ο βορειοαμερικανικός στρατός ξεκινά στην Τσιουάουα μια αποστολή καταδίωξης του Βίλα
  • Οι «Ζαπατίστας» καταλαμβάνουν τον σταθμό ύδρευσης νότια της πόλης του Μεξικού, και ο Βίλα κάνει επιδρομή στην περιφέρεια Τορεόν
  • Το κογκρέσο του Κουερετάρο συνεδριάζει για να ξεκινήσει να συντάσσει το νέο μεξικάνικο Σύνταγμα. Ο Ζαπάτα αρνείται να παρευρεθεί

1917

  • Ο Καράντσα υπογράφει και αποδέχεται το νέο Σύνταγμα και ορκίζεται πρόεδρος. Ο Ζαπάτα αρνείται να τον αναγνωρίσει ως πρόεδρο
  • Ο Ομπρεγκόν διακόπτει τις σχέσεις του με τον Καράντσα και παραιτείται από αρχηγός του στρατού

1918

  • Ο στρατηγός Πάμπλο Γκονζάλες αρχίζει επιθέσεις εναντίον των Ζαπατίστας
  • Δημιουργείται το πρώτο μεξικάνικο Εργατικό Συνδικάτο. Το συνδικάτο συνδέεται στενά με τον Ομπρεγκόν

1919

  • Ο Ζαπάτα στέλνει ανοιχτή επιστολή στον Καράντσα ζητώντας αποζημίωση για τα αδικήματα εναντίον των αγροτών
  • Ο συνταγματάρχης Γκουαζάρδο δολοφονεί τον Ζαπάτα στην Τσιναμέκα
  • Η τελευταία μεγάλη επιδρομή του Βίλα στην πολιτεία του Χουάρεζ

1920

  • Ο Ομπρεγκόν, με την υποστήριξη των εργατικών συνδικάτων και των Ζαπατίστας ανακοινώνει το «Σχέδιο Άγκουα Πριέτα» εναντίον του Καράντσα
  • Ο Καράντσα το σκάει από το Μεξικό ύστερα από απόπειρα δολοφονίας του
  • Ο Καράντσα δολοφονείται στο δρόμο για το Βέρα Κρουζ
  • Ο Βίλα υπογράφει συμφωνία ειρήνης με το νέο πρόεδρο Χουέρτα και αποσύρεται στο αγρόκτημά του στο Ντουράνγκο
  • Ο Ομπρεγκόν αναλαμβάνει καθήκοντα προέδρου

1923

  • Ο Πάντσο Βίλα δολοφονείται στην πόλη Παράλ

«ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»-Εμιλιάνο Ζαπάτα. Ένα διάσημο σύνθημα, που ακόμα φωνάζουν όλοι οι στερημένοι και κατατρεγμένοι, ήταν αυτό που αντήχησε στη Μεξικάνικη Επανάσταση, που ξεκίνησε στις 20 Νοεμβρίου 1910. Σήμερα, το πνεύμα της Μεξικάνικης Επανάστασης παραμένει ζωντανό, κυρίως μέσα από τους θρυλικούς ηγέτες του, ΠΑΝΤΣΟ ΒΙΛΑ και ΕΜΙΛΙΑΝΟ ΖΑΠΑΤΑ, που πολέμησαν για δημοκρατία και δικαιοσύνη, υμνήθηκαν ως ήρωες και έγιναν πηγή έμπνευσης σε όλο τον κόσμο.

Στο Μεξικό του 1910, επικρατεί μεγάλος αναβρασμός. Η χρόνια εκμετάλλευση των αγροτών έχει φτάσει στο απροχώρητο: το 81% της γης ήταν ιδιοκτησία μιας χούφτας μεγάλων γαιοκτημόνων, που άρπαζαν τις γη των αγροτών και των Ινδιάνων. Τη χώρα κυβερνούσε επί 30 συνεχόμενα έτη, με στημένες εκλογές, ο Πορφύριο Ντιάζ, ο οποίος άφηνε τους γαιοκτήμονες να μετατρέπουν τους αγρότες σε κολίγους ή περιπλανώμενους εργάτες. Οι γαιοκτήμονες όμως ζούσαν πλουσιοπάροχα, με τα χρήματα που έβγαζαν από τα κτήματα, που αποτελούσαν τεράστιες επικερδείς επιχειρήσεις. Η παγκόσμια κρίση του 1907, χτύπησε σκληρά και την μεξικάνικη οικονομία, και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για τους φτωχούς εργάτες. Ο λαός άρχισε να αντιδρά. Αλλά αυτό που πυροδότησε την επανάσταση ήταν οι εκλογές του 1910: ένας γόνος πλούσιας οικογένειας -αλλά δημοκράτης και προοδευτικός-, ο Φρανσίσκο Μαδέρο, έβαλε υποψηφιότητα ενάντια στον Ντίας και έχασε στις εκλογές, που ήταν στημένες, ως συνήθως. Όταν μαθεύτηκαν τα νέα της στημένης επανεκλογής, οργή ξέσπασε σε όλη τη χώρα. Άρχισαν να συγκροτούνται αντάρτικες ομάδες και οι αγρότες προχώρησαν σε ένοπλη εξέγερση. Η εξέγερση ήταν σφοδρή και είχε για αρχηγούς τους θρυλικούς Πάντσο Βίλα στο Βορρά και Εμιλιάνο Ζαπάτα στο Νότο. Εκατοντάδες χρόνια καταπίεσης και εκμετάλλευσης ξέσπαγαν τώρα και ο λαός ζητούσε κάτι απλό και δίκαιο: αναδασμό της γης με απαλλοτρίωση των οργανωμένων κτημάτων, που είχαν οδηγήσει σε αναγκαστική πείνα εκατομμύρια κόσμο. Ο Μαδέρο φυλακίστηκε από τον Ντίας, όμως σύντομα δραπέτευσε, βρήκε καταφύγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και από κει άρχισε αγώνα κατά του Ντίας, με υποσχέσεις για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, που αφορούσαν τα μεσαία στρώματα, αλλά και τους φτωχούς αγρότες. Συνέταξε ένα κείμενο, το «Σχέδιο Σαιν Λούις ντε Ποτοσί», με το οποίο κήρυξε την επανάσταση, στις 20 Νοεμβρίου 1910. Το 1911 ο Μαδέρο θα ανατρέψει τον Ντίας και θα γίνει πρόεδρος, ύστερα από κανονικές εκλογές.

Όταν ο Μαδέρο ήταν πλέον στην εξουσία φάνηκε ότι δεν είχε καμιά διάθεση να γίνει η διανομή γης, αλλά αυτό δεν σταμάτησε το κίνημα των αγροτών. Ο Ζαπάτα, απογοητευμένος από τον Μαδέρο, συνέταξε το «Σχέδιο της Αγιάλα», ένα ριζοσπαστικό μανιφέστο, που ζητούσε την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και την παράδοσή τους στους νόμιμους δικαιούχους, το λαό, ενώ ο ένοπλος στρατός του, οι «Ζαπατίστας», προχωρούσε σε καταλήψεις κτημάτων και μοίρασμα της γης. Ο -αδύναμος ως πολιτικός- Μαδέρο σύντομα ανατράπηκε από έναν πρώην στρατηγό του Ντίας, τον Χουέρτα. Έτσι, αρχίζει η δεύτερη, ακόμα πιο ριζοσπαστική φάση της Επανάστασης. Ο «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου», που είχε δημιουργήσει ο Ζαπάτα, γιγαντώθηκε και στο Βορρά, σχηματίστηκε η θρυλική «Μεραρχία του Βορρά» του Πάντσο Βίλα, που σημείωσε τις πιο σημαντικές νίκες απέναντι στον στρατό της κυβέρνησης. Το 1913 ο Χουέρτα δολοφονεί τον Μαδέρο και αρπάζει την εξουσία. Η κορύφωση της επανάστασης ήρθε ύστερα από την πτώση του καθεστώτος Χουέρτα. Ο Βίλα και ο Ζαπάτα κατάφεραν να καταλάβουν την πόλη του Μεξικού και στις αρχές του Δεκέμβρη του 1914 σχημάτισαν την κυβέρνηση της Συντακτικής Συνέλευσης. Αλλά την εξουσία δεν την πήραν οι επαναστατικοί στρατοί του Βίλα και του Ζαπάτα, αλλά ο Βενουστιάνο Καράντσα, ο αρχηγός της «Συνταγματικής» κυβέρνησης, που πολεμούσε και αυτή τον σφετεριστή Χουέρτα. Το 1917, ο Καράντσα ανακηρύσσεται πρόεδρος και υπογράφει το νέο μεξικάνικο Σύνταγμα, που ενώ μιλούσε στο όνομα της επανάστασης φάνηκε ότι και πάλι τα σχέδια για μεταρρυθμίσεις και εργατικά δικαιώματα θα έμεναν στα χαρτιά.

Οι μάχες των αγροτών δεν σταμάτησαν, καθώς δόθηκαν μάχες τόσο στο Βορρά όσο και στο Νότο και ειδικά στο Νότο, ο «απελευθερωτικός στρατός του Νότου» του Ζαπάτα, έφτιαξε την «Κομμούνα του Μορέλος», με τους αγρότες να καλλιεργούν τα χωράφια και να διοικούν τα εργοστάσια συλλογικά. Το 1919, ο Ζαπάτα έστειλε μια ανοιχτή επιστολή στον Καράντσα, ζητώντας αποζημίωση για τα δεινά των αγροτών και λίγο ύστερα ο Καράντσα δολοφόνησε τον Ζαπάτα, στήνοντάς του ενέδρα, στις 10 Απριλίου 1919. Όταν το 1920 δολοφονείται και ο Καράντσα η Μεξικάνικη Επανάσταση φτάνει πια στο τέλος της: ύστερα από χρόνια ανταρτοπόλεμου ενάντια στον κυβερνητικό στρατό, ο Βίλα υπογράφει συνθήκη ειρήνης με τον νέο πρόεδρο, Χουέρτα, και αποσύρεται στο αγρόκτημά του. Την ίδια χρονιά γίνεται πρόεδρος ο Ομπρεγκόν, ο οποίος αρχίζει με αργό ρυθμό να πραγματοποιεί κάποιες μεταρρυθμίσεις. Το 1923, τρία χρόνια μετά το τέλος της Επανάστασης, δολοφονείται και ο Βίλα σε ενέδρα, πιθανόν ύστερα από εντολή του Ομπρεγκόν.

«Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος παρά να ζεις γονατιστός»

Εμιλιάνο Ζαπάτα