Την επόμενη μέρα είχε αποτυπωθεί στον καμβά η δαντέλα και χρησιμοποίησα τον καμβά στην φωτογράφηση του φίλου μου. Όταν τελείωσε και η φωτογράφιση ο καμβάς ξαναμπήκε στο καβαλέτο και κάθε μέρα ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μου το βλέμμα μου έπεφτε πάνω του και όλο αναρωτιόμουν τι να ζωγραφίσω. Την περίοδο εκείνη μου είχαν κοπεί τα φτερά, γιατί δεν έβρισκα χώρο να εκθέσω την δουλειά μου. Μια μέρα έχοντας πολλά νεύρα και καθόλου διάθεση, έστησα ξανά την παλέτα με τα χρώματα. Είχα σταθεί μπροστά στο καβαλέτο και τον κοίταζα ..τον άφηνα. Ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό ρούχων παρατήρησα τα αδύναμα σώματα των μοντέλων. Μου ήρθε μία ιδέα! Άρχισα να ζωγραφίζω ένα γυναίκειο σώμα με ένταση, ασπρόμαυρο και σκοτεινό. Κάποια στιγμή σταμάτησα και βγήκα να πάω στο στέκι μου, όπου και ήπια αρκετά ποτά. Την αλλη μέρα που ξαναπήγα στο καβαλέτο μου κοίταζα τον καμβά και ήταν άχρωμο, θλιβερό..έπρεπε να δώσω ένα τόνο χρώματος και αντίθεσης. Έτσι ζωγράφισα μερικές πεταλούδες.
Το έργο ήταν έτοιμο πια και απεικόνιζε μια λεπτοκαμωμένη φιγούρα, ραγισμένη και ευάλωτη, παγωμένη σαν το μάρμαρο. Σκοτεινή και ποτισμένη από την υγρασία... Θλιμμένη, ακίνητη και ανήμπορη να αντιδράσει και το ονόμασα ''Η ΡΩΓΜΗ'' .Οι ρωγμές έγιναν με τον καιρό. Η πίεση που υπέστη την έκαναν να αντιδράσει .Προσπάθησε να σηκωθεί και να προχωρήσει αλλά φτιαγμένη από μάρμαρο χωρίς ελαστικότητα άρχισε να ραγίζει. Περίμενε καθιστή για καιρό ..Πάντα ήλπιζε και δεν απογοητευόταν, περιμένοντας την στιγμή που θα δεχόταν βοήθεια.
Η βοήθεια ήρθε με πολύχρωμα φτερά και ακριλικά χρώματα. Επιτέλους θα σηκωνόταν ξανά στα πόδια της και θα προχωρούσε παρακάτω. Τα μάτια της άρχισαν να γυαλίζουν και να δακρύζουν για τελευταία φορά ίσως! Ο έρωτας την είχε απογοητεύσει και την έκανε να αισθάνεται ελαφριά σαν πεταλούδα, ευλύγιστη και ικανή να παρασυρθεί ξανά από τον αέρα.. και ίσως να βρει το νόημα της ζωής. Ήξερε πια ότι πάντα θα υπάρχει μια έγχρωμη σταγόνα χρώματος στον ασπρόμαυρο καμβά που θα συμβολίζει την ελπίδα.
Τίτλος Έργου: Η Ρωγμή
Διαστάσεις: 0.60x1.20cm
Υλικό: Ακρυλικά σε καμβά