Γεννημένη στη Λυών το 1979, με σπουδές στην αρχιτεκτονική και την τέχνη, προσανατολίζεται ερευνητικά στο ευρύ πεδίο του ζητήματος του χώρου και καταπιάνεται με ποικίλες τεχνικές και μέσα, με πιο σύνηθες αυτό της φωτογραφίας. Η κατοικία, το ανθρώπινο ενδιαίτημα κάθε είδους, που αποτελεί το αντικείμενο μελέτης της και το επώνυμό της συναντώνται σε μια ιδιαίτερη σύμπτωση, για την οποία η ίδια αστειεύεται: «Με τέτοιο επώνυμο, δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, πέρα από το σπίτι».

Γοητεύεται από τα εσωτερικά των χώρων που διακρίνονται από τα φωτισμένα παράθυρα των κτιρίων τη νύχτα και τα φωτογραφίζει. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί τις εικόνες εκ νέου, οργανώνοντάς τες με τέτοιο τρόπο, ώστε να συνθέσει τις εξωτερικές όψεις των δικών της κτιρίων, σε μια σειρά έργων που φέρει τον τίτλο «Οικειότητες». Η χρήση του φωτός είναι καθοριστική. Ο εσωτερικός χώρος αποκαλύπτεται στα μάτια του περαστικού, του θεατή, που αυτόματα μεταφέρεται, εντάσσεται στον ανοίκειο, άγνωστο πριν λίγα λεπτά χώρο. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε εξάλλου αντίστοιχα ρίξει τέτοιες κλεφτές ματιές;

Ωστόσο, η Anne Laure Maison προχωρά λίγο περισσότερο. Στη σειρά των δίπτυχων φωτογραφιών της με τίτλο «Πίσω από τις πόρτες», οι χώροι παρουσιάζονται σε παράθεση με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτούς. Το αποτέλεσμα δεν αποτελεί απλό προϊόν μιας φαινομενικής περιέργειας της καλλιτέχνιδας. Η ίδια επισημαίνει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τα συνηθισμένα, το στοιχείο της έκπληξης ή της ανατροπής.

Αυτή ακριβώς η ανατροπή χαρακτηρίζει και τις φωτογραφίες σκηνών, χαρτόκουτων ή πρόχειρων κατασκευών που αποτελούν τα κελύφη, τους χώρους κατοικίας αστέγων. Η σειρά ονομάζεται «Σπίτια στο δρόμο» και περιγράφει την οργάνωσή τους όχι ως απλά καταφύγια για τη νύχτα, αλλά και ως ευμετάβλητους χώρους διημέρευσης. To δίπολο εντός και εκτός, το ορατό και το αόρατο, αυτό που αποκαλύπτεται και εκείνο που υπαινίσσεται αποτελούν και πάλι τους βασικούς άξονες στο έργο της Maison, που παρά τη φαινομενική του απλότητα αναδεικνύει τους χωρικούς της προβληματισμούς.