Τη συναυλία ανοίγει η Έλλη Πασπαλά με τον David Lynch στο σαξόφωνο, τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο, τον Πέτρο Βαρθακούρη στο όρθιο μπάσο και τον Δημήτρη Καπηλίδη στα τύμπανα, σε μια επιλογή από τραγούδια που αγαπάει από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο.

Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας, ένα ντουέτο της Μαντλέν Πεϊρού με την Έλλη Πασπαλά, το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «All Alone Am I»..

Στο ολοκαίνουριο άλμπουμ της «Blue Room», η βραβευμένη τζαζ τραγουδίστρια, συνθέτις και κιθαρωδός, επιστρέφει σε αυτό που ξέρει να κάνει πάρα πολύ καλά –διασκευές τραγουδιών ερμηνευμένες με συναίσθημα και βάθος που αγγίζουν την ψυχή.

Στο «Blue Room» η Madeleine διασκευάζει τραγούδια του Ray Charles από το άλμπουμ του «Modern Sounds in Country & Western Music» αλλά και άλλων θρύλων της μουσικής όπως ο Randy Newman και ο Leonard Cohen.

Το «Modern Sounds in Country & Western Music» κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1962 και ήταν ένα τολμηρό και καινοτόμο -για την εποχή- βήμα στην καριέρα του μεγάλου καλλιτέχνη, ένα στοιχείο που ενέπνευσε και την ίδια την Peyroux. Μάλιστα, σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, αυτό το άλμπουμ ήταν ένα από τα σημαντικότερα στην ιστορία της μουσικής.

H σύλληψη της ιδέας και η παραγωγή «Blue Room» ανήκει στον θρυλικό, βραβευμένο με Grammy παραγωγό Larry Klein (Joni Mitchell, Tracy Chapman, Herbie Hancock). Ο ίδιος λέει: «Η καλλιτεχνική σφραγίδα του Ray ήταν πάντα κομμάτι μου. Αγαπούσα αυτό το άλμπουμ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και ήξερα ότι η Madeleine είναι η κατάλληλη φωνή για να το φέρει πάλι στο προσκήνιο».

Η επανεκτέλεση αυτών των τραγουδιών είναι ένα ιδανικό project για την πολυτάλαντη Madeleine Peyroux μιας και προέρχεται από περιβάλλον ίδιο με του Ray, ένα μείγμα από τζαζ, country και blues. Η φωνή της μεγαλωμένης στο Μπρούκλιν και το Παρίσι Peyroux, με καταγωγή από τη Ν. Ορλεάνη, είναι ιδανική για να διηγείται ιστορίες μέσα από τα τραγούδια, με το συναίσθημα και το βάθος θρύλων όπως οι Billie Holiday, Patsy Cline, Edith Piaf και Bob Dylan.

Ένας πραγματικά εμπνευσμένος δίσκος, όπου η ερμηνεία στο καθένα από τα 11 τραγούδια, σέβεται την καταγωγή του αλλά ταυτόχρονα ρίχνει και μια φρέσκια ματιά στο σήμερα. Το «Blue Room» περιέχει πέντε ακόμα τραγούδια που η Madeleine ένιωσε ότι ταίριαζαν με αυτά του Ray Charles. Όπως λέει η ίδια «Δεν ήθελα να κάνω μια απλή αναπαραγωγή των τραγουδιών. Όταν ο Larry μου είπε την ιδέα, συγκινήθηκα τόσο πολύ με αυτό που άκουσα που ένιωσα ότι παράλληλα με τις διασκευές έπρεπε να προσθέσω και κάποια άλλα τραγούδια που πίστευα ότι ταίριαζαν τέλεια». Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μαγικό μουσικό ταξίδι για τον ακροατή. Η απόφαση της Madeleine να προσθέσει τραγούδια όπως τα «Desparadoes Under The Eaves» του Warren Zevon, «Guilty» του Randy Newman και το «Changing All Those Changes» του Buddy Holly, κάνουν την διαφορά σε αυτή την εξαιρετική δουλειά.

Ο τίτλος του άλμπουμ είναι μια αναφορά σε ένα φανταστικό και ταυτόχρονα πραγματικό χώρο (μπλε δωμάτιο) που η Madeleine ένιωσε ότι ανήκουν όλα τα τραγούδια. Όπως λέει η ίδια «Όταν ερμηνεύω ένα τραγούδι, νιώθω σαν να ζωγραφίζω ένα πίνακα, στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ένα μπλε δωμάτιο».

Με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία του «Blue Room» αλλά και με πολυαγαπημένα τραγούδια από όλη την πορεία της στις αποσκευές της, η Madeleine Peyroux έρχεται τη Δευτέρα 15 Ιουλίου στο θέατρο του Λυκαβηττού για να μας καθηλώσει ακόμη μία φορά με την ερμηνεία της. Με την κιθάρα της, τους μουσικούς της και οδηγό τη σπάνια φωνή της και το συναίσθημα, είναι βέβαιο ότι θα μας χαρίσει μία αξέχαστη βραδιά!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ MADELEINE PEYROUX

Η Madeleine Peyroux γεννήθηκε στην Αθήνα της Τζόρτζια των ΗΠΑ από γονείς εκπαιδευτικούς με καλλιτεχνική όμως φλέβα και μεγάλωσε στη Ν. Υόρκη και τη Ν. Καλιφόρνια. Μετά τον χωρισμό των δικών της, μετακόμισε με τη μητέρα της στο Παρίσι, σε ηλικία 12 χρονών. Εκεί ανακάλυψε τους μουσικούς του δρόμου στο περίφημο Καρτιέ Λατέν και ξεκίνησε να τραγουδάει στα 15 της. Σύντομα έγινε μέλος της Lost Wandering Blues and Jazz Band, με την οποία και πέρασε αρκετά χρόνια, περιοδεύοντας στην Ευρώπη και ερμηνεύοντας τζαζ συνθέσεις.

Οι εμπειρίες της αυτές ήταν και η βάση για το πρώτο της άλμπουμ «DreamLand» που κυκλοφόρησε το 1996 από την Atlantic Records όταν η Madeleine Peyroux ήταν μόλις 22 χρονών. Αυτό το άλμπουμ ήταν και η αιτία που την χαρακτήρισαν Billie Holiday του 21ού αιώνα και περιείχε την επανεκτέλεση του La vie en rose της Εντίθ Πιαφ, το Walking after Midnight της Patsy Cline και δύο τραγούδια της Bessie Smith, μεταξύ άλλων. Το περιοδικό Time χαρακτήρισε την ερμηνεία της σαν «την πιο συναρπαστική ερμηνευτική απόδοση από νέο καλλιτέχνη αυτό το χρόνο» και η Peyroux άρχισε να ανοίγει συναυλίες καλλιτεχνών όπως η Sarah Mc Lachlan, Cesaria Evora, κ.ά.

Ένα πρόβλημα υγείας σε συνδυασμό με μια διαφωνία με τη δισκογραφική της εταιρία, ήταν ο λόγος που την οδήγησαν μακριά από τις ηχογραφήσεις και τα φώτα της δημοσιότητας για τα επόμενα έξι χρόνια, διάστημα στο οποίο έπαιζε σε clubs των ΗΠΑ, ζώντας σε χαμηλούς τόνους. Ακολούθησε μία συνεργασία με τον William Galison και ο δίσκος «Got You on My Mind» που περιείχε 7 κομμάτια.

Το 2004 ξεκινά η συνεργασία της με την εταιρία Rounder και τον παραγωγό Larry Klein. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το δεύτερο σόλο άλμπουμ της «Careless Love» που κερδίζει εξαιρετικές κριτικές και με πωλήσεις πάνω από ένα εκατομμύριο άλμπουμ, την κάνει γνωστή παγκοσμίως. Το άλμπουμ περιλαμβάνει επανεκτελέσεις κομματιών των Leonard Kohen (Dance me to the end of Love), Bob Dylan, Elliot Smith, Hank Williams, το γαλλόφωνο J' ai Deux Amours κ.ά.

Το τρίτο της άλμπουμ με τίτλο «Half the Perfect World» κυκλοφορεί το 2006. Εκτός από 4 δικά της κομμάτια, περιλαμβάνει επανεκτελέσεις προσεκτικά επιλεγμένων κομματιών σύγχρονων καλλιτεχνών όπως οι: Leonard Cohen, Tom Waits, Serge Gainsbourg, Joni Mitchel κ.ά. Στις 3/9 της ίδιας χρονιάς, η Peyroux έδωσε μία παράσταση για το Live from Abbey Road και μοιράστηκε την εμφάνιση αυτή με τους Red Hot Chilli Peppers και τους Snow Patrol. Την επόμενη χρονιά ανακηρύχτηκε ως η «καλύτερη jazz καλλιτέχνης» στα BBC Jazz Awards.

Το τέταρτο της άλμπουμ με τίτλο «Bare Bones» κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2009 και ήταν ένα κομβικό σημείο για την Madeleine Peyroux, μιας και περιείχε μόνο καινούρια κομμάτια. Την παραγωγή έκανε και πάλι ο Larry Klein και συνεργάστηκε με διάφορους στιχουργούς όπως οι Walter Becker, Joe Henry, David Batteau, και Julian Coryell. Το άλμπουμ πήρε εξαιρετικές κριτικές. Ακολούθησαν συναυλίες σε ΗΠΑ, Καναδά, Νότια Αμερική, Ευρώπη και Ασία. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, κυκλοφόρησε το πρώτο live άλμπουμ της, και πέμπτο στην καριέρα της- με τίτλο «Somethin' Grand» και DVD που περιείχε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Somethin' Grand- A Portrait of Madeleine Peyroux, το οποίο έριχνε μια ματιά στο παρελθόν και την ιστορία της.

Το 2011 κυκλοφορεί το έκτο άλμπουμ της με τίτλο «Standing on the Rooftop». Η παραγωγή είναι του Craig Street (παραγωγού μεταξύ άλλων των Norah Jones, K.D. Lang, Cassandra Wilson).
Σε αυτό συμμετέχουν σπουδαίοι μουσικοί, όπως οι Mark Ribot στην κιθάρα και το μπάντζο ο Me'shell Ndegeocello στο μπάσο, ο ντράμερ του Neil Young και του Jonny Cash, Charley Drayton και ο κιθαρίστας του Seal και του John Legent, Cris Bruce και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.

Τον Μάρτιο του 2013 κυκλοφορεί το έβδομο άλμπουμ της με τίτλο «Blue Room». Σε αυτό η Madeleine Peyroux διασκευάζει τραγούδια του Ray Charles από το άλμπουμ του «Modern Sounds in Country & Western Music» αλλά και τραγούδια άλλων θρύλων της μουσικής, όπως του Randy Newman και του Leonard Cohen. Ένας πραγματικά εμπνευσμένος δίσκος!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΛΛΗΣ ΠΑΣΠΑΛΑ

Από την Αστόρια, περνά την γέφυρα για το Manhattan School of Music (σπουδάζοντας παράλληλα τραγούδι με την σοπράνο Judith Raskin και υποκριτική με τον ηθοποιό William Hickey), διασχίζει τα σύνορα του Καναδά για συναυλίες και παραστάσεις όπερας, και αρχές του 1982, αμέσως μετά την συμμετοχή της στην όπερα «Μήδεια» του Gavin Bryars σε σκηνοθεσία Robert Wilson, περνά και τον Ατλαντικό και επιστρέφει στη χώρα των γονιών της. Για τα έξι επόμενα χρόνια καθιερώνεται ως βασική συνεργάτις του Μάνου Χατζιδάκι. Η Πορνογραφία, Οι Μπαλλάντες της Οδού Αθηνάς, Memed γεράκι μου, Η Ρωμαϊκή Αγορά, Η Λαϊκή Αγορά αλλά και η συμμετοχή της στις παραστάσεις του Σείριου, δεν είναι παρά μόνο οι υπέρτιτλοι σε μια βαθιά και καθοριστική σχέση μαθητείας και ταυτότητας δίπλα στον Μάνο Χατζιδάκι.

Τέλη του 1988, ο πρώτος της προσωπικός δίσκος Στη λάμψη του φεγγαριού. Ακολουθούν πολλές νέες συνεργασίες και περιοδείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 διευρύνει ακόμα περισσότερο τα όρια τόσο της μουσικής αναζήτησης όσο και της ανατροπής: από το Χάραμα στην Καισαριανή με την Δήμητρα Γαλάνη βρίσκεται στο Μέγαρο Μουσικής, από τον Βασίλη Τσιτσάνη περνά στον Tom Waits. Μίκης Θεοδωράκης, Διονύσης Σαββόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Σταμάτης Κραουνάκης, Στάμος Σέμσης, Νίκος Ξυδάκης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Ευανθία Ρεμπούτσικα, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Κυπουργός, Active Member είναι μερικοί από τους δημιουργούς με τους οποίους συνεργάζεται αυτή την περίοδο. Ακολουθούν ο δίσκος Για την συνήθεια του έρωτα, ένας από τους σημαντικότερους προσωπικούς της δίσκους, σε μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, παραστάσεις που ξεχωρίζουν όπως Οι Μουσικές του Κόσμου με την Μαρία Φαραντούρη και την Σαβίνα Γιαννάτου και ο δίσκος της Trio (Έλλη Πασπαλά, David Lynch, Σταύρος Λάντσιας).

Έπονται τα Φτηνά τσιγάρα, καλοκαίρια στην Πράγα, μουσικές διαδρομές από την Faithful στους Faithless, περιοδείες με το Trio, συνεργασίες στην δισκογραφία, στην σκηνή, στο θέατρο και στην οθόνη με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο. Ένας ακόμη προσωπικός της δίσκος με τον Στάμο Σέμση Σε ποιο θεό να πιστέψω, Ένα τσίρκο κάλπικο, και ένα αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, από το οποίο έκτος των άλλων, προέκυψε και η συνεργασία με τους Raining Pleasure στα νέα Reflections. Έχοντας χορέψει έναν Χορό τον Άστρων με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Ελένη Ζιώγα και μετά από μία δεύτερη συνάντηση με τις Φαραντούρη και Γιαννάτου, ακολουθεί μία μεγάλη περιοδεία με τον Σταύρο Ξαρχάκο.

Εδώ και δύο χρόνια η συνεργασία της με τον πιανίστα Τάκη Φαραζή έχει αποκαλύψει τη μεγάλη εκφραστική της δύναμη και ωριμότητα σε τραγούδια ξένων δημιουργών όπως Tom Waits, Leonard Cohen, Rufus Wainwright, George Gershwin, Cole Porter και άλλων.
Το πιο πρόσφατο «μουσικό» της ταξίδι την έχει πάει στης μουσικές της Λατινικής Αμερικής με το συγκρότημα Apurimac. Το τραγούδι τους 'Mi ultimo tango en Atenas' ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους διαδικτυακά με μεγάλη επιτυχία.

Ανάμεσα στην δισκογραφία και τη σκηνή, πάντα στο δρόμο, εκεί όπου δοκιμάζεται διαρκώς η μουσική σχέση με τους δημιουργούς, με το κοινό και, εν τέλει, με τον τρόπο να υπάρχει κάνεις μουσικά.