Η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ φέρνει μαζί της τους εξαιρετικούς μουσικούς της, «την μπάντα των ονείρων μου», όπως η ίδια λέει και μας προτείνει να ακούσουμε μαζί της τη μουσική της Μπίλι με έναν τρόπο διαφορετικό, όπως της αξίζει, σημερινό και εορταστικό.

Με τον Edsel Gomez Rentas στο πιάνο ?που τη συνοδεύει εδώ και αρκετά χρόνια-, τον Graig Handy στο σαξόφωνο και το φλάουτο, τον Kenny Davis στο μπάσο και τον Lewis Nash στα ντραμς, ξαναχτίζουν τον κόσμο της συναισθηματικής, βέβηλης, γενναιόδωρης και ασύλληπτα ταλαντούχας αυτής γυναίκας, με σεβασμό στην ίδια και στις προσωπικότητες των συνθετών που έγραψαν τα τραγούδια της και με μια ελευθερία που αποκτάει θεατρικές διαστάσεις.

«Η Μπίλλι δεν ήταν μόνο μια τραγική φιγούρα, βυθισμένη στη θλίψη και τα πάθη, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ήταν και μια γυναίκα γεμάτη ζωή, που έκανε πλάκες, έβριζε σαν μαουνιέρης και μαγείρευε για τους συνεργάτες και τους μουσικούς της», είπε η Ντι Ντι Μπριτζγουότερ ανοίγοντας την συναυλία με τα τραγούδια του αυθεντικού αυτού μύθου, στο Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης.

Η Ντι Ντι δεν μιμείται την Μπίλλι, άλλωστε η φωνή της δεν έχει πολλές ομοιότητες με την τραχιά, γρατζουνιστή φωνή της Χόλιντέι, που απλωνόταν σε μια γκάμα μόλις μεγαλύτερη από μια οκτάβα. Με την γκάμα της δικής της φωνής, που της επιτρέπει να ερμηνεύει ότι της αρέσει, προσαρμόζει άφοβα το εργαλείο της και προκαλεί τους μουσικούς της να την ακολουθήσουν σε μεγάλους, ανοιχτούς ερμηνευτικούς ορίζοντες με απεριόριστες φρέσκες προσεγγίσεις του κλασικού ρεπερτορίου της Lady Day.

Ο φόρος τιμής στην Μπίλλι Χόλιντέι είναι η δισκογραφική δουλειά της Ντι Ντι, « Eleanora Fagan 1915-1959: to Billie with Love from Dee Dee» που φέτος απέσπασε το βραβείο Grammy. To άλμπουμ επιχειρεί ένα διαφορετικό προσκύνημα, «πιο σημερινό, όχι θλιμμένο, σκυθρωπό και δακρύβρεκτο. Ήθελα ο δίσκος να είναι χαρμόσυνος και μ? αυτό τον τρόπο να δηλώσω την ευγνωμοσύνη μου σε μια καλλιτέχνιδα που πρόσφερε σε γυναίκες, όπως εγώ, τη δυνατότητα να κάνουμε μια καριέρα».

Κόρη και σύζυγος μουσικών, η Ντι Ντι ή Denise Eileen Garrett, γεννήθηκε το 1950 στο Μέμφις της Πολιτείας Τεννεσί και μεγάλωσε στο Φλιντ του Μίσιγκαν, πόλη-στρατηγείο της Τζένεραλ Μότορς, με πολυάριθμο μαύρο πληθυσμό, που έσπευδε εκεί επειδή η εταιρία αυτή προσλάμβανε έγχρωμους. Ο δάσκαλος πατέρας της βρήκε εκεί δουλειά και στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε τζαζ τρομπέτα, ενώ η μητέρα της, που δούλευε ως γραμματέας στη Μότορς, την έσπρωξε να ανοίξει τα φτερά της και έτσι στα 18 της βρέθηκε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και στην συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι, όπου γνώρισε τον τρομπετίστα Σέσιλ Μπριτζγουότερ, τον παντρεύτηκε το 1970 και έφυγαν μαζί για τη Νέα Υόρκη. Εκείνος μπήκε στη μπάντα του Horace Silver και εξελίχθηκε σε σπουδαίο τρομπετίστα κι εκείνη άρχισε την καριέρα της στην Ορχήστρα Τζαζ του Thad Jones και του Mel Lewis. Η εξαιρετική φωνή της και το σκηνικό της χάρισμα, την έφεραν πολύ γρήγορα κοντά στους μεγάλους της εποχής: Sonny Rollins, Dizzy Gillespie, Dexter Gordon, Max Roach, Rahsaan Roland Kirk και το 1974 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, «Afro Blue».

Για αρκετά χρόνια δούλεψε σε θεατρικά μιούζικαλ στο Μπροντγουέι και τις δεκαετίες του 80 και του 90 επέστρεψε στη τζαζ. Το 1986 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και σήμερα μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στην πόλη αυτή και τη δυτική ακτή των ΗΠΑ. Τιμημένη με τρία Grammy, ένα Tony και πλήθος άλλων διακρίσεων, η Ντι Ντι είναι μια από τις πιο πολυβραβευμένες ερμηνεύτριες τζαζ και μια χαρισματική περφόρμερ.