Είχα μια λύπη για κατοικίδιο...
Και γι αυτό έπρεπε να την φροντίζω όλη μέρα κι όλη νύχτα. Ηταν πολύ απαιτητική και η αλήθεια είναι πως δεν έτρωγε ότι νάναι ούτε και κοιμόταν όπου νάναι. Απαιτούσε να τρέφεται με αγνές προθέσεις και διαυγή συναισθήματα. Με χρωματιστές αναμνήσεις και μαυρόασπρα συντρίμμια προηγούμενων ζωών.

Οι αρχετυπικές σταγόνες και μουντζούρες ηρωοποιημένων ζωγράφων των '50ς επανέρχονται σε αυτές τις χειρονομίες της Μαρκάκη στις οποίες επιθέτει εκτυπώσεις εικόνων που φέρνουν ένα στοιχείο Βικτωριανής αθωότητας καθώς και το άρωμα μιας λεπτής ειρωνείας στην στιβαρή παράδοση της abstract ζωγραφικής.