Στην έκθεση συμμετέχουν οι:
Σμάρα Αγιακάτσικα, Μαριρένα Γρηγορά, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κυριάκος Κατσαρέας, Δημήτρης Λουζικιώτης, , Δημήτρης Ζωγράφος, Άσπα Ζώγια, Σταύρος Δαγτζίδης, Δημήτρης Προκοπίου, Νίκος Κοτζαμπασάκης, Μαρίνα Προβατίδου, Βασίλης Καρκατσέλης, Σάββας Κόης, Έμμογλου Κοσμάς, Γιάννης Λογιοτατίδης, Βασίλης Βαρσακέλης, Στέλιος Καραθεοδώρου, Φιλίππου Στέλιος, Γιάννης Χολογκούνης και η EVI PETERSON.
Βίντεο Σταύρος Δαγτζίδης και εγκατάσταση Βασιλική Παραπούρα.
Πληροφορίες:
Χώρος: Γκαλερί Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης
Λεωφόρος Στρατού 2Α, τηλ. 2310821231
Εγκαίνια: Δευτέρα 9 Ιανουαρίου στις 20:00
Διάρκεια: 9 – 31 Ιανουαρίου
Ώρες Λειτουργίας:
Δευτ. - Παρ. 10:30 - 13:30 και 18:00 - 20:00, Σαβ. 10:30 - 13:00
Κυρ. κλειστά
http://www.fotoporoi.gr/CONTRAST/contrast-2011.htm
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ(Έρημη χώρα - ΚΡΙΣΗ-μοι καιροί)
Το θέμα της νέας έκθεσης, με τον παραπάνω τίτλο, δόθηκε για να βρουν την ευκαιρία να μιλήσουν οι φωτογράφοι εξωαισθητικά, να έχουν λόγο για μία μη φορμαλιστική φωτογραφία, να εκφραστούν πολιτικά. Για να τους δοθεί η ευκαιρία να πάρουν θέση με το έργο τους πάνω σε αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, να πουν την άποψή τους για τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, για την αλλαγή στις μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, για την ευτέλεια της δημόσιας ζωής, την καταβαράθρωση των πολιτιστικών αξιών και γιατί όχι, για την αντίσταση στην κρίση αυτή που αρθρώνεται, όταν αρθρώνεται .
Το αποτέλεσμα που θα παρουσιαστεί στη μεγάλη γκαλερί του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης είναι ακριβώς αυτό. Μία μεγάλη, σπονδυλωτή, αρθρωτή, ομαδική έκθεση που προσπαθεί να καλύψει με πολλά επιμέρους, όλα αυτά που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι εγγράφονται στο κεφάλαιο χώρα, άνθρωποι και θεσμοί σε κρίση, μήπως και η τέχνη; Τα αντικείμενα, οι εγκαταστάσεις, τα τοπία, οι σχέσεις, οι καταστάσεις είναι κλειστές. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας διαφέρουν από τα στερεότυπα των ξέγνοιαστων διακοπών. Οι αντιδράσεις και οι αγώνες μιας ελάχιστης μερίδας κατοίκων της, αυτών που δεν αφήνονται και προσπαθούν να σταματήσουν την κατηφόρα, δεν απουσιάζουν από την έκθεση, επίσης.
Φυσικά, ο κάθε φωτογράφος που συμμετέχει σε αυτήν, δίνει το δικό του περιεχόμενο στην έννοια κρίση – μοι καιροί, συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο προσέγγισης στη διερεύνηση αυτής της χώρας και των προβλημάτων της και εκφράζεται με τη δική του φόρμα. Ας μην ξεχνάμε ότι το πολιτικό περνάει από το βαθύ προσωπικό.
Βασίλης Καρκατσέλης
Επιμελητής
Στην έκθεση με φωτογραφίες τους συμμετέχουν οι:Σμάρα Αγιακάτσικα, Μαριρένα Γρηγορά, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κυριάκος Κατσαρέας, Δημήτρης Λουζικιώτης, , Δημήτρης Ζωγράφος, Άσπα Ζώγια, Σταύρος Δαγτζίδης, Δημήτρης Προκοπίου, Νίκος Κοτζαμπασάκης, Μαρίνα Προβατίδου, Βασίλης Καρκατσέλης, Σάββας Κόης, Έμμογλου Κοσμάς, Γιάννης Λογιοτατίδης, Βασίλης Βαρσακέλης, Στέλιος Καραθεοδώρου, Φιλίππου Στέλιος, Γιάννης Χολογκούνης και η EVI PETERSON.
Βίντεο Σταύρος Δαγτζίδης και εγκατάσταση Βασιλική Παραπούρα.
Λίγα λόγια για το Φεστιβάλ
Contrast / Αντίθεση: Πρώτο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης 2010
Η αρχική σύλληψη βασίστηκε στην ιδέα ενός φωτογραφικού φεστιβάλ που θα διοργανώνεται και θα υποστηρίζεται από τους ίδιους τους συμμετέχοντες και στο οποίο θα συνυπάρχουν όλες οι φωτογραφικές δυνάμεις της χώρας.
Ζητούμενο ήταν να παρουσιαστούν δουλειές φωτογράφων, ακόμη και αντίθετες από την αισθητική των διοργανωτών, με μόνη απαίτηση να υπάρχει σαφής άποψη και σοβαρότητα.
Το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, πιστό στις ιδέες του δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μία γεμάτη ελπίδες αρχή.
Ο στόχος ήταν η δημιουργία ενός φεστιβάλ που θα συμπεριλαμβάνει πολλές και διαφορετικές απόψεις και που δεν θα διακατέχεται από την άποψη και την αισθητική ενός μόνο ανθρώπου υπέρ επιμελητή / υπέρ διευθυντή ή μιας ομάδας συγκεκριμένων συμφερόντων.
Η συγκέντρωση των τελικών συμμετοχών δικαίωσε τους στόχους μας, παρουσιάζοντας μέσα από 49 εκθέσεις ένα σημαντικό κομμάτι από την σύγχρονη «φωτογραφική σκηνή» της χώρας.
Contrast / Αντίθεση: 2ο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης 2011
Το φετινό φεστιβάλ βασίστηκε στην ιδέα της ανάπτυξης μιας πιο συγκεντρωτικής διοργάνωσης, που θα αποτελείται από λίγες, αλλά μεγάλες ομαδικές εκθέσεις / παραγωγές.
Για κάθε έκθεση ορίστηκε ένας επιμελητής, ο οποίος ανέλαβε την διοργάνωση και το στήσιμο της έκθεσης.
Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή 7 μεγάλων ομαδικών εκθέσεων με συμμετοχές από μεμονωμένους φωτογράφους ή μέλη ομάδων από όλη την χώρα και συγκεκριμένα:
7 ομαδικές εκθέσεις, 170 φωτογράφοι, 700 φωτογραφίες.
Η παρούσα έκθεση, του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ορίστηκε να έχει σαν επιμελητή τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του, Βασίλη Καρκατσέλη.
Για τη νέα μορφή του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.
Το ΦΚΘ στη νέα του μορφή υφίσταται για να εδραιώσει ένα διεθνές forum ανταλλαγών και αναζητήσεων μέσω της εικόνας και της φωτογραφικής φόρμας.
Για να το πετύχουμε:
στηριζόμαστε στη γενική αρχή της φωτογραφικής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ταυτόχρονα, προς κοινό και φωτογράφους,
υποστηρίζουμε με κάθε μέσον τη φωτογραφία σαν τέχνη, μέρος ενός ευρύτατου πεδίου διάδρασης μεταξύ των τεχνών και της κοινωνίας,
εργαζόμαστε για την ανάπτυξη ενός δυναμικού διαλόγου περί τέχνης και φωτογραφίας, για το με τι αυτές ασχολούνται σήμερα και πως εκφράζονται, για πάσης φύσεως διασταυρώσεις απόψεων, τεχνικών, γραφών και περιεχομένων,
διοργανώνουμε εκθέσεις (ατομικές και κυρίως θεματικές ομαδικές) ελλήνων, παντού όπου μας καλέσουν, (εάν είναι δυνατόν πολύτεχνες και διαδραστικές), με στόχο την προβολή των Ελλήνων δημιουργών και του έργου τους, στη χώρα τους και το εξωτερικό,
παράγουμε εκθέσεις μικτές (Ελλήνων και ξένων) με στόχο την ανταλλαγή εμπειριών, την γνωριμία των Ελλήνων με το σύγχρονο του Ευρωπαϊκού σημερινού πνεύματος, τη δημιουργία δεσμών ακατάλυτων (ατομικών και συλλογικών), που σε βάθος χρόνου θα απελευθερώσουν την Ελληνική φωτογραφία και προς τους διεθνείς της ορίζοντες,
συμμετέχουμε σε δύο διεθνείς θεσμούς – δίκτυα που βάζουν την Ελληνική φωτογραφία και τον Ελληνικό θεωρητικό λόγο για αυτήν στο ίδιο επίπεδο με όλες τις συνεργαζόμενες άλλες.
Ένα ξεχωριστό (και μοναδικό για την Ελληνική Φωτογραφία) εργαλείο είναι το site του www.fkth.gr. Όπως γράφτηκε στον τύπο: Απευθύνεται στους ειδικούς, αλλά το επισκέπτονται όλοι. Είναι βοήθημα, αλλά και οργανωτής εκθέσεων και πίνακας ανακοινώσεων και θεωρητικό ενχειρίδιο.Έχει κείμενα που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού, κι κυρίως, αυτό είναι το μοναδικό σχεδόν βήμα της πέραν των ορίων Ελληνικής φωτογραφίας σε επίπεδο φόρμας και περιεχομένου. Έχει ένα αρχείο που περιλαμβάνει σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος της πρόσφατης ιστορίας της καλλιτεχνικής φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι με τίποτε, κάτι ακόμη στο διαδίκτυο, για να ξεφυλλίζει βιαστικά ο επισκέπτης του ή για να ανεβάζει κάποιος φωτογραφίες του ξεπέτα, με την θέαση του ενός δεκάτου του δευτερολέπτου. Είναι όπλο για σοβαρή συμμετοχή στο διάλογο για τις ιδέες και τα κριτήρια περί του τι είναι, πως και τι φωτογραφίζει η φωτογραφία σήμερα.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ
Διανύουμε την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα. Αυτοί που λέγαν τόσα χρόνια ότι ο καπιταλισμός πέθανε, επιβεβαιώνονται. Όλα αυτά που έκανε τα τελευταία είκοσι χρόνια, ασελγώντας πάνω στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζόμενων δεν ήταν παρά οι τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις πριν από τον επιθανάτιο ρόγχο του.
Πόλεμοι, επεμβάσεις, βομβαρδισμοί, ακρότητες και φανατισμοί δείχνουν το σκληρό πρόσωπο της εξουσίας. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας.
Πολιτισμοί καταστρέφονται, ήθη και έθιμα καταργούνται, λαοί ισοπεδώνονται. Η αυτοδιάθεση λαών και ανθρώπων είναι έννοιες που έχουν καταπατηθεί βάναυσα.
Η ελληνική κοινωνία είναι μέσα στο παιγνίδι του παγκόσμιου καταμερισμού. Προσπαθεί να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα.
Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και της νεολαίας στρέφονται στο κυνήγι του κέρδους και την ιδιώτευσης. Στο ανώτερο πεδίο, πολιτική και πολιτιστική αφασία, ενώ στην κοινωνία αμοραλισμός, βία, φόβος, θυμός και ένας έρπον ρατσισμός κυριαρχούν, σ αυτήν που κάποτε ήταν γεμάτη ευαισθησίες. Το πιο ενεργό κομμάτι της κοινωνίας, η νεολαία απαξιώνεται, η μεταναστεύει στο εξωτερικό η περιθωριοποιείται.
Θυμός γιατί μας πρόδωσαν αυτοί στους οποίους πιστέψαμε.
Θυμός γιατί τα όνειρα μας δεν πραγματοποιήθηκαν.
Στον πολιτισμό, το κιτς, τα σκουπίδια, η φθήνια και το κέρδος είναι στην πρώτη γραμμή.
Πως απαντά ο σύγχρονος καλλιτέχνης, ο σύγχρονος φωτογράφος, σε όλα αυτά? Πως αντιδρά? Μιλά? Αντιστέκεται?...η σιωπή είναι συνενοχή.
Είναι προφανές ότι η αλληγορία, η αφαίρεση, το συμβολικό θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην έκφραση των φωτογράφων. προτάσεις όχι μόνον φωτογραφικές, αλλά και εγκαταστάσεις, βίντεο κ.λ.π., είναι προς συζήτηση.( μόλις άνοιξε).
Όλα αυτά έγραφε ο υπογράφων σε ένα εσωτερικό κείμενο στις 4/12/08.
Είκοσι επτά μήνες μετά τι άλλαξε;
Αυτοί που μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση, σε συνεργασία με ξένα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, αποφάσισαν να μας σώσουν.
Αυτοί που ευτέλισαν την ζωή μας, είναι δυνατόν να γίνουν οι σωτήρες μας;
Αυτοί που ευτέλισαν τους ποιητές, μοιράζουν βραβεία χωρίς αντίκρισμα.
Αυτοί που ευτέλισαν τους νέους, ιδρύουν Υπουργείο Νεολαίας.
Αυτοί που ευτέλισαν την τέχνη, βαφτίζονται κριτικοί τέχνης.
Αυτοί που ευτέλισαν την παιδεία, μας «κάνουν» μάθημα.
Αυτοί που ευτέλισαν την υγεία, να γίνουν οι σωτήρες μας.
Αυτοί που πούλησαν την πατρίδα μας, τρείς φορές, να γίνουν πατριώτες.
Αυτοί που μας έκαναν συνενόχους, τώρα ζητούν ευσυνειδησία.
Αυτοί που μιλούν για αξιοκρατία, την τορπιλίζουν συνεχώς.
Αυτοί που ποτέ δεν πληρώνουν, πάντα ζητούν να πληρώνουμε εμείς.
Αυτοί που για τα πάντα έχουν άσυλο, τώρα, ζητούν να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο....
ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ
Σταύρος Δαγτζιδης