Η «Ζιζέλ» είναι ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα με συναισθηματικές διακυμάνσεις, ιδανικά χορογραφικά ανοίγματα και με υψηλές απαιτήσεις τεχνικής από τους χορευτές. Αλλά και το μοναδικό, ίσως, επίτευγμα της ρομαντικής περιόδου, που επιβίωσε ως τις ημέρες μας χωρίς να χάσει ίχνος της δύναμής του. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία ένα από τα πιο αγαπημένα μπαλέτα στην ιστορία του χορού.
Το μπαλέτο Ζιζέλ σε μουσική Αντόλφ Αντάμ, το αγαπημένο έργο κάθε χορεύτριας, που αποθεώνει την άδολη αγάπη και θρηνεί τις απελπισμένες από τον έρωτα καρδιές, ανεβαίνει βασισμένο σε χορογραφία του Γιούρι Γκριγκορόβιτς και σκηνικά και κοστούμια του Σιμόν Βιρσαλάτζε.
Η Ζιζέλ είναι μια νεαρή χωρική που ερωτεύεται τον αριστοκράτη Άλμπρεχτ, αγνοώντας την πραγματική καταγωγή του. Η αποκάλυψη ωστόσο της πραγματικής του ταυτότητας, καθώς και του αρραβώνα του με μια κοπέλα της τάξης του, θα οδηγήσει τη Ζιζέλ στην τρέλα, ενώ λίγο αργότερα η ηρωίδα αυτοκτονεί με το σπαθί του αγαπημένου της. Στο δεύτερο μέρος, ο Άλμπρεχτ μετανιωμένος, έρχεται το βράδυ στο δάσος, στον τάφο της Ζιζέλ, ζητώντας συγχώρεση. Εκεί παγιδεύεται από τα πνεύματα των προδομένων από την αγάπη γυναικών, που με την βασίλισσά τους Μύρτα, βγαίνουν τη νύχτα και καταδικάζουν όποιον άντρα βρεθεί στο δρόμο τους, αναγκάζοντάς τον να χορέψει μέχρι θανάτου. Όμως η δύναμη της αγάπης της Ζιζέλ είναι τόσο μεγάλη που όχι μόνο συγχωρεί τον αγαπημένο της αλλά του σώζει και τη ζωή, γλιτώνοντάς τον από τα μάγια των άλλων πνευμάτων.
Το μπαλέτο Ζιζέλ, από τα πιο ολοκληρωμένα και σύνθετα έργα, ανέβηκε για πρώτη φορά το 1841 και αποτελεί την επιτομή, τόσο τεχνικά όσο και θεματικά, του ρομαντισμού. Πρωτοπαρουσιάστηκε στη Γαλλία βασισμένο σε κείμενο του ποιητή Θεόφιλου Γκοτιέ σε συνεργασία με τον δραματουργό Βερνέιγ ντε Σεν Ζορζ, πάνω σε ιδέα του Χάινε, αλλά είδε την πλήρη του άνθιση στη Ρωσία με τον Μαριούς Πετιπά, που ξαναδούλεψε τη χορογραφία και ανέθεσε τον πρώτο ρόλο στην Άννα Πάβλοβα, η οποία με το έργο αυτό περιόδευσε σε ολόκληρο τον κόσμο και πέρασε στην ιστορία. Από τότε μεγάλες χορεύτριες, όπως οι Αλίσια Μάρκοβα, Κάρλα Φράτσι, Σάλι Γκίλμουρ, κ.ά., έχουν ερμηνεύσει το ρόλο που γοητεύει πάντα με τον λυρισμό και την ευαισθησία του.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Η «ΖΙΖΕΛ»
ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
GRIGOROVICH BALLET THEATRE OF RUSSIA

Μπαλέτο σε δύο πράξεις
Παραγωγή – Χορογραφία: Γιούρι Γκριγκορόβιτς
Σκηνικά – Κοστούμια: Σιμόν Βιρσαλάτζε
Διάρκεια: Δύο ώρες και δέκα λεπτά μαζί με ένα διάλειμμα

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΙΣ 20.30
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΙΣ 20.30
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ΣΤΙΣ 19.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Γ ΖΩΝΗ: ΚΑΝΟΝΙΚΟ 30 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ 15 ΕΥΡΩ
Β ΖΩΝΗ: ΚΑΝΟΝΙΚΟ 40 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ 20 ΕΥΡΩ
Α ΖΩΝΗ: 50 ΕΥΡΩ
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΖΩΝΗ: 70 ΕΥΡΩ
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
2310 895938-9, ΣΤΑ ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΣΤΑ PUBLIC, ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΣΤΟ WWW.TCH.GR

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΡΙΓΚΟΡΟΒΙΤΣ

Ο Γιούρι Νικολάεβιτς Γκριγκορόβιτς γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1927 στο Λένινγκραντ (νυν Αγία Πετρούπολη). Σπούδασε στην Κρατική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης με καθηγητές τους Μπορίς Σαβρόβ και Αλεξέι Πίσαρεβ. Μετά την αποφοίτησή του το 1946, έγινε δεκτός απ' τα μπαλέτα του Λένινγκραντ «ΚΙΡΟΦ» (νυν Μαρίινσκι), όπου χόρεψε ως σολίστ. Ξεκίνησε να χορογραφεί στο Gorkiy Leningrad Pallas όπου το 1947 ανέβασε τα πρώτα του μπαλέτα «Aistenok» και «Slovianskie Tantsi». Ένα χρόνο αργότερα ανέβασε την παράσταση «Semero Bratiev». Το ντεμπούτο του ως χορογράφος στα Κίροφ το έκανε το 1957 και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν καθοριστικό βήμα για την μετέπειτα πρόοδο της τέχνης του μπαλέτου στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Στα Κίροφ (Μαρίινσκι) εργάστηκε ως Ballet-Master απ' το 1961 έως το 1964 και παρουσίασε χορογραφίες όπως το «Πέτρινο Λουλούδι» και «Η Εποχή της Αγάπης».
Από το 1964 έως το 1995 έγινε ο πρώτος Ballet-Master αλλά και καλλιτεχνικός διευθυντής του Bolshoi Theatre και κατά την περίοδο αυτή τα «Bolshoi Ballet» έκαναν πάνω από 100 χρυσές παγκόσμιες περιοδείες. Εκεί παρουσίασε μεγάλες χορογραφίες σε ιστορικές παραστάσεις όπως: «Καρυοθραύστης» (1966), «Σπάρτακος» (1967) και «Ιβάν ο Τρομερός» (1975) ενώ διασκεύασε και διάσημα έργα όπως «Λίμνη των Κύκνων», «Η Ωραία Κοιμωμένη» κ.ά.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική άνθηση του συγκεκριμένου θεάτρου, η παγκόσμια αναγνώριση και το κύρος του οποίου, έκαναν τα «Bolshoi Ballet» συνώνυμο της καλλιτεχνικής αριστείας στο μπαλέτο.
Το 1995 ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς αφήνει το Bolshoi Theatre και δουλεύει με πολλές ομάδες από την Ρωσία και από άλλες χώρες, προετοιμάζοντας παράλληλα την πρώτη του παράσταση με την δική του ομάδα γνωστή πλέον ως Grigorovich Ballet Theatre. Το 1996 ανεβάζει την παράσταση «Χρυσή Εποχή» σε μουσική του μεγάλου συνθέτη Shostakovich και από τότε πραγματοποιεί με την ομάδα του Grigorovich Ballet Theatre περιοδείες σε όλο τον κόσμο.
Το 2001 ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς επέστρεψε στο Bolshoi και απ' το 2008 είναι μόνιμος καθηγητής, χορογράφος και ballet-master της διάσημης ομάδας μπαλέτου, μοιράζοντας τον χρόνο του για να ετοιμάζει παραγωγές στα Bolshoi αλλά και στην ομάδα του Grigorovich Ballet.
Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς έχει τιμηθεί με πάνω απο 40 κρατικούς τιμητικούς τίτλους και διακρίσεις μεταξύ των οποίων:
- Για την προσφορά του στην τέχνη και για την διάδοση του Εθνικού Πολιτισμού της Ρωσίας
- Του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Εθνικού Καλλιτέχνη της Ρωσίας το 1973
- Του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Εθνικού Ήρωα της Ρωσίας το 1986
- Έλαβε μετάλλιο για τα κατορθώματα υπέρ του Έθνους το 2007

Επίσης:
- Το 1980 διατέλεσε Χορογράφος- Ballet Master των τελετών Έναρξης και Λήξης της Ολυμπιάδας της Μόσχας
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου στην Μόσχα
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου «Serge Lifar»
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Εφήβων Καλλιτεχνών Κλασικού Χορού «Russian Young Ballet»
- Απ' το 1974 έως το 1998 καθηγητής του τμήματος ballet masters του Εθνικού Ωδείου του Λένινγκραντ
- Απ' το 1998 προϊστάμενος του Τμήματος Χορογραφίας και Μπαλέτου στην Κρατική Ακαδημία Χορογραφίας στην Μόσχα
- Απ' το 1989 είναι Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Χορογράφων
- Απ' το 1992 είναι Πρόεδρος του προγράμματος «Benois de la danse» υπό την αιγίδα της UNESCO

Ο Yuri Grigorovich στα τέλη Οκτωβρίου του 2011 εγκαινίασε τη νέα σκηνή των Μπολσόι με την παράσταση «Η Ωραία Κοιμωμένη» ενώ στα τέλη του 2011, του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο της Ρωσίας, ο ανώτατος τίτλος για την προσφορά στην πατρίδα και την τέχνη. Τον Νοέμβριο του 2012 παρουσίασε στα Μπολσόι μια νέα εκδοχή της κλασικής του παράστασης «Ιβάν ο Τρομερός».
Στις 2 Ιανουαρίου του 2014 έγινε 87 χρονών.

ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ:
«To μπαλέτο του έχει την ποιότητα της αιωνιότητας, όπως τα Αλπικά λειβάδια στις βουνοκορφές γεμίζουν λουλούδια κάθε άνοιξη» Maurice Béjart
«Yuri Grigorovich είναι αυτή η σπανιότητα; Ένας άντρας με τεράστιο ταλέντο, που είναι συνεχώς υποκινούμενος από το καλλιτεχνικό του όραμα να δημιουργήσει λαμπρότητα σε βαθμό επιχορήγησης για το κοινό του, όπως και για τους χορευτές του» Aram Khachaturian
«Κάνοντας περιοδεία μαζί του σε όλο τον κόσμο, αισθάνθηκα ξανά τη μαγνητική δύναμη και τη συντριπτική επιτυχία του Yuri Grigorovich» Galina Ulanova
«Η κάθε πρόβα με τον Γκριγκορόβιτς έχει ανεκτίμητη αξία για κάθε χορευτή, κάθε σολίστα, για το μπαλέτο στο σύνολο του...» Svetlana Zakharova
«Έχει δημιουργήσει έναν αριθμό από μοναδικές παραγωγές για τα αστέρια του μπαλέτου, δίνοντάς τους το υλικό με βάση το οποίο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Σπουδαίοι χορογράφοι είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και μόλις συναντήσω έναν, πάντα σκέφτομαι την Ιαπωνία όπου οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι γνωστοί ως εθνικοί θησαυροί» Robert Joffrey
«Η απέραντη ευφυΐα του, η ευγενική φύση του, με εντυπωσιάζουν. Πάντα στις παραγωγές του υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον κατά την διάρκεια των προβών. Τα μπαλέτα του Grigorovich πάντα προκαλούν έκπληξη- η καθαρότητα της σκέψης, ο πλούτος των μορφών και των κινήσεων είναι ανυπέρβλητες» Marina Semyonova