Το έργο είναι βασισμένο σε κλασικές χορογραφίες του Μαριούς Πετιπά και αποτελεί δείγμα της διαφορετικότητας του σπουδαίου έργου του, καθώς στον «Δον Κιχώτη» επιλέγει για ήρωες πραγματικούς ανθρώπους της καθημερινότητας, όπως οι δυο ερωτευμένοι νέοι, ο Μπαζίλιο και η Κίτρι. Το φετινό φθινόπωρο, το «Γκριγκορόβιτς Μπαλέ» και ο Γιούρι Νικολάεβιτς, μας παρουσιάζουν με δύο διαφορετικά έργα, ένα μοναδικό αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο χορογράφο και χορευτή που έζησε και δημιούργησε στην Ρωσία, τον Μαριούς Πετιπά.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Γκριγκορόβιτς στο σημείωμα του για τη νέα περιοδεία στην Ελλάδα:

«Η Ελλάδα για μένα είναι πάντα πηγή έμπνευσης. Το άκουσμα και μόνο της λέξης "Ελλάδα" με ταξιδεύει σε όλη την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά η οποία έγινε η αφετηρία για όλες τις τέχνες πολιτισμού και καλλιτεχνίας. Είναι σπουδαίο λοιπόν για μένα σαν δημιουργό, να παρουσιάζω τα έργα μου στην χώρα αυτή που θαυμάζω και αγαπώ. Και ακόμα περισότερο όταν βλέπω πως υπάρχει τόσο ζεστή υποδοχή από τους θεατές....»
Γιούρι Νικολάεβιτς Γκριγκορόβιτς, 2013

ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ
GRIGOROVICH BALLET THEATRE OF RUSSIA

«Και αν ακόμη ο Δον Κιχώτης δεν κατάφερε να σώσει τον κόσμο, κατάφερε τουλάχιστον να σωθεί μέσα στον κόσμο του. Και αυτό είναι κάτι...»

Όρσον Γουέλς

Το αξεπέραστο έργο για μπαλέτο του Λούντβιχ Μίνκους «Δον Κιχώτης» παρουσιάστηκε πρώτη φορά από τον Μαριούς Πετιπά στις 26 Δεκέμβρη του 1869 από το Μπαλέτο των Μπολσόι της Μόσχας και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα κλασικά έργα παγκοσμίως και χαρακτηριστικό δείγμα της ρωσικής τέχνης του μπαλέτου. Μια δεύτερη, περισσότερο δραματοποιημένη παρουσίαση του μπαλέτου, έγινε και πάλι από τον Πετιπά στην Αγία Πετρούπολη το 1871. Το 1900, ο Γκρόσκι έδωσε τη δική του πιο ρεαλιστική ερμηνεία. Το 1940 ο Ζαχάροφ ανέβασε εκ νέου τον Δον Κιχώτη και η παραγωγή αυτή υπήρχε πάντα στο ρεπερτόριο των Μπαλέτων Μπολσόι.

Στις 15 Δεκεμβρίου του 1994, ο καλλιτεχνικός διευθυντής των διάσημων μπαλέτων Γιούρι Γκριγκορόβιτς, παρουσιάζει την δική του εκδοχή. Ο μεγάλος χορογράφος τονίζει περισσότερο μερικά μοναδικά σημεία στην χορογραφία του Πετιπά όπως το «Grand pas de deux», αλλά και γενικότερα τον ρόλο της «Κίτρι» (δεν είναι τυχαίο ότι η «Κίτρι» ήταν ο ρόλος που έκανε παγκοσμίως γνωστή τη μεγάλη μπαλαρίνα Μάγια Πλισέτσκαγια και αποτελεί ρόλο ζωής για κάθε χορεύτρια κλασικού ρεπερτορίου σε όλο τον κόσμο).

Έντεκα χρόνια μετά την πρεμιέρα στα Μπολσόι, το 2005, ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς χορογραφεί τον «Δον Κιχώτη» με το Γκριγκορόβιτς Μπαλέ και σε αυτή την εκδοχή βασίζεται όχι μόνο στην χορογραφία του Μαριούς Πετιπά αλλά χρησιμοποιεί και στοιχεία από την χορογραφία του Αλεξάντερ Γκόρσκι. Τα σκηνικά και κοστούμια είναι του Ντιμίτρι Τσερμπάτζι, μαθητή του αξέχαστου σκηνογράφου των Μπολσόι Σιμόν Βιρσαλάτζε. Τα πολύχρωμα και εντυπωσιακά σκηνικά της παράστασης ενθουσίασαν τους θεατές ενώ μία από τις σκηνές του έργου που εξελίσσεται σε ένα αρχαίο θέατρο της Μεσογείου αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη στην απόδοση της μαγείας και των χρωμάτων του Ισπανικού Νότου που είναι ο χώρος στον οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία. Με αυτή την παράσταση ξεκίνησε μια μεγάλη περιοδεία σε όλο τον κόσμο. Οι 70 συντελεστές της παράστασης με επιλεγμένους σολίστ από τον ίδιο τον Γιούρι Νικολάεβιτς και πάντα με την καθοδήγησή του, θα αποδώσουν την εκδοχή του σε μια από τις ομορφότερες παραστάσεις του κλασικού ρωσικού μπαλέτου.

Η υπόθεση του «Δον Κιχώτη» είναι γνωστή από το περίφημο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες (1547-1616), ένα από τα διασημότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο καλοσυνάτος Αλόνσο Κιχάνο, έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, παρασυρμένος από τα ανδραγαθήματά τους, αποκηρύσσει το παρελθόν του. Επιλέγει το όνομα Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα, παίρνει για υπηρέτη του και ιπποκόμο τον Σάντσο Πάντσα και πορεύεται στους δρόμους της δράσης, της δικαιοσύνης και της αλήθειας, αναζητώντας την περιπέτεια και μια Δουλτσινέα που ζει μόνο στα όνειρά του.

Το μπαλέτο ωστόσο στηρίζεται σε μία από τις περιπέτειες του Δον Κιχώτη, που περιλαμβάνεται στο διάσημο μυθιστόρημα του Θερβάντες. Κεντρικό θέμα είναι ένα συγκεκριμένο επεισόδιο στο οποίο περιγράφεται το ειδύλλιο του φτωχού κουρέα Μπαζίλιο και της πανέμορφης Κίτρι, κόρης του πανδοχέα Λορέντζο. Αυτός ο έρωτας δεν είναι αρεστός στον πατέρα της κοπέλας, ο οποίος θέλει να παντρέψει την Κίτρι με έναν ξιπασμένο ευγενή, τον Γκαμάτσο και γι' αυτό δεν αποδέχεται τον φτωχό Μπαζίλιο για γαμπρό του. Η Κίτρι αρνείται κατηγορηματικά να υποταχθεί στην θέληση του πατέρα της και οι δύο εραστές καταφέρνουν να το σκάσουν με ένα έξυπνο σχέδιο. Ο Δον Κιχώτης συνεχίζοντας τις περιπέτειές του, φτάνει στο χωριό των δύο νέων και αφού θαμπώνεται από την ομορφιά της κοπέλας που για μια στιγμή πιστεύει ότι είναι η «Δουλτσινέα» του, τελικά καταλαβαίνει τη δύναμη της αγάπης του ζευγαριού και αποφασίζει να βοηθήσει τους ερωτευμένους με τον αλτρουισμό που τον διακρίνει ώστε να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως, οι ήρωες της παράστασης μπλέκουν σε ένα ισπανικό παραμύθι με περιπλανήσεις στην επαρχία της Καστίλης, τσιγγάνικους χορούς, ταυρομάχους, περιπλανώμενους μουσικούς, μαγικά όνειρα με υπέροχες νεράιδες και δρυΐδες και μια ξεχωριστή επίσκεψη στο κάστρο του Δούκα.

Το ισπανικό μεσογειακό ταμπεραμέντο διανθίζεται με την μαγεία του κλασικού ρώσικου μπαλέτου και την εμπνευσμένη μουσική του Λούντβιχ Μίνκους, ο οποίος με τον «Δον Κιχώτη» και την «Μπαγιαντέρα», τις δύο μεγάλες επιτυχίες του, έμεινε στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου ως ένας καταξιωμένος δημιουργός μοναδικών παραστάσεων.
Αυτό το φθινόπωρο το αληθινό και αυθεντικό ρωσικό κλασικό μπαλέτο έρχεται στην Ελλάδα με τον θρύλο των Μπολσόι Γιούρι Γκριγκορόβιτς και αρχίζει τις παραστάσεις του 16 και 17 Οκτωβρίου με τον «Δον Κιχώτη». Γιατί όπως λέει και ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες στο βιβλίο του, αυτό που τελικά αξίζει είναι «..η αλήθεια... που μητέρα της είναι η ιστορία, η ανταγωνίστρια του χρόνου, η παρακαταθήκη των πεπραγμένων, ο μάρτυς του παρελθόντος, το παράδειγμα και η συμβουλή για το παρόν, η προειδοποίηση για το μέλλον, αιώνια μεταμφιεσμένη σε ανθρώπινες διηγήσεις..».

ΔΙΑΝΟΜΗ

• Κίτρι: Γελένα Λούζινα (16/10), Μαρίνα Φαντέεβα (17/10)
• Μπαζίλιο: Αλεξέι Σλίκοβ (16/10), Βλαντίμιρ Μορόζοφ (17/10)

Μπαλέτο σε τρεις πράξεις με πρόλογο και επίλογο.

• Λιμπρέτο: Μαριούς Πετιπά βασισμένο στο μυθιοστόρημα του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες.
• Παραγωγή - Χορογραφία: Γιούρι Γκριγκορόβιτς
• Σκηνικά – Κοστούμια: Ντιμίτρι Τσερμπάτζι

Πληροφορίες
ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ BOLSHOI ΜΕ 70 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
GRIGOROVICH BALLET THEATRE OF RUSSIA
ΘΕΑΤΡΟ BADMINTON

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 2 ώρες και 20 λεπτά μαζί με δύο διαλείμματα
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΚΑΙ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 ΣΤΙΣ 20.30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Ε ΖΩΝΗ: 18 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 9 ΕΥΡΩ
Δ ΖΩΝΗ: 28 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 14 ΕΥΡΩ
Γ ΖΩΝΗ: 38 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 19 ΕΥΡΩ
Β ΖΩΝΗ: 48 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 24 ΕΥΡΩ
Α ΖΩΝΗ: 58 ΕΥΡΩ, ΠΑΙΔΙΚΟ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 29 ΕΥΡΩ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: 210-8840600, στα καταστήματα PUΒLIC,ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ,Sеven Spοts, ηλεκτρονικά στα www.abcd.gr, www.viva.gr καθώς και στα ταμεία του θεάτρου Bаdminton.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
WE promotion, Κηφισίας 118Α, τηλ. 210-6980044, www.wepromotion.gr
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: www.wepromotion.gr/press

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΡΙΓΚΟΡΟΒΙΤΣ

Ο Γιούρι Νικολάεβιτς Γκριγκορόβιτς γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1927 στο Λένινγκραντ (νυν Αγία Πετρούπολη). Σπούδασε στην Κρατική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης με καθηγητές τους Μπορίς Σαβρόβ και Αλεξέι Πίσαρεβ. Μετά την αποφοίτησή του το 1946, έγινε δεκτός απ' τα μπαλέτα του Λένινγκραντ «ΚΙΡΟΦ» (νυν Μαριίνσκι), όπου χόρεψε ως σολίστ. Ξεκίνησε να χορογραφεί στο Gorkiy Leningrad Pallas όπου το 1947 ανέβασε τα πρώτα του μπαλέτα «Aistenok» και «Slovianskie Tantsi». Ένα χρόνο αργότερα ανέβασε τη παράσταση «Semero Bratiev». Το ντεμπούτο του ως χορογράφος στα Κίροφ το έκανε το 1957 και αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν καθοριστικό βήμα για την μετέπειτα πρόοδο της τέχνης του μπαλέτου στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Στα Κίροφ (Μαριίνσκι) εργάστηκε ως Ballet-Master απ' το 1961 έως το 1964 και παρουσίασε χορογραφίες όπως το «Πέτρινο Λουλούδι» και «Η Εποχή της Αγάπης».
Από το 1964 έως το 1995 έγινε ο πρώτος Ballet-Master αλλά και καλλιτεχνικός διευθυντής του Bolshoi Theatre και κατά την περίοδο αυτή τα «Bolshoi Ballet» έκαναν πάνω από 100 χρυσές παγκόσμιες περιοδείες. Εκεί παρουσίασε μεγάλες χορογραφίες σε ιστορικές παραστάσεις όπως: «Καρυοθραύστης» (1966), «Σπάρτακος» (1967) και «Ιβάν ο Τρομερός» (1975) ενώ διασκεύασε και διάσημα έργα όπως «Λίμνη των Κύκνων», «Η Ωραία Κοιμωμένη» κ.ά.
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική άνθηση του συγκεκριμένου θεάτρου, η παγκόσμια αναγνώριση και το κύρος του οποίου, έκαναν τα «Bolshoi Ballet» συνώνυμο της καλλιτεχνικής αριστείας στο μπαλέτο.
Το 1995 ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς αφήνει το Balshoi Theatre και δουλεύει με πολλές ομάδες από την Ρωσία και από άλλες χώρες, προετοιμάζοντας παράλληλα την πρώτη του παράσταση με την δική του ομάδα γνωστή πλέον ως Grigorovich Ballet Theatre. Το 1996 ανεβάζει την παράσταση «Χρυσή Εποχή» σε μουσική του μεγάλου συνθέτη Shostakovich και από τότε πραγματοποιεί με την ομάδα του Grigorovich Ballet Theatre περιοδείες σε όλο τον κόσμο.
Το 2001 ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς επέστρεψε στο Bolshoi και απ' το 2008 είναι μόνιμος καθηγητής, χορογράφος και ballet-master της διάσημης ομάδας μπαλέτου, μοιράζοντας τον χρόνο του για να ετοιμάζει παραγωγές στα Bolshoi αλλά και στην ομάδα του Grigorovich Ballet.

Ο Γιούρι Γκριγκορόβιτς έχει τιμηθεί με πάνω απο 40 κρατικούς τιμητικούς τίτλους και διακρίσεις μεταξύ των οποίων:
- Για την προσφορά του στην τέχνη και για την διάδοση του Εθνικού πολιτισμού της Ρωσίας
- Του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Εθνικού Καλλιτέχνη της Ρωσίας το 1973
- Του απονεμήθηκε ο τιμητικός τίτλος του Εθνικού Ήρωα της Ρωσίας το 1986
- Έλαβε μετάλλιο για τα κατορθώματα υπέρ του Έθνους το 2007

Επίσης:
- Το 1980 διατέλεσε Χορογράφος- Ballet Master των τελετών Έναρξης και Λήξης της Ολυμπιάδας της Μόσχας.
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου στην Μόσχα
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Καλλιτεχνών Μπαλέτου «Serge Lifar»
- Πρόεδρος του Διεθνούς Διαγωνισμού Εφήβων Καλλιτεχνών Κλασικού Χορού «Russian Young Ballet»
- Απ' το 1974 έως το 1998 καθηγητής του τμήματος ballet masters του Εθνικού Ωδείου του Λένινγκραντ
- Απ' το 1998 προϊστάμενος του Τμήματος Χορογραφίας και Μπαλέτου στην Κρατική Ακαδημία Χορογραφίας στην Μόσχα
- Απ' το 1989 είναι Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Χορογράφων
- Απ' το 1992 είναι Πρόεδρος του προγράμματος «Benois de la danse» υπό την αιγίδα της UNESCO

Ο Yuri Grigorovich στα τέλη Οκτωβρίου του 2011 εγκαινίασε τη νέα σκηνή των Μπολσόι με την παράσταση «Η Ωραία Κοιμωμένη» ενώ στα τέλη του 2011, του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο της Ρωσίας, ο ανώτατος τίτλος για την προσφορά στην πατρίδα και την τέχνη. Τον Νοέμβριο του 2012 παρουσίασε στα Μπολσόι μια νέα εκδοχή της κλασικής του παράστασης «Ιβάν ο Τρομερός».
Στις 2 Ιανουαρίου του 2013 έγινε 86 χρονών.

ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ:
«To μπαλέτο του έχει την ποιότητα της αιωνιότητας, όπως τα Αλπικά λειβάδια στις βουνοκορφές γεμίζουν λουλούδια κάθε άνοιξη» Maurice Béjart
«Yuri Grigorovich είναι αυτή η σπανιότητα; Ένας άντρας με τεράστιο ταλέντο, που είναι συνεχώς υποκινούμενος από το καλλιτεχνικό του όραμα να δημιουργήσει λαμπρότητα σε βαθμό επιχορήγησης για το κοινό του, όπως και για τους χορευτές του» Aram Khachaturian
«Κάνοντας περιοδεία μαζί του σε όλο τον κόσμο, αισθάνθηκα ξανά τη μαγνητική δύναμη και τη συντριπτική επιτυχία του Yuri Grigorovich» Galina Ulanova
«Η κάθε πρόβα με τον Γκριγκορόβιτς έχει ανεκτίμητη αξία για κάθε χορευτή, κάθε σολίστα, για το μπαλέτο στο σύνολο του...» Svetlana Zakharova
«Έχει δημιουργήσει έναν αριθμό από μοναδικές παραγωγές για τα αστέρια του μπαλέτου, δίνοντας τους το υλικό με βάση το οποίο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Σπουδαίοι χορογράφοι είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και μόλις συναντήσω έναν, πάντα σκέφτομαι την Ιαπωνία όπου οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι γνωστοί έως εθνικοί θησαυροί» Robert Joffrey
«Η απέραντη ευφυΐα του, η ευγενική φύση του, με εντυπωσιάζουν. Πάντα στις παραγωγές του υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον κατά την διάρκεια των προβών. Τα μπαλέτα του Grigorovich πάντα προκαλούν έκπληξη- η καθαρότητα της σκέψης, ο πλούτος των μορφών και των κινήσεων είναι ανυπέρβλητες» Marina Semyonova