Σιμόνε Μαρτίνι (Simone Martini), Ιταλός ζωγράφος, (Σιένα 1284-Αβινιόν 1344). Ένας από τους μεγαλύτερους γοτθικούς καλλιτέχνες και εκπροσώπους της σχολής της Σιένας του 14ου αιώνα. Η δραστηριότητά του είναι άγνωστη ως το 1315, που η Κοινότητα της Σιένας παράγγειλε στον Μαρτίνι μια «Μαεστά» (Παναγία εν Δόξη). Το πρώτο σωζόμενο χρονολογημένο έργο του είναι η «Μαεστά», νωπογραφία του 1315 στο δημαρχείο της Σιένας. Ο Μαρτίνι οργάνωσε την σύνθεση με μια ιδιαίτερη αίσθηση του χώρου. Αντικατέστησε την ιερατική ακινησία των αγίων της «Μαεστά» της μητροπόλεως της Σιένας με την έντονη συνομιλία των μορφών, που αν και τοποθετημένες σε διαφορετικά επίπεδα, συντονίζουν την προσευχή τους με τις ζωηρές διασταυρώσεις των βλεμμάτων και με τον απαλό ρυθμό της γραμμής, που διατρέχει τις μορφές και καταλήγει στην κυματοειδή κίνηση του κιβωρίου.

Με τον όρο γοτθική, δηλαδή βόρεια και βαρβαρική, χαρακτήρισαν υποτιμητικά οι καλλιτέχνες και οι λόγιοι της Αναγεννήσεως την τελευταία περίοδο του Μεσαίωνα. Ο όρος μετέβαλε έννοια και έφτασε να σημαίνει συμβατικά, γιατί δεν έχει καμία σχέση με τους Γότθους, μια συγκεκριμένη στιγμή στην ιστορική εξέλιξη των μορφών. Η γοτθική περίοδος, αρχίζει τον 12ο αιώνα και τελειώνει όταν τον 15ο ή τον 16ο αιώνα, διεισδύουν στις διάφορες χώρες οι κλασικίζουσες μορφές της Αναγεννήσεως. Το ζήτημα της καταγωγής της γοτθικής αρχιτεκτονικής δεν έχει απόλυτα διευκρινιστεί. Βέβαιο είναι ότι οι οικοδόμοι και οι λιθοξόοι των μεγάλων καθεδρικών ναών, έπρεπε να έχουν αρκετά ανεπτυγμένες τεχνικές και μαθηματικές γνώσεις και ότι στη διαμόρφωση των σχεδίων και όλων των στοιχείων της κατασκευής και της διακοσμήσεως των γοτθικών κτιρίων συνέβαλε το λεπτό διαλεκτικό πνεύμα της σχολαστικής φιλοσοφίας.