Από το τελευταίο τέταρτο του 7ου αιώνα π.Χ. στην αττική αγγειογραφία επικρατεί ο μελανόμορφος ρυθμός τον οποίο είχαν εφεύρει οι αγγειογράφοι της πρωτοκορινθιακής κεραμεικής. Η διακόσμηση των αγγείων γινόταν με μαύρο γάνωμα πάνω στην ανοιχτόχρωμη επιφάνεια των αγγείων. Οι λεπτομέρειες των μορφών και της διακόσμησης χαράσσονταν πριν το ψήσιμο έχοντας δεχτεί πιθανώς επιδράσεις από τη μεταλλοτεχνία. Με τη χρήση του λευκού και του πορφυρού χρώματος διακρίνονταν οι γυναίκες από τους άνδρες.

Στη διάρκεια της αρχαϊκής περιόδου -7ος – 6ος αιώνας π.Χ.- δύο είναι οι βασικοί αρχιτεκτονικοί ρυθμοί που αναδύονται επηρεάζοντας τις εξελίξεις στο πεδίο της αρχιτεκτονικής των επόμενων χρόνων.

Κατά τη γεωμετρική εποχή (1050-700 π.Χ.), γνωστή και ως «Σκοτεινοί Χρόνοι» ή «Ελληνικός Μεσαίωνας», η μετανάστευση λαών της Μικράς Ασίας προς τα νότια και δυτικά παράλιά της, είχε σαν αποτέλεσμα την παρακμή των εκεί μεγάλων πόλεων – εμπορικών κέντρων, οδηγώντας στη συρρίκνωση του μυκηναϊκού εμπορίου, της οικονομίας και συνεπώς στην πτώση του μυκηναϊκού πολιτισμού και της τέχνης.