Όταν ο κόσμος μιλάει για «μοντέρνα τέχνη», εννοεί συνήθως μια τέχνη που έχει ξεκόψει από τις παραδόσεις του παρελθόντος και προσπαθεί να κάνει πράγματα που κανένας καλλιτέχνης δεν είχε διανοηθεί ως τότε να εφαρμόσει.

 

 

Την  Πέμπτη 15 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη ομαδική καλλιτεχνική Έκθεση «art in rock...2» στο Gabaret Voltaire.

To Cabaret Voltaire διαθέτει τους χώρους του, σε 26 νέους καλλιτέχνες, για να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους. Στο ισόγειο θα δείτε έργα ζωγραφικής, αερογραφίας, γλυπτά και κατασκευές. Στο πατάρι θα έχει φωτογραφία και κόσμημα.

Μία πρωτότυπη -εάν όχι τολμηρή- έκθεση με τίτλο «Warhol/Ιcon: Η δημιουργία της εικόνας» από 6 Οκτωβρίου μέχρι και τις 10 Ιανουαρίου 2010 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Η έκθεση παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς για πρώτη φορά, σημαντικές προσωπογραφίες σύγχρονων διασημοτήτων από όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής πορείας του Andy Warhol βρίσκονται σε διάλογο με σπάνιες θρησκευτικές εικόνες από τις Bυζαντινές και Mεταβυζαντινές συλλογές του Mουσείου, αναδεικνύοντας διαχρονικά την ιδέα της λατρείας.

Με την επιμέλεια του διακεκριμένου μελετητή του Warhol, Paul Moorhouse, η έκθεση περιλαμβάνει έργα σταθμούς, όπως τα πορτρέτα της Jackie Kennedy και της Marilyn Monroe, του Μάο, αλλά και του ίδιου του Warhol, σύγχρονες «αγιογραφίες» εξιδανικευμένων μορφών των οποίων η ωραιοποιημένη από τα Μ.Μ.Ε. εικονική τους αναπαράσταση επισκιάζει την προσωπική τους ταυτότητα.

Η μακροχρόνια σπουδή στα σκοτεινά περιγράμματα της απρόμαυρης φωτογράφησης κόντρα στο φως (contre-lumiere) σε συνδυασμό με την παιδική του αγάπη για το Θέατρο Σκιών, οδήγησαν τον χαράκτη Τίτο Πετράκη στην τέχνη της δισδιάστατης χάραξης της κοπιδιαστής φιγούρας πάνω σε χαρτόνι, δείγματα της οποίας έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε αξιόλογες εκθέσεις στο εξωτερικό. Παράλληλα ο καλλιτέχνης, εμπνεόμενος από το φως και τους πολυάριθμους χρωματισμούς που αυτό αναδεικνύει, επιδίδεται στη δημιουργία εντυπωσιακών ψηφιδωτών με κεραμικές ψηφίδες κατασκευασμένες από τον ίδιο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Τίτος Πετράκης μάς εισάγει στα άδυτα του εργαστηρίου και της σκέψης του, καταθέτοντας τις απόψεις του για την εικαστική δημιουργία, την αποδοχή της από το κοινό, το ελληνικό θέατρο σκιών, το ρόλο του ως δασκάλου της τέχνης και τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο σ? όποιον καλλιτεχνεί σήμερα.

Μελετώντας τον τελευταίο καιρό το βιβλίο του Νέλσον Γκούντμαν «Γλώσσες της τέχνης», εντόπισα ένα σημείο που διαφωτίζει την έννοια της ρεαλιστικής απεικόνισης σε συνάρτηση με τη μη ρεαλιστική και καταδεικνύει τη σχετικότητά της. Ο συγγραφέας καταγράφει: «Ας αναλογιστούμε έναν ρεαλιστικό πίνακα, ζωγραφισμένο με τη συνήθη προοπτική και κανονικά χρώματα, και έναν δεύτερο πίνακα ακριβώς σαν τον πρώτο, με τη διαφορά ότι η προοπτική έχει αναστραφεί και ότι στη θέση κάθε χρώματος βρίσκουμε το συμπληρωματικό του. Με τη σωστή ερμηνεία, ο δεύτερος πίνακας μεταδίδει ακριβώς τις ίδιες πληροφορίες όπως και ο πρώτος. Μπορεί κανείς να φανταστεί αμέτρητες παρεμβάσεις, οι οποίες, αν και δραστικές, δεν θα αλλοιώνουν την πληροφορία. Είναι προφανές ότι τόσο οι ρεαλιστικές όσο και οι αντιρρεαλιστικές εικόνες μπορούν να είναι το ίδιο ενημερωτικές? η ικανότητα πληροφόρησης δεν αποτελεί τεκμήριο ρεαλισμού?

Eugene Delacroix, Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης (Σαίν-Μωρίς Σαραντόν 1798-Παρίσι 1863). Ήταν ο αρχηγός της γαλλικής ρομαντικής σχολής και μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ευρωπαϊκού ρομαντισμού. Γιός αντιπροσώπου της Συμβατικής και διπλωμάτη στην εποχή του Διευθυντηρίου, έλαβε επιμελημένη λογοτεχνική εκπαίδευση, που έδωσε αριστοκρατική λεπτότητα στο πνεύμα του και σε όλη την προσωπικότητά του. Στο εργαστήριο του ακαδημαϊκού δασκάλου του Γκερέν γνώρισε τον Τεοντόρ Ζερικώ και συνδέθηκε μαζί του με αδελφική φιλία. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε το εργαστήριό του, από αντίδραση προς την κλασική τεχνοτροπία του δασκάλου του.

Philip Johnson

Ο όρος Διεθνές Στιλ, ως ονομασία του κύματος αρχιτεκτονικού πειραματισμού που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1920, καθιερώθηκε μέσα από μια έκθεση νέων αρχιτεκτονικών τάσεων στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, το 1932. Η επικοινωνία μεταξύ των αρχιτεκτόνων είχε αποκατασταθεί πολύ σύντομα μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και τα διάφορα αρχιτεκτονικά στοιχεία είχαν γνωρίσει μια τόσο μεγάλη παγκόσμια εξάπλωση, ώστε ήταν πλέον αδύνατο να γίνει λόγος για διαφορές μεταξύ των εθνικών στιλ. Αντίθετα, είχε αναδειχθεί ένας αριθμός κέντρων αρχιτεκτονικού πειραματισμού, στα οποία συνέρρεαν αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες από κάθε γωνιά της γης.

Από την Πέμπτη, 8 Οκτωβρίου 2009, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Πολίχνης, φιλοξενείται έκθεση Σουηδών καλλιτεχνών της ένωσης καλλιτεχνών (ΟΚΗ) του Δήμου Χούτιγκε της Στοκχόλμης.

Η έκθεση αυτή, που τιτλοφορείται «5+1 Σουηδοί καλλιτέχνες», είναι μια επιλογή από το σύνολο των μελών της ένωσης 5 Σουηδών καλλιτεχνών, των Misha Bjotkoos, Chun Lee Wang Grut, Peter Hellsing, Gunnat Lundqvist, Margarete Rostin και του Νίκου Τερζή, του Έλληνα καλλιτέχνη της διασποράς.

Η Πάνδημος Ηώς παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το θεατρικό έργο του Martin Sherman «When she danced» με θέμα τη ζωή της θρυλικής χορεύτριας Ισιδώρας Ντάνκαν. Για την παράσταση αυτή η Πάνδημος Ηώς και η Δήμητρα Χατούπη κάλεσαν τον ρουμάνο σκηνοθέτη και χορογράφο Razvan Mazilu.

Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Μέλι (Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87, Πλ. Βικτωρίας, Αθήνα, τηλ:210-822.1111) με τη συνεργασία του Ιδρύματος Ισιδώρας και Ραϋμόνδου Ντάνκαν.

Πρεμιέρα: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009