Η γκαλερί Myrό σας προσκαλεί να επισκεφτείτε το project της Βάννας Λαγοπούλου "χωρο-αφηγήματα", στο πλαίσιο της φιλοξενίας αυτόνομων εκθέσεων καλλιτεχνών στον ισόγειο χώρο της "Myrό Vitrina". Το project είναι περιορισμένης διάρκειας και θα διαρκέσει 5 – 12 Απριλίου 2012.

Το Μουσείο Φρυσίρα παρουσιάζει από τις 7 Μαρτίου έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2012 στο κτήριό του, στην οδό Μονής Αστερίου αρ.3 στην Πλάκα, την έκθεση με τίτλο: "Πρόσωπο με πρόσωπο:οι καλλιτέχνες και ο συλλέκτης."

To καθιερωμένο φεστιβάλ για τα comics ανοίγει για μία ακόμη χρονιά τις πύλες του στο αθηναϊκό κοινό παρουσιάζοντας διεθνείς προσκεκλημένους και ανερχόμενους δημιουργούς, την έκθεση "2000 A.D.: The Judge Dredd Revolution", ομιλίες, προβολές και σεμινάρια, το πλήρες και ενημερωμένο bazaar από ελληνικές εκδόσεις comics, το Διαγωνισμό Cosplay, και τα Comicdom Awards...

Το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα comics, το ComicdomCon Athens, διοργανώνεται για έβδομη συνεχή χρονιά στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.

«Το ξαναδιάβασα για Τρίτη φορά το Περηφάνια & Προκατάληψη, αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα της δεσποινίδας Τζέιν Ώστεν. Αυτή η νέα γυναίκα έχει ένα μοναδικό ταλέντο να περιγράφει τις σχέσεις, τα συναισθήματα και τους χαρακτήρες της καθημερινότητας. Το επιτηδευμένο και στομφώδες ύφος μπορώ κι εγώ άνετα να το χειριστώ. Όμως δεν είχα την τύχη να έχω το σπάνιο χάρισμα που κάνει τα ασήμαντα και καθημερινά πρόσωπα και πράγματα ενδιαφέροντα χάρη στην ειλικρίνεια της περιγραφής και στα συναισθήματα. Τι κρίμα που ένα τόσο προικισμένο πλάσμα χάθηκε τόσο νωρίς!» έγραψε κάποτε ο Σερ Ουώλτερ Σκοτ για μία από τις κορυφαίες μορφές τις νεώτερης αγγλικής λογοτεχνίας.

Η καλλιτέχνης Νάταλι Μίεμπαχ παίρνει μετεωρολογικά δεδομένα από τεράστιες καταιγίδες και τα μετατρέπει σε σύνθετα γλυπτά, που ενσαρκώνουν τις δυνάμεις της φύσης και του χρόνου. Στν συνέχεια αυτά τα γλυπτά γίνονται παρτιτούρες για να παιχτούν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων.

O Nick Gentry είναι ένας Βρετανός καλλιτέχνης που δημιουργεί με υλικά καθημερινής χρήσης τα οποία του τα παραδίδουν οι συμπολίτες του. Το έργο του είναι φανερά επηρεασμένο από την τεχνολογία., την κυβερνο-κουλτούρα και τα απαρχαιωμένα οπτικά μέσα αποθήκευσης.

Ο όρος του Assemblage ή αλλιώς Συναρμολόγημα, είναι θα λέγαμε, ένα καλλιτεχνικό κίνημα το οποίο ξεκίνησε με την αναγωγή του collage στην τρίτη διάσταση και υπήρξε η προδιατύπωση των Εnvironments.

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους με 23 έργα στο ενεργητικό του. Αναλυτικές πληροφορίες για τον συγγραφέα και το έργο του θα βρείτε στο ιστολόγιό του: http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/ 

Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας" κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες από τις Εκδόσεις Ίκαρος.

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος γράφει σε πρώτο πρόσωπο για την ιστορία πίσω από το βιβλίο του:

Είναι γεγονός ότι το μεταπολεμικό πρόσωπο της ελληνικής τέχνης διαμορφώθηκε έξω από τα όρια της Ελλάδας. Το πνεύμα της ανανέωσης, σε μία εποχή ισχυρής ακόμη επίδρασης της αφαίρεσης, προήλθε από καλλιτέχνες που έφυγαν στο εξωτερικό είτε για σπουδές είτε ορμώμενοι από μία ενδόμυχη ανάγκη για άμεση επαφή με τα σύγχρονα, διεθνή καλλιτεχνικά ρεύματα. 

Το ρήμα «γκουγκλάρω» επιβεβαιώνει το ρόλο του παντογνώστη της πληροφορίας με τον οποίο η μηχανή αναζήτησης google έχει ταυτιστεί. Η σκέψη του να βάλεις κάτι στο google μοιάζει να είναι τόσο φυσική όσο φαντάζομαιότι θα ήταν και η σκέψη των αρχαίων όταν ανέτρεχαν στη θέση του ήλιου για να καταλάβουν την ώρα. Το Google Art Project είναι μία online εφαρμογή με την οποία ο χρήστης μπορεί δωρεάν να πλοηγείται στις μόνιμες συλλογές διεθνώς γνωστών μουσείων όπως η Tate Britain, το MΟΜΑ, το Μουσείο Βαν Γκογκ, το Reina Sofia και η Γκαλερί Ουφίτσι. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να βλέπει έργα σε υψηλή ανάλυση, να ζουμάρει σε αυτά και να μαθαίνει πληροφορίες για αυτά. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα εικονικής πλοήγησης στο χώρο των μουσείων με δυνατότητες αναζήτησης και εξατομίκευσης.

---

Ακόμα μία από τις άπειρες εφαρμογές του ίντερνετ που υπάρχει για να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και να προσφέρει δωρεάν πρόσβαση σε βασικό και ασυναγώνιστης σημασίας πολιτιστικό υλικό. Η αλήθεια είναι αυτή.

Αλλά ας πάμε παρακάτω. Τα έργα τέχνης εμφανίζονται σαν κομμάτια μιας βάσης δεδομένων με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσεγγίζοντας περισσότερο μία πλαισίωση αρχείου παρά επιμελλημένης έκθεσης. Από τη μία κάτι τέτοιο φαίνεται να ανταποκρίνεται με μεγάλη ειλικρίνεια στις σημερινές συνθήκες κατανάλωσης κουλτούρας, όπου το αρχειακό υλικό γενικώς τείνει να αντικαθιστά την εμπειρία της επαφής με οποιουδήποτε είδους πρωτότυπο – στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για τη θέαση του έργου στους τοίχους του μουσείου.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην ισχύει κάτι τέτοιο όταν πλέον η φύση του αρχείου έχει παρεισφρήσει στην ίδια τη φύση της τέχνης και όταν η καλλιτεχνική παραγωγή σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζεται με τη δημιουργία αρχείου; Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, βλέπουμε συχνά μία κριτική, πειραματική ή και ποιητική μεταχείριση της λειτουργίας του αρχείου μέσα στην τέχνη ενώ η αρχειακή ατμόσφαιρα του Google Art Project φαίνεται να προτάσσει μία πλαισιοποίηση στυγνής χρηστικότητας, στραγγίζοντας και όχι μεταμορφώνοντας την τέχνη της οποίας ουσιαστικά αποτελεί αρχείο.

www.googleartproject.com