Ένα νησί μέσα στην πόλη. Η Αρλέτα δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αγαπημένη καλλιτέχνης και απέριττος άνθρωπος, ανήσυχο πνεύμα και σπάνιο ταλέντο. Μας καλωσόρισε στο σπίτι της, μας φίλεψε, μας άνοιξε την καρδιά της. Μας εντυπωσίασε με την δύναμη της σκέψης της και την ειλικρίνεια της έκφρασής της. Παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε και γι'αυτό (και όχι μόνο) την ευχαριστούμε θερμά!
Στα τέλη του 19ου αιώνα (δηλαδή κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος μετανάστευσης στην ιστορία των ΗΠΑ), όποιος κατάφερνε να ξεπεράσει το σκόπελο του ελέγχου στους «Ομοσπονδιακούς Σταθμούς Μεταναστών» (Federal Immigration Stations) των λιμανιών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, θα κατευθυνόταν συνήθως στα αστικά κέντρα, για αναζήτηση καταλύματος και εργασίας. Ξεχωριστός αλλά και διαχωρισμένος αυτός ο πληθυσμός από τους ντόπιους, με επιτακτικές στεγαστικές ανάγκες, θα συσπειρωθεί σε συγκεκριμένες γειτονιές των πόλεων, σε έναν καθημερινό αγώνα υπέρβασης της «κοινωνικής του μοίρας»... Μια από αυτές τις γειτονιές είναι η Lower East Side του Manhattan, στη Νέα Υόρκη, όπου έχει την έδρα του ένα ενδιαφέρον μουσείο μετανάστευσης...
Σε προηγούμενο αφιέρωμα είδαμε πως ο Οριενταλισμός αναπτύσσεται ως τάση της ευρωπαϊκής ζωγραφικής του 19ου αιώνα με δεσπόζουσα τη γαλλική συμβολή. Στο πλαίσιο αυτό οι καλλιτέχνες εκφράζουν μία ιδιαίτερη αγάπη στον εξωτισμό και στη νοσταλγία της Ανατολής∙ συνδέονται μέσω της εικονογραφίας, χωρίς όμως να συμπίπτουν κατά το ύφος.