Η Δώρα Κασκάλη είναι Θεσσαλονικιά. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακό στην ποίηση του Θεοτοκά. Τώρα γράφει τη διδακτορική της διατριβή, με θέμα τις εκφάνσεις της ελληνικότητας στη μεταναστευτική λογοτεχνία.

Παρουσίαση του νέου βιβλίου της Ελένης Γκίκα με τίτλο «», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλέντη.

H ζωγράφος Νίκη Καραγάτση (1914 Άνδρος– 1986 Αθήνα), άρχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών σε ηλικία μόλις 16 ετών, αρχικά κοντά στον Παύλο Μαθιόπουλο και τον Δημήτριο Γερανιώτη και στη συνέχεια στα εργαστήρια του Ουμβέρτου Αργυρού και του Κωνσταντίνου Παρθένη. Η ίδια υπογράμμιζε την πολύτιμη αρωγή του Παρθένη αναφορικά με την καλλιτεχνική της παιδεία –αν και έμεινε στο εργαστήριό του μόνο ένα έτος- με τα εξής λόγια: «Πολύ αργότερα κατάλαβα ότι αυτά που έμαθα εκείνη τη χρονιά ήταν αυτά που μου έμειναν στα τέσσερα χρόνια της φοίτησής μου στη Σχολή».

Μια εφήμερη εγκατάσταση στο πλαίσιο της δεκαήμερης δραστηριοποίησης του Εμπρός από το Σύνδεσμο Χορού σε συνεργασία με την κίνηση Μαβίλη.
Σε ένα δωμάτιο στο θέατρο Εμπρός συλλέγουμε
ίχνη του έντεχνου χορού της περιόδου 1974-1990.

Η έκθεση Lines of Thought που φιλοξενείται τώρα στο Parasol Unit στο Λονδίνο θεματοποιεί τη γραμμή μέσα από τα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών. Κατά βάση μινιμαλιστική και με έντονη την παρουσία εγκαταστάσεων, αμφιταλαντεύεται μεταξύ ψυχρής και συγκρατημένης ευθύτητας, περιπλανητικών καμπυλών αλλά και έντονων πλεγμάτων.

Μέσα στην οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση στην οποία βρισκόμαστε ως Κοινωνία εδώ και χρόνια, ζητήματα Πολιτισμού είναι τα τελευταία που εμπράκτως μας απασχολούν. Είναι φυσικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου ο Πολιτισμός και το ιστορικό μας παρελθόν αντιμετωπίστηκαν πρωτίστως ως ιδεολόγημα με σκοπό να διαμορφωθούν οι βασικές πτυχές της εθνικής μας ταυτότητας. Ενός Πολιτισμού με οικουμενικό συμβολισμό και απήχηση, όπου η βαρύτητα που διαχρονικά δίνουμε σε αυτόν σε επίπεδο λόγων είναι τεράστια, ενώ στις πράξεις υστερούμε.(Φωτογραφία πάνω κεντρικά: Η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα δεν στηρίχθηκε ποτέ πάνω σε μια σοβαρή, μεθοδική και με συνέχεια μέσα στον χρόνο εθνική πολιτική. Έτσι, παρέμεινε ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας με επικοινωνιακά κυρίως οφέλη για όποιον το έφερνε στην δημοσιότητα...)

Η έννοια Installation, ξεκινάει από το 1960 περίπου, με την εισαγωγή των ready-mades του Marcel Duchamp σε χώρους τέχνης και εμφανίζεται σε όλο το εύρος της τέχνης του 20ου αιώνα. Είναι η μαρτυρία της τέχνης στο πέρασμα του χρόνου καθώς ενσωματώνονται σε αυτήν πολλά και διαφορετικά είδη, δημιουργώντας σημαντικές πρωτοπορίες στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ορισμένες από αυτές είναι: η άρση του διαχωρισμού της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε κλάδους, η ενεργητική συμμετοχή του θεατή, η εφημερότητα, η ακαθοριστία και η χρονικότητα. (Φωτογραφία αριστερά: J. Holzer, Installation, 1989-90, Νέα Υόρκη, Solomon Guggenheim Museum)

Ένα οδοιπορικό στη τέχνη του μαντολίνου από την Αναγέννηση ως σήμερα, θα παρουσιάσει το Σύνολο Νυκτών Εγχόρδων Αθηνών, στη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Απριλίου, στην αίθουσα συναυλιών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Έργα των J.S. Bach, W.A. Mozart, A. Vivaldi, T. Albinoni, J. Brahms κ.ά. μας ταξιδεύουν από το μπαρόκ ως το σήμερα, σε ένα πρόγραμμα που κυριαρχεί το ιδιαίτερο ηχόχρωμα του μαντολίνου...

Η γκαλερί Myrό σας προσκαλεί στα εγκαίνια του project της Βιργινίας Μαστρογιαννάκη τη Πέμπτη 12 Απριλίου στις 20.00, στο πλαίσιο της φιλοξενίας αυτόνομων εκθέσεων καλλιτεχνών στον ισόγειο χώρο της "Myrό Vitrina".

Ο φετινός Ανοιξιάτικος Κύκλος Οργάνου συνεχίζεται με τη δεύτερη συναυλία, την Κυριακή 8 Απριλίου στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου με τους Άγγλους Richard Brasier στο όργανο και Nathan Richards στην τρομπέτα. Στην πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, θα ερμηνεύσουν την Σονάτα σε ρε ματζόρε του Henry Purcell, τη Fantasia του Mozart σε φα μινόρε, το κοντσέρτο σε ρε ματζόρε για τρομπέτα και όργανο του Giuseppe Torelli και έργα των C.P.E.Bach, Flor Peeters και John Cheetham.