Up - Ψηλά στον Ουρανό

Νέα κινηματογραφική σεζόν ίσον νέα ταινία της Pixar. Κάθε χρόνο το στούντιο αυτό που παράγει μόνο animated ταινίες μεγάλου μήκους (και μικρού που πάντα προηγούνται της μεγάλου) κυκλοφορεί και μία νέα. «Ο Ρατατούης» και ο «Wall-E» ήταν οι δύο τελευταίοι ήρωες που μας συστήσανε στη μεγάλη οθόνη. Φέτος... είναι ο Ζάχος Χατζηφωτίου. Και μη μου πείτε ότι όσοι δεν είδατε το τρέηλερ δεν βρήκατε απαράμιλλη την ομοιότητα μεταξύ του χαρακτήρα του φιλμ με τον γνωστό έλληνα δημοσιογράφο και συγγραφέα, γιατί θα λέτε ψέμματα.

Ο χαρακτήρας όμως του «Ψηλά στον Ουρανό» λέγεται Καρλ. Με παιδικό του ίνδαλμα τον εξερευνητή Τσαρλς Μαντζ οδηγείται στο να συναντήσει την Έλι, όντας σε παιδική ηλικία και οι δύο και να μοιραστούν μαζί όχι απλά την κοινή τους λατρεία για εξερεύνηση και περιπέτεια αλλά ολόκληρη τη ζωή τους. Η Έλι όμως πεθαίνει. Κι ο χήρος Καρλ δεν είχε προλάβει να πάει στους Παραδεισένιους Καταρράκτες της Νοτίου Αμερικής όπως το επιθυμούσανε διακαώς και οι δύο από παιδιά. Με το σπίτι του να βρίσκεται προ των πυλών της κατεδάφισης και τον ίδιο προ των πυλών γηροκομείου αποφασίζει να ξεκινήσει για την περιπέτεια που είχε υποσχεθεί στην γυναίκα του έστω και μόνος.

Καταλαβαίνουμε πως η ιστορία που συνέλαβαν αυτή τη φορά στο στούντιο της Pixar δεν έχει αμιγώς κωμικά στοιχεία. Όπως και το Wall-E προέταξε την οικολογική ευαισθησία και την γενικής παραδοχής ανησυχία για τον πλανήτη, παρά το χιούμορ, έτσι και δω ο στόχος είναι να περαστεί το μήνυμα του πόσο σύντομη είναι η ζωή και πως, βασιζόμενοι σε αυτό, θα έπρεπε να την διασκεδάζουμε και να ζούμε κάθε νέα εμπειρία, κάθε περιπέτεια πριν αυτή τελειώσει.

Όχι δεν μας κοροιδεύουν. Δεν πρόκειται για δράμα με ίχνη μαύρης κωμωδίας. Πρόκειται για άλλο ένα ταξίδι στο φανταστικό κόσμο της Pixar και του ιθύνοντος νου πίσω από αυτόν κάθε φορά. Και σίγουρα το γέλιο δεν λείπει. Η ιστορία είναι τόσο απλή κι όμως τόσο ελκυστική σε κάθε της σημείο. Λίγοι και καλοί χαρακτήρες με λίγα και απλά κίνητρα έκαστος. Κι ο Καρλ ο άνθρωπος που πάνω του συνδέονται τα πάντα. Ένας μικρός εξερευνητής - ή πρόσκοπος αν προτιμάτε, ένας σκύλος που μιλάει, ένα εξωτικό πουλί. Από το πουθενά ο χήρος ζει την περιπέτεια στο μάξιμουμ χωρίς καν να το ζητήσει! Από το πουθενά από μόνος και απελπισμένος βρίσκεται αντιμέτωπος με σκυλιά που μιλάνε, ένα εκ των οποίων με φωνή... στρουμφ.

Οι στιγμές γέλιου αποτελούν την πλειοψηφία, σε σχέση με αυτές της συγκίνησης, πράγμα σαφώς φυσιολογικό. Παρόλα αυτά είναι λίγες αυτές που θα μας κάνουν να ξεκαρδιστούμε. Όπως και να?χει η ουσία του «Ψηλά στον Ουρανό» βρίσκεται πρώτα στην περιπέτεια του Καρλ, που από την πρώτη στιγμή που αντικρύζουμε βάζουμε στην καρδιά μας και έπειτα στο γέλιο. Κι αυτό γιατί το συγκινητικό κομμάτι της ταινίας μας το σερβίρουν ευθύς εξαρχής. Η ολιγόλεπτη σκηνή της συνάντησης του Καρλ και της Έλι, του γάμου τους, της εξελιξής του, της αγάπης τους, της μέσης ηλικίας τους και τέλος του θανάτου της είναι συγκλονιστική και μας βάζει με ασύγκριτη αμεσότητα μέσα στην ζωή και τον ψυχισμό του Καρλ. Απλά και γρήγορα συγκινούμαστε και συμπάσχουμε.

Και ακόλουθα ξεκινά η περιπέτεια. Έντονα χρώματα σε ουρανό και γη, στη ζούγκλα και στα σύννεφα, και πάνω από όλα στο ιπτάμενο σπίτι, που ενώ βλέπουμε την ταινία σίγουρα όλοι θα σκεφτούμε «τι καλά που θα ήταν να έχουμε ένα τέτοιο». Κι όχι μόνο αυτό. Μάλλον όλοι θα θέλαμε να έχουμε έναν αγαπησιάρη σκύλο που μιλάει κι ένα πτηνό που του αρέσει η σοκολάτα. Το κοντράστ χτίστηκε επιτυχώς λοιπόν. Από τη μια ζηλεύουμε την περιπέτεια του ηλικιωμένου Καρλ κι από την άλλη ό,τι προηγήθηκε αυτής, πλην της αγάπης του για την συμβία του, το απευχόμεθα για εμάς.

Τον Ρατατούη τον λατρέψαμε, τον Wall-E τον αγαπήσαμε και τον Καρλ τον... συμπαθήσαμε. Αυτή είναι η τελική αξιολόγηση του «Ψηλά στον Ουρανό». Φαντασία στο μάξιμουμ, ένας εκπληκτικός χαρακτήρας που ζει μια εξίσου υπέροχη και διασκεδαστική περιπέτεια, διάσπαρτο γέλιο και συγκίνηση, κι όμως... δεν θα είναι η ταινία που οι ενήλικες θα ήθελαν να ξαναεπισκεφτούν με την ίδια ευκολία όπως τις προαναφερθείσες. Ίσως γιατί το μήνυμα που περνάει, όπως αναφέραμε στην αρχή, σχετικά με το πόσο σύντομη είναι η ζωή για να μην την κάνουμε εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας μια διαρκή περιπέτεια, να μας κάνει υποσυνείδητα να το απωθούμε γιατί μας... «ενοχλεί». Όπως και να?χει... Pixar did it again. Άλλο ένα μικρό θαύμα από ένα μεγάλο στούντιο.