To Catch A Thief - Το Κυνήγι του Κλέφτη

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011 20:21

Γράφτηκε από τον/την Γιώργος Χριστόπουλος

Άλφρεντ Χίτσκοκ, Κάρυ Γκραντ, Γκρέης Κέλυ και στο φόντο η Γαλλική Ριβιέρα. Δηλαδή εγγυημένη φιλμική διασκέδαση. Όπου ο Χίτσκοκ είναι ο αρχιτέκτονας της αριστοτεχνικής πλοκής του στόρυ, ο Γκραντ ο κλέφτης κοσμημάτων, η Γκρέης Κέλυ ο διώκτης της καρδιάς του και η αστυνομία της Ριβιέρας ο? πραγματικός διώκτης του. Διότι στο «Κυνήγι του Κλέφτη» το κηνύγι είναι τριών ταμπλό. Από τη μία η αστυνομία κηνυγάει τον Τζον Ρόμπι τον «Γάτο» (Κάρυ Γκραντ), τον διαβόητο πρώην κλέφτη κοσμημάτων για άλλη μία σειρά αλεπάλληλων κλοπών πανάκριβων πετραδιών από πλούσιους τουρίστες της Ριβιέρας. Από την άλλη ο Τζον Ρόμπι, αθώος γαρ, κηνυγάει ο ίδιος τον πραγματικό κλέφτη γιατί μόνο έτσι θα απαλλαγεί από τις όποιες κατηγορίες τον βαραίνουν αυτόματα (λόγω πρότερου ανέντιμου βίου). Και τέλος η πλούσια νέα και απόλυτα θελτκική «γάτα» Φράνσις (Γκρέης Κέλυ) κυνηγάει τον Τζον γιατί ήταν ο μόνος άντρας μέχρι τότε που δεν σφάχτηκε στην ποδιά της με το καλημέρα.

Ο Χίτσκοκ εκμεταλλεύεται την περσόνα των πρωταγωνιστών του σε παράλληλο συνδυασμό με την αίγλη του τοπίου της γαλλική επαρχίας και των πλούσιων στα ελέη γειτονιών του. Από τη βίλα του Τζον Ρόμπι δίπλα στα πανέμορφα γαλλικά χωριά της επαρχίας μέχρι τα πανάκριβα ξενοδοχεία και τις παραλίες της Ριβιέρας, ο Χίτσκοκ παίζει με τους φυσικούς χώρους ακριβώς όπως και όσο χρειάζεται για να αναγάγει τους χαρακτήρες του και την ιστορία τους σε κάτι πρωτοκλασάτο, σικάτο και ιδανικό τόσο για ρομάντζο όσο και για κλοπή πολύτιμων πετραδιών. Η κλασική φόρμουλα, που σε πολλές ταινίες του ίδιου σκηνοθέτη συναντάμε, όπου ο ένοχος για όλους τους ήρωες του φιλμ είναι ο προφανέστατα αθώος για τους θεατές αυτού, έχει και εδώ μία εκπληκτική εφαρμογή. Από την αρχή μέχρι το τέλος ο ήρωας βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση του ύποπτου και του καταδιωκόμενου κάτι που σαφώς δυσχεραίνει το έργο του, το να αποδείξει τουναντίον.

Έτσι μεταξύ ρομάντζου και διπλής ταυτότητας (δεν μπορούσε να συστηθεί στην Γκρέης Κέλυ ως ο διαβόητος κλέφτης), ο Τζον Ρόμπι βρίσκεται εξίσου μεταξύ του υποκόσμου αλλά και του Νόμου, όπου ειρωνικά εδώ θέλουν και τα δύο στρατόπεδα το κεφάλι του επί πίνακι. Η ιστορία ενώ εξελίσσεται τόσο περιπλέκεται - για τον Χίτσκοκ μιλάμε άλλωστε... ? και αυτό οφείλεται στο επιπλέον σεναριακό τέχνασμα του ποιος θα βρεθεί ένα βήμα πιο μπροστά από ποιον για το επόμενο έγκλημα: ο αληθινός ένοχος, δηλαδή ο νέος «Γάτος», οπότε πάλι μηδέν εις το πηλίκο και άρα η θέση του παλιού «Γάτου» δυσκολεύει περαιτέρω, ή ο Τζον Ρόμπι, οπότε και θα ξεσκεπάσει την ταυτότητα του πραγματικού κλέφτη;

Σας κινήσαμε την περιέργεια ή όχι ακόμα; Αυτό το φιλμ του Χίτσκοκ, βρίσκεται μεταξύ της πλειάδας των φιλμικών «πολύτιμων πετραδιών» που σκηνοθέτησε στην καριέρα του και ειδικά εκείνης της περιόδου της δεκαετίας του ?50, που ακούραστος γύρναγε δύο ταινίες σχεδόν κάθε χρόνο. Ίσως πρόκειται για την πιο «λαμπερή» ταινία του, που καταφέρνει ασφαλώς να είναι ταυτόχρονα και άκρως συναρπαστική. Καταπληκτική φωτογραφία από τον Ρόμπερτ Μπερκς, σχεδόν μόνιμου συνεργάτη του Χίτσκοκ, που πήρε και το Όσκαρ εκείνη τη χρονιά για αυτή την ταινία, και όχι άδικα καθώς ακόμα και σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά, η θαυμάσια δουλειά του είναι προφανέστατη.

Αστέρια του Χόλυγουντ με αστεράτο σκηνοθέτη στην αστεράτη Ριβιέρα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς για να ψυχαγωγηθεί;