Ο θρυλικός γραφίστας Milton Glaser κάνει μια βαθιά βουτιά σε έναν καινούργιο πίνακα εμπνευσμένο από τον Πιέρο Ντελά Φραντσέσκα. Από εδώ, συλλογίζεται το τι κάνει μια αφίσα πειστική, γκρεμίζοντας μια ιδέα και κάνοντάς την καινούργια.

Η Street Art αναπτύσσεται σε δημόσιους χώρους και περιλαμβάνει μια ποικιλία μορφών και τεχνικών. Τα wheat pasting, sticker bombing, stencil graffiti, poster art, οι υπαίθριες προβολές και εγκαταστάσεις, η χρήση μικτών τεχνικών, η παραποίηση οδικών σημάτων κ.α. περιλαμβάνονται σε αυτό που ονομάζουμε με μια λέξη σήμερα, street art. Το Graffiti είναι σίγουρα ο μεγάλος εκπρόσωπος της Street Art.

Ο Νικόλαος Γύζης (1842-1901) ήταν το παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας από την Τήνο. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του έκανε φανερό το ταλέντο του, όταν αντέγραφε τις λιθογραφίες του σπιτιού του αποσπώντας επαίνους. Αφού συμπλήρωσε τις βασικές του σπουδές στην Αθήνα, εξασφάλισε υποτροφία για την Ακαδημία του Μονάχου, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να προσεγγίσει σπουδαίους δασκάλους και μεγάλους καλλιτέχνες.

Εκεί ο Γύζης εξελέγη καθηγητής και εξελίχθηκε σε σπουδαίο τεχνίτη, μεγάλο δημιουργό με πρωτότυπη θεματογραφία και αφηγηματική πειστικότητα, άψογο εκτελεστή κάθε λεπτομέρειας.

Το Μουσικό Τμήμα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός στο πλαίσιο ενός κύκλου συναυλιών με τίτλο «Ταλαντούχοι Νέοι», που σκοπό έχει να δώσει βήμα σε νέους καλλιτέχνες, παρουσιάζει μία συναυλία μουσικής δωματίου με σολίστ από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που παρά το νεαρό της ηλικίας τους έχουν ήδη αποσπάσει πλήθος βραβείων και τιμητικών διακρίσεων.

Στο πρώτο μέρος, που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Εσθονίας στην Αθήνα, τα αδέρφια Mikhel Poll (πιάνο) και Mari Poll (βιολί) από την Εσθονία, έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα κι ερμηνεύουν τα έργα για βιολί και πιάνο Five Melodies for Violin and Piano, οp 35b και Sonata No. 1 in F minor, οp. 80 του Sergei Prokofiev.

Ω γλυκιά τέχνη, πόσες δύσκολες ώρες,
όταν νιώθω δέσμιος της απείθαρχης πορείας της ζωής,
γεμίζεις τη καρδιά μου με αγάπη,
και με μεταφέρεις σ΄έναν καλύτερο κόσμο!

Με ρομαντικά τραγούδια βασισμένα σε γερμανική ποίηση ή αλλιώς Lied όπως έχουν καθιερωθεί να λέγονται από τον 19ο αιώνα, υποδέχεται τη νέα χρονιά το Μουσικό Τμήμα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός. Η υψίφωνος Κασσάνδρα Δημοπούλου, ο βαρύτονος Κύρος Πατσαλίδης και ο Νίκος Αθηναίος στο πιάνο παρουσιάζουν ένα που περιλαμβάνει έργα των Robert Schumann και Franz Schubert, δύο συνθετών που σφράγισαν με το έργο τους το χώρο του Lied.

Το Θέατρο του Μαρτίου και ο Θωδ Εσπίριτου παρουσιάζουν από Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011 και για δύο περίπου μήνες το κείμενο του Λορέντζο Ντα Πόντε (Lorenzo Da Ponte) «Don Giovanni», στο Θέατρο Άσκηση (Φραγκούδη 18-20, κοντά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Καλλιθέα, τηλ: 210 92.36.992).

Ο Κώστας Παναγόπουλος είναι 29 ετών. Εγκαταλείποντας τις σπουδές του στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με τη δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά πανελλήνιας κυκλοφορίας, έγραψε πολιτικά ρεπορτάζ, επιμελήθηκε επίκαιρες στήλες, παρέδωσε αρκετά αφιερώματα πολιτικού, ιστορικού, πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Υπήρξε Ειδικός Συνεργάτης της Γραμματείας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος γνωστού πολιτικού φορέα. Έχει ασχοληθεί με τη σύνταξη πολιτικών ομιλιών και την επιμέλεια κειμένων στον χώρο της πολιτικής καμπάνιας.

Του αρέσει να διαβάζει πολιτική, ιστορία και ιδιαίτερα θεολογία. Θαυμάζει τα γραψίματα του Φώτη Κόντογλου και πιστεύει ακράδαντα στη μελλοντική αναγέννηση της ελληνικής πεζογραφίας.

 

Σαράντα χρόνια μετά τη μηδενιστική απόπειρα ανατροπής όλων των καθιερωμένων πολιτιστικών αξιών από το απεγνωσμένο Dada, ορισμένοι Γερμανοί καλλιτέχνες αισθάνθηκαν την ανάγκη να ξαναγυρίσουν στο μηδέν, όχι ως μάρτυρες ενός μοιραίου τέλους αλλά ως προάγγελοι μιας αρχής ex nihilio, μιας ελπιδοφόρας εκτίναξης, μετά την κατάδυση στο νεκρό σημείο της αντίστροφης μέτρησης. Πρόκειται για τον Heinz Mack και τον Otto Piene, που διαμόρφωσαν τον πυρήνα της κίνησης ZERO (Μηδέν) το 1957-1958 στο Dusseldorf, ένα από τα σημαντικά κέντρα της σύγχρονης τέχνης, και τον Gunther Uecker που άρχισε να συμπράττει το 1962 με την έκθεση «Nul» στο Άμστερνταμ.

Στο θέατρο ELIART, ο Δημήτρης Πιατάς σε ρόλο Εισηγητή, θα παρουσιάσει για δύο μόνο παραστάσεις, στις 2 και 3 Ιανουαρίου 2011, τον θεατρικό μονόλογο του Σάκη Σερέφα «Σεμινάριο Βλακείας».

Κάποια αγόρια μεγαλώνουν πιο γρήγορα από κάποια άλλα. Στα δεκαεννιά τους ή τα είκοσι τους χρόνια αντιλαμβάνονται πράγματα τα οποία σε άλλους εμφανίζονται έπειτα από δεκαετίες. Ερωτεύονται, χαίρονται και λυπούνται παράφορα, όλα με την ίδια ταχύτητα: η ζωή βρυχάται πιο δυνατά μέσα τους απ? ό, τι σε άλλους. Ένα τέτοιο αγόρι λένε πως ήταν και ο Τιμ Μπάκλεϋ, αυτό το λεπτό παιδί με τα ανάκατα μαλλιά και τα μάτια που στις φωτογραφίες κοιτάζουν θλιμμένα ακόμα κι όταν ολόκληρο το πρόσωπο χαμογελάει. Ένα πλάσμα που του άρεσε να οδηγεί «ξέφρενα» στην Πόλη των Αγγέλων και που εξιστορούσε χαριτωμένες ψευτιές από δω κι από κει, μεταξύ των οποίων κι ότι τάχα κάποτε ήταν ταξιτζής.