Ο Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Τα τελευταία οκτώ χρόνια είναι αρχισυντάκτης στην αθλητική εφημερίδα «Goalnews» και παραγωγός στο ραδιόφωνο «Sentra 103,3». Έχει λάβει μέχρι τώρα έξι βραβεία και επαίνους για διηγήματά και ποιήματά του από διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ δύο διηγήματά του έχουν εκδοθεί σε αντίστοιχες ομαδικές εκδόσεις.

«Το κιτς είναι μέρος της ανθρώπινης μοίρας» είχε πει κάποτε ο Κούντερα. Μα τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο Κιτς; Σίγουρα η λέξη ηχεί οικεία στα αυτιά του Νεοέλληνα που την έχει υιοθετήσει στο καθημερινό του λεξιλόγιο («κιτσαριό»).

Τα βασικά εκφραστικά μέσα της Narrative Art είναι η φωτογραφία, το κείμενο, η κινηματογραφική ταινία, το βίντεο, και τα θέματα που πραγματεύεται αντλούνται, κατά κύριο λόγο, από την καθημερινή ζωή και το άμεσο περιβάλλον. Τα κείμενα και οι αυτοβιογραφικές φωτογραφίες των καλλιτεχνών προέρχονται κατά ένα μεγάλο μέρος από το απόθεμα των αναμνήσεων τους, των ταξιδιών τους ή της συναισθηματικής ζωής τους.

Ο καλλιτέχνης Chris Jordan μας παρουσιάζει μια συγκλονιστική οπτική του Δυτικού Πολιτισμού. Οι τεράστιες φωτογραφίες του, απεικονίζουν μερικά σχεδόν αδιανόητα στατιστικά, όπως τον εκπληκτικό αριθμό χάρτινων ποτηριών που χρησιμοποιούμε καθημερινά.

Είναι δυνατόν η εικονιστική τέχνη να μη διαθέτει σαφείς συμβολισμούς ή ξεκάθαρα κοινωνικά ? πολιτικά μηνύματα; Στην περίπτωση του , φαίνεται πως είναι. Ο καλλιτέχνης που ασχολήθηκε επισταμένα με την απόδοση της μορφής των προσώπων που κυριαρχούν στο έργο του δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τη μεταβίβαση συγκεκριμένων μηνυμάτων, μέσω του έργου του, στο κοινό.

O Bellerophone μιλάει στο artmagazine για την μουσική του και τις δικές του ψηφιακές ηχητικές παιχνιδομηχανές, αποτελέσματα μιας επεξεργαστικής διαδικασίας που βασίζεται στο παίγνιο (game process). Όλα συμβαίνουν παίζοντας με τους ήχους, σε ζωντανό χρόνο, τυχαία, διαισθητικά. Και με μια έντονη, γλυκιά, μελαγχολική, retro διάθεση.

Ούγκο βαν ντερ Γκους, (Hugo van der Goes), Φλαμανδός ζωγράφος, (-Ρόντεν Κλόστερ, Βρυξέλλες 1482). Κατά τα μέσα του 15ου αιώνα αναφέρεται ως μέλος της συντεχνίας της Γάνδης όπου ίσως γεννήθηκε. Είναι ένας από τους λίγους Βορειοευρωπαίους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής για τον οποίο γνωρίζουμε μερικές λεπτομέρειες της ιδιωτικής του ζωής. Δέκα χρόνια αργότερα, δέχτηκε στη Μπρυζ την παραγγελία του Τομμάζο Πορτινάρι και φιλοτέχνησε το περίφημο Τρίπτυχο, που όταν το 1482, παραδόθηκε στη Φλωρεντία προκάλεσε τεράστιο ενδιαφέρον. Το έργο αυτό, το μόνο αναμφισβήτητο του βαν ντερ Χους, έχει τελείως ανεπτυγμένα όλα τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά της τέχνης του και τον τοποθετεί στην κατηγορία των μεγαλύτερων Φλαμανδών ζωγράφων της δεύτερης πεντηκονταετίας του 15ου αιώνα.

Από την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου 2011 και μέχρι το Σάββατο 19 Μαρτίου, η Αίθουσα Τέχνης Γαβράς θα φιλοξενεί ένα σημαντικό μέρος της έκθεσης ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Κερεστετζή, με τίτλο «ΦΑΝΑΡΙ- ΒΑΛΑΤΑΣ- ΚΩΝ/ΠΟΛΗ», η οποία είχε αποτελέσει εικαστικό γεγονός στην έκθεση Τuyap Istanbul Art Fair της Κωνσταντινούπολης.

Στο Θέατρο ELIART, κάθε Κυριακή, το θέατρο Σκιών του Στάθη Λαγκάδα, παρουσιάζει μια νέα παράσταση. Οι αυθεντικές φιγούρες του ξυπόλυτου φίλου μας και της παρέας του, κρατούν συντροφιά στα παιδιά, με έργα του παλαιότερου αλλά και νεώτερου ρεπερτορίου, καθώς και με διασκευές του Στάθη Λαγκάδα, παραμυθιών απο διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011, η Exile Films και ο σκηνοθέτης Γιάννης Μισουρίδης σας προσκαλούν να στήσετε αυτί στο ελληνικό underground: Lost Bodies, 33? (Γιάννης Μισουρίδης). Ένα ιδιοσυγκρασιακό ντουέτο τραβάει μπροστά σ?ένα μουσικό ντοκιμαντέρ που αφήνει τις μελωδίες πίσω.