Με αφορμή την ομαδική έκθεση που αυτό το καιρό λαμβάνει χώρα στη γκαλερί της Λόλας Νικολάου στη Θεσσαλονίκη, συναντήσαμε και μιλήσαμε με τους Φώτη Σαγώνα, Κώστα Γιάτσο, Σταμάτη Λάσκο και Δημήτρη Εφέολγου. Ρωτήσαμε σε όλους τα ίδια πράγματα για να πάρουμε πολλές και ποικίλες απαντήσεις που αντικατοπτρίζουν τους προβληματισμούς, τα κίνητρα, τις ποιότητες, τις ανησυχίες και τις ελπίδες, τις προσδοκίες και τις δυσκολίες στο δρόμο για την εκπλήρωση προσωπικών ονείρων αλλά και την αναζήτηση της διαμόρφωσης του δικού τους δρόμου, στο μονοπάτι της Τέχνης που επέλεξαν να υπηρετήσουν.

~Κώστας Γιάτσος

Ο Κώστας Γιάτσος γεννήθηκε το 1986. Από το 1999 μέχρι το 2002 ασχολήθηκε με το graffiti, ενώ από το 2006 φοιτεί στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, (τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών). Έχει παραδώσει μαθήματα εικαστικών στο παιδοογκολογικό τμήμα του Αχεπα. Εργα του έχουν εκτεθεί σε επτά ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ Τέχνης.

- Μίλησε μας για τη πορεία σου στον χώρο της Τέχνης, πως ξεκίνησε η σχέση σου μαζί της, και ανάφερε κάποιους βασικούς "σταθμούς" σε αυτή...

Την περίοδο της προετοιμασίας για τις εισιτήριες εξετάσεις της Σχολής Καλών Τεχνών, εκδηλώθηκε για πρώτη φορά συνειδητά η αναζήτηση του υπόβαθρου πίσω από κάθε έργο. Έψαξα βιβλιογραφία και διάβασα για την εποχή, την κοινωνική-πολιτική κατάσταση, τα μέσα ,την τεχνική, την προσωπικότητα του καλλιτέχνη όλων αυτών των έργων που παρατηρούσα κατά καιρούς. Άρχισα σιγά σιγά να κατανοώ την διαδικασία που απαιτείται για την δημιουργία ενός έργου. Έγινα πιο συγκεκριμένος σε αυτά που έβλεπα, ξεχωρίζοντας αυτά που θεωρούσα ότι με αφορούν περισσότερο. Άρχισα να αποκτώ κάτι σαν προσωπική αίσθηση και ύφος. Τότε έγιναν τα πρώτα έργα που θεωρούσα περισσότερο ξεχωριστά από την υπόλοιπη δουλεία μου, η πρώιμη μορφή της τωρινής μου δουλείας. Με παρότρυνση φίλων έστειλα κάποια έργα σε ανθρώπους που οργάνωναν πράγματα που αφορούσαν τα εικαστικά. Αποτέλεσμα η συμμετοχή το 2008 στο εικαστικό πανόραμα. Εκεί ήρθα σε επαφή με διάφορους νέους ανθρώπους με θαρραλέες απόψεις για τη δουλειά τους, κάτι που με ενθάρρυνε να δουλέψω περισσότερο.

- Τι είναι για σου η Τέχνη και ποιος είδος της (τεχνική, ύφος, κλπ) θα έλεγες ότι σε εκφράζει περισσότερο ή τείνει η δουλειά σου προς;

Είναι κοινότυπο αλλά η διαδικασία αυτή για μένα είναι η επαφή με οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Προσπαθώ να συγκεντρώσω και να οργανώσω όλα αυτά που θεωρώ ότι αφορούν τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, που ζουν, δραστηριοποιούνται, και λειτουργούν στην κοινωνία ή σε κοινωνία, να τα παρουσιάσω για περαιτέρω ανάλυση. Προσπαθώ να χρησιμοποιώ απλή ζωγραφική γλώσσα, εύληπτη από τον καθένα. Το κάθε έργο απαιτεί διαφορετικό μέσο, αυτό που θα είναι πιο άμεσο και θα κάνει πιο ξεκάθαρη τη λογική του(ζωγραφική, video,κ.τ.λ.). Τα περισσότερα έργα είναι σχέδια με μελάνι ή ζωγραφικές επιτοίχιες εγκαταστάσεις. Η τεχνική είναι το υβρίδιο που έχει δημιουργηθεί από τις σχεδιαστικές τάσεις και φόρμες που έχω καταπιαστεί κατά καιρούς, ή θεωρώ ότι πρέπει να εμπλακούν και αυτές.

- Ο Auguste Rodin είπε ότι «Η ειλικρίνεια στην τέχνη είναι ο μόνος κανόνας». Ποιος είναι ο δικός σου κανόνας;

Θέλω η δουλειά να αποτελεί τις παρατηρήσεις του παρατηρητή που σίγουρα δεν δίνει λύσεις. Περισσότερο θα έλεγα ερευνά, αναλύει, εμβαθύνει και μαζοχίζεται με το παράλογο της ζωής. Οφείλει όμως το αποτέλεσμα να αντικατοπτρίζει όσο το δυνατό περισσότερο αυτά που βιώνουμε. Αρκεί κανείς να σπαταλήσει ελάχιστο χρόνο παρατηρώντας μια δουλειά. Πιστεύω πως έτσι επιτυγχάνετε ένα είδος επικοινωνίας ή υπο-επικοινωνίας άλλες φορές, χωρίς να είναι λιγότερο άμεση αναδεικνύοντας άλλα σημεία επαφής.

- Ποιά η σχέση προσωπικού - κοινωνικού στη τέχνη σου; Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αντίκτυπος των έργων σου στον θεατή;

Σε περιστατικό μεταξύ φοιτητών ρωτήθηκε κάποιος για το έργο του. Απάντησε πως δεν μπορεί να του πει γιατί ήταν κάτι προσωπικό. Αισθάνθηκα πως είναι τόσο αχρείαστο πια το παρόλα αυτά άρτιο έργο του. Η τέχνη είναι για όλους, για σένα, για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά σίγουρα όχι μόνο για τον εαυτό μας. Παύει να είναι χρήσιμο αφού έχεις αναιρέσει όλα αυτά που σε προσέγγισαν ώστε να το κάνεις. Χρήσιμο θεωρώ ένα έργο που θα δημιουργήσει νέες δραστηριότητες.

- Πως βλέπεις τα επόμενα βήματα σου;

Λόγω όλου του παγκόσμιου αναβρασμού και της αποχρώσας ηλιθιότητας που μοιάζει να τον δημιούργησε, μου φαντάζει ανεπίκαιρο έως άχρηστο να είμαι κλεισμένος στο εργαστήριο: Ήρθε η ώρα όμως που πρέπει να αντιδράσουμε όσο ποτέ άλοτε. Θέλω να είμαι περισσότερο επικοινωνιακός και να κάνω πράγματα που θέλω όταν πρέπει όπως πρέπει. Αρκετά δύσκολα.

Photo Gallery:

~Δημήτρης Εφέογλου

Ο Δημήτρης Εφέογλου γεννήθηκε στην Δράμα το 1986, ενώ σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ενώ είναι τελειόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Α.Π.Θ. Μέχρι σήμερα έχει συμμετέχει σε επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις.

- Μίλησε μας για τη πορεία σου στον χώρο της Τέχνης, πως ξεκίνησε η σχέση σου μαζί της, και ανάφερε κάποιους βασικούς "σταθμούς" σε αυτή...

Θεωρώ πως ένας βασικός «σταθμός» μου στον χώρο μέχρι σήμερα είναι η πρόσφατη συμμετοχή μου στην έκθεση «ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ» , στην γκαλερί ΛΟΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ στη Θεσσαλονίκη. Επίσης η συμμετοχή μου στην έκθεση με τίτλο ?Why cinema now?? στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (Μ. Ι .Ε .Τ) , Θεσσαλονίκη το 2009, η οποία έγινε στα πλαίσια του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου τα έργα τα οποία εκτέθηκαν εκεί εκτυπώθηκαν σε αφίσες και τοποθετήθηκαν σε στάσεις λεωφορείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

- Τι είναι για σου η Τέχνη και ποιος είδος της (τεχνική, ύφος, κλπ) θα έλεγες ότι σε εκφράζει περισσότερο ή τείνει η δουλειά σου προς;

Το θέμα είναι πού, σε πιο χώρο και μέσα από ποια διαδικασία αντιλαμβανόμαστε κάτι ως έργο τέχνης, ποιος μας το συστήνει και τι επιδιώκει. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η λέξη τέχνη (και ότι συμπεριλαμβάνει αυτός ο όρος) χαρακτηρίζει σχεδόν τα πάντα. Ως έργο τέχνης, μπορεί ίσως να χαρακτηριστεί γενικότερα μια δουλειά εμπνευσμένη με αίσθηση της δημιουργικότητας και ένα υπόβαθρο, ανεξαρτήτου υλικού, συμπεριφοράς και χώρου παρουσίασης. Η δουλεία μου τείνει στη διαδικασία του «χτισίματος» εννοώντας με αυτό ότι γίνεται αργά λόγο τις τεχνικής του προσέγγισης κυρίως. Με ενδιαφέρει το παράξενο, το περίεργο τείνοντας σε μια αισθητική όπου η παραμόρφωση κυριαρχεί. Ασχολούμαι με χαρτί , μελάνι και πένα και με ενδιαφέρει το άσπρο-μαύρο κατά την τρέχουσα περίοδο.

- Ο Auguste Rodin είπε ότι «Η ειλικρίνεια στην τέχνη είναι ο μόνος κανόνας». Ποιος είναι ο δικός σου κανόνας;

Μέσα από μια διαδικασία συνεχούς πραγμάτωσης και έρευνας γύρω από το αντικείμενο που σε απασχολεί και φτάνοντας σε ένα αποτέλεσμα, κάνεις πράγματα. Μόνο έτσι.

- Ποιά η σχέση προσωπικού - κοινωνικού στη τέχνη σου; Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αντίκτυπος των έργων σου στον θεατή;

Στο έργο μου απεικονίζονται ανθρώπινες φιγούρες χρησιμοποιώντας σινική μελάνη σε χαρτί. Ο τρόπος που χρησιμοποιώ την γραφή δημιουργεί παραμόρφωση στις φιγούρες, μια οπτική παραίσθηση οι οποίες πολλές φορές δίνουν μια αίσθηση μάζας στον θεατή θίγοντας έτσι την αδιαφορία και την αδυναμία αναγνώρισης των ανθρώπων λόγω της αστικής ομοιομορφίας που επικρατεί στην σύγχρονη πραγματικότητα. Πέρα από την παραπάνω κοινωνική προσέγγιση, σίγουρα υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο στο έργο. Είμαι μέσα σε αυτό. Πολλές φόρες βγαίνει και ο προσωπικός σου χαρακτήρας.

Με ενδιαφέρει ο θεατής να παρατηρήσει γενικότερα το συνολικό έργο, αλλά ταυτόχρονα να μπει στη διαδικασία να το παρατηρήσει από πολύ κοντά. Δεν προσδοκώ κάτι συγκεκριμένο. Από την στιγμή που ένα έργο παρουσιάζεται στον θεατή, η διαδικασία της επικοινωνίας αρχίζει σε εκείνον που θα το νιώσει.

- Πως βλέπεις τα επόμενα βήματα σου;

Συνήθως, αποφεύγω να σκέφτομαι τα επόμενα βήματα μου. Επικεντρώνομαι στο σήμερα, στο παρόν εικαστικό μου έργο και πως συμπεριφέρομαι πάνω σε αυτό.

Photo Gallery:

~Σταμάτης Λάσκος

Ο Σταμάτης Λάσκος γεννήθηκε στο Βόλο το 1985, σπύδασε κατά τα έτη 2002-2007 ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (Γ? εργαστήριο ζωγραφικής με καθηγητές την κ. Παπασπύρου και τον κ. Σπηλιόπουλο), ενώ το θέμα της διπλωματικής τουεργασίας ήταν «Σύγχρονοι Άγιοι». Το 2004 εργάστηκε ως ζωγράφος ? γλύπτης στην εικαστική ομάδα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ο Σταμάτης Λάσκος ζωγραφίζει από καμβάδες πολύ μικρών διαστάσεων, έως πολύ μεγάλες επιφάνειες (τοιχογραφίες) με εμφανείς επιδράσεις στη δουλειά του από την σύγχρονη αστική τέχνη.

- Μίλησε μας για τη πορεία σου στον χώρο της Τέχνης, πως ξεκίνησε η σχέση σου μαζί της, και ανάφερε κάποιους βασικούς "σταθμούς" σε αυτή...

Από πολύ μικρή ηλικία η ζωγραφική ήταν ενα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας μου. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι το να ζωγραφίζω δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι αλλά μια διαδικασία που με εκφράζει. Τελειώνοντας το σχολείο μπήκα στην Καλών Τεχνών που πιστεύω ότι ήταν και ο σημαντικότερος σταθμός μου μέχρι σήμερα, όχι τόσο για τις γνώσεις που απέκτησα όσο για τις εμπειρίες μου σε αυτή και τους ανθρώπους που μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσω. Επίσης η επαφή μου με το ?δρόμο? (ζωγραφίζοντας δηλαδή κάτι σε τοίχους, ακόμα και παράνομα) έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τη δουλειά μου.

- Τι είναι για σου η Τέχνη και ποιος είδος της (τεχνική, ύφος, κλπ) θα έλεγες ότι σε εκφράζει περισσότερο ή τείνει η δουλειά σου προς;

Αρκετές δουλειές ζωγράφων με εντυπωσιάζουν, πολλοί από τους οποίους ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα. Συνεπώς, δεν θα ήθελα να μιλήσω για ένα συγκεκριμένο ρεύμα ουτε μπορώ να εντάξω τη δουλειά μου σε ένα συγκεκριμένο context, ή να περιορίσω προς μία μόνο κατεύθυνση. Οι επιρροές μου είναι αρκετές. Πάντως είναι βέβαιο ότι ένα σημαντικό στοιχείο είναι αυτό του ρεαλισμού και της παράστασης. Όσο για την θεματολογία της δουλειάς μου προσπαθώ να δείξω πράγματα και καταστάσεις που με ενοχλούν στην καθημερινότητα μου.

- Ο Auguste Rodin είπε ότι «Η ειλικρίνεια στην τέχνη είναι ο μόνος κανόνας». Ποιος είναι ο δικός σου κανόνας;

Η συγκεκριμένη φράση με εκφράζει και με καλύπτει.

- Ποιά η σχέση προσωπικού - κοινωνικού στη τέχνη σου; Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αντίκτυπος των έργων σου στον θεατή;

Βρίσκω ενδιαφέρον το πως βλέπει και αναλύει ο κόσμος μια δικιά μου εικόνα. Σχεδόν πάντα η θεματολογία της δουλειάς μου έχει να κάνει με πράγματα που βλέπω γύρω μου και με ενοχλούν όπως για παράδειγμα κοινωνικά προβλήματα και είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που θέλω να περάσω στον κόσμο.

- Πως βλέπεις τα επόμενα βήματα σου;

Όσο μεγαλώνω διαπιστώνω ότι μεγαλώνει και η όρεξη για αυτό που κάνω. Ορατός επόμενος στόχος μου η δημιουργία της πρώτης ατομικής μου έκθεσης.

Photo Gallery:

~Φώτης Σαγώνας

Ο Φώτης Σαγώνας ξυπνάει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Α.Π.Θ. (2002-2007). Έχει εικονογραφήσει βιβλία ανατομίας.

Τον Σεπτέμβριο του 2010 πραγματοποίησε τη δεύτερη ατομική του έκθεση στο χώρο Kalos & Klio showroom. Έλαβε μέρος στην έκθεση «Το Όμορφο δεν είναι παρά η αρχή του Τρομερού» που διοργάνωσε το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη ( Οκτώβριος 2009). Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στον χώρο dynamo project space (Ιούνιος 2009). Συμμετείχε με έργο του στη δράση «ΑΛΛΟΙ ΤΟΠΟΙ» στην 1η Βiennale εικαστικών της Θεσσαλονίκης. Ειδικές κατασκευές του έχουν εκτεθεί στην ελληνική συμμετοχή στην 10η Βiennale Αρχιτεκτονικής στη Βενετία (2006). Ο Φώτης Σαγώνας διερευνά την ψηφιακή συνθήκη μέσα από την ιδέα του immersive design.

- Μίλησε μας για τη πορεία σου στον χώρο της Τέχνης, πως ξεκίνησε η σχέση σου μαζί της, και ανάφερε κάποιους βασικούς "σταθμούς" σε αυτή...

Ξεκίνησε με ζωγραφική και σχέδιο σε μικρή ηλικία, συνεχίστηκε με σπουδές στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ - και όχι σε μια σχολή καλών τεχνών, επιλογή που επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισα τα πράγματα στη συνέχεια. Ως "σταθμοί"; Η επαφή με τα χαρακτικά του Rebrand στην παιδική μου ηλικία από εκδόσεις τέχνης, το χρονικό της τέχνης του Gobrich, το κείμενο του Artaud για τον Van Gogh, το Delirius New York του Rem Koolhas, η αρχιτεκτονική του Τάκη Ζενέτου,o κινηματογράφος του Peckinpah, η δουλειά του Neil Spiller, του Theo Jansen... Η γνωριμία μου με τον Δημήτρη Φράγκο.

- Τι είναι για σου η Τέχνη και ποιος είδος της (τεχνική, ύφος, κλπ) θα έλεγες ότι σε εκφράζει περισσότερο ή τείνει η δουλειά σου προς;

Για μένα η έννοια Τέχνη μπορεί να περιγράφεται, από τη λογική της «μανίας» που κρύβεται στην έκφραση «μια κατάσταση αναμονής που ποτέ δεν τερματίζεται», από την αίσθηση «σαρκασμού» που υποβόσκει στη δήλωση «τέχνη είναι αυτό που κάνουν οι καλλιτέχνες».

- Ο Auguste Rodin είπε ότι «Η ειλικρίνεια στην τέχνη είναι ο μόνος κανόνας». Ποιος είναι ο δικός σου κανόνας;

Όπως επισήμανα και στη παραπάνω ερώτηση με ενδιαφέρει η έρευνα πάνω στην πρακτική του σχεδίου και η σχέση όσμωσις που μπορεί να παρατηρηθεί ανάμεσα σε αυτό και στις ψηφιακές αναπαραστάσεις.

- Ποιά η σχέση προσωπικού - κοινωνικού στη τέχνη σου; Ποιος είναι ο προσδοκώμενος αντίκτυπος των έργων σου στον θεατή;

Η σχέση αυτή φαίνεται από τη επιλογή του να μην κρατάω το οτιδήποτε παράγω στο "συρτάρι" αλλά να επιδιώκω τη διαρκή έκθεση του. Δεχόμενος το ότι "οι λέξεις διαρκώς μας προδίδουν" αλλά και "διαρκώς τις προδίδουμε και εμείς", ο επιδιωκόμενος αντίκτυπος είναι η συγκίνηση.

- Πως βλέπεις τα επόμενα βήματα σου;

Ακολουθεί ένα δεύτερο ταξίδι για έξι μήνες στη Νέα Υόρκη, μια συμμετοχή στη Μπιενάλε των νέων της Μεσογείου, καθώς και η ολοκλήρωση μιας εγκατάστασης κινούμενων γραφικών που θα παρουσιαστεί το 2012 μαζί με ένα κονσέρτο για πιάνο.

Photo Gallery: