Η ιστορία ενός έργου μεγάλων διαστάσεων από τον Παντελή Βατικιώτη
Γράφτηκε από την Παντελής Βατικιώτης
Ένα απόγευμα που είχα πάει μετά τη σχολή στο γραφείο, καθόμουνα και κοίταγα ένα τοίχο που είχαμε, ο οποίος ήταν βαμμένος σε μια κίτρινη απόχρωση και ήταν τελείως κενός. Σκεφτόμουν τι μπορούσα να κάνω έτσι ώστε να φύγει αυτό το κενό. Δεν ήθελα να κάνω μια διακοσμητική παρέμβαση, ήθελα κάτι άλλο. Στριφογυρίζοντας μέσα στο γραφείο, για να βρω τι μπορώ να κάνω, σκουντούφλησα πάνω σε κάτι φενιζόλ που είχαμε εκεί σε μια γωνία. Πήρα ένα κομμάτι και πήγα στο εργαστήριο και άρχισα να χαράζω επάνω του. Αμέσως μόλις συνειδητοποίησα τι έκανα, βρήκα και την απάντηση στο τι να κάνω στον τοίχο.
Η σκέψη αρκετά περίπλοκη, αρχικά μέτρησα τις διαστάσεις του τοίχου, έπειτα πήγα και αγόρασα φύλλα φενιζόλ πάχους 3cm και διαστάσεων 1mx3m. Άρχισα να σχεδιάζω πάνω τους, όψεις τούβλων. Το επόμενο που έκανα ήταν να χαράξω τους αρμούς έτσι ώστε να μοιάζουν με αληθινά τούβλα και να αποδοθεί όσο το δυνατόν καλύτερα το βάθος. Κόλλησα τα φύλλα στον τοίχο και μετά τα έβαψα.
Μου πήρε αρκετές μέρες για να τελειώσω με τα φενιζόλ και τον τοίχο.
Το δεύτερο στάδιο ήταν τι θα έβαζα στον καινούργιο τοίχο που είχα δημιουργήσει με τα τούβλα. Από την αρχή είχα στο μυαλό μου ότι θα έφτιαχνα μια συρμάτινη κατασκευή. Πήρα το σύρμα και άρχισα να το μπερδεύω σιγά, σιγά. Καθώς το κομμάτι μεγάλωνε άρχισα να το πλάθω πάνω στο σώμα μιας κούκλας. Και έτσι του έδωσα την μορφή ενός γυναίκειου σώματος. Ο στόχος επιτεύχθει, μετά από 10 μέρες γεμάτης δουλειάς ο τοίχος είχε μετατραπεί σε ένα έργο μεγάλων διαστάσεων.
