Η δογματική τυποποίηση, τόσο στην τέχνη όσο και στην καθημερινότητα, τείνει να πάρει διαστάσεις μάστιγας ακόμα και στον «εναλλακτικό μεταμοντέρνο» μας κόσμο. Είναι γεγονός, πως οι ανθρώπινες αντιλήψεις είναι χτισμένες πάνω σε σαθρά θεμέλια στερεότυπων και κατευθύνονται από βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις που με την επανάληψη των αιώνων χάραξαν ένα "αόρατο" πλέγμα στην ψυχοσύνθεση μας, επηρεάζοντας ακόμα και τον χώρο της τέχνης. (Λεζάντα φωτογραφίας: Άννα Μιχαηλίδου, Χωρίς Τίτλο, Ελαιογραφία σε καμβά)

Ο Γεράσιμος Ρήγας, σκηνοθέτης των ντοκιμαντέρ «Πάρβας: Άγονη Γραμμή» και «Συνήθειες», μας μιλά για τη δημιουργική διαδικασία των ταινιών αυτών, καθώς και για το μελλοντικό του εγχείρημα - μια ταινία κινουμένων σχεδίων ? αφιέρωμα στον Α. Γρηγορόπουλο.

Στη διάρκεια του 2010, η Ελλάδα τέθηκε υπό την επίβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο φόβος της φτώχειας και της οικονομικής ύφεσης, έχουν αναδείξει ένα συναίσθημα ταραχής στην κοινωνία. Οι μνήμες των κοινωνικών αναταραχών του 2008 στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, έχουν δημιουργήσει την αναμονή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μίας νέας περισσότερο βίαιης επερχόμενης κοινωνικής αναταραχής.

Τον ΑΜΛΕΤ του William Shakespeare παρουσιάζει η 5η ΕΠΟΧΗ, το καλοκαίρι του 2011.
Πρόκειται για το κορυφαίο έργο του Shakespeare και ένα από σημαντικότερα θεατρικά κείμενα του παγκόσμιου δραματολογίου.
Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κλασικού αριστουργήματος μεταφέροντας το έργο ως πολιτικό θρίλερ κάθε εποχής.
Η σκηνοθεσία είναι του Θέμη Μουμουλίδη, ενώ τον ρόλο του Άμλετ ερμηνεύει ο Αιμίλιος Χειλάκης.

Με την Αγροτική Ιπποσύνη και τους Παλιάτσους, δύο εμβληματικές όπερες του ιταλικού βερισμού, ανοίγει η Εθνική Λυρική Σκηνή την αυλαία στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών. Μελωδίες γεμάτες ένταση, εκφραστικές αρμονίες και ατμοσφαιρική ενορχήστρωση χρωματίζουν τη σφιχτοδεμένη πλοκή, καθώς παρουσιάζονται μπροστά μας τα συναισθήματα των χαρακτήρων με τον πιο ωμό τρόπο. Η παρουσία του Γκρέιαμ Βικ, ενός από τους κορυφαίους σκηνοθέτες όπερας παγκοσμίως, εγγυάται μια συναρπαστική προσέγγιση. Σκηνικά και ενδυματολογικά την παραγωγή εμπλουτίζει ο Γιώργος Σουγλίδης, ενώ τους φωτισμούς έχει αναλάβει ο Τζουζέππε ντι Ιόριο. Τους εκλεκτούς και καταξιωμένους σολίστ από την Ελλάδα και το εξωτερικό πλαισιώνουν η Παιδική Χορωδία «Rosarte» με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Ε.Λ.Σ., υπό την έμπειρη μπαγκέτα του αρχιμουσικού της Λουκά Καρυτινού.

Φανταστείτε ότι μπορείτε να δείτε έργα τέχνης στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου χωρίς να κουνηθείτε από την καρέκλα σας. Με οδηγό το πάθος του για την τέχνη, ο Αμίτ Σουντ διηγείται πώς ανέπτυξε το "Σχέδιο Τέχνη" [Art Project] που επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν αυτό ακριβώς.

Ο έρωτας και η προδοσία, η ομορφιά και ο φόνος μπλέκονται στην ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη και τη μουσική του ρεμπέτικου τραγουδιού στη θεατρική παράσταση που παρουσιάζει η ομάδα ΩΡΚΑ (Ώρα Κοινής Ανησυχίας), από 20 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου, κάθε Παρασκευή και Κυριακή, στο θέατρο RabbitHole (Γερμανικού 20, Μεταξουργείο).

Rossetti, Beata Beatrix, 1863 Η γενικευμένη επαναστατική ατμόσφαιρα, που προκλήθηκε από τις ευρωπαϊκές εξεγέρσεις στο μεταίχμιο μεταξύ 18^ου και 19^ου αιώνα, επηρέασε πολλούς τομείς του επιστητού και της τέχνης. Στο πλαίσιο αυτό, ιδρύθηκε το φθινόπωρο του 1848 η Aδελφότητα των Προραφαηλιτών, τα μέλη της οποίας, με προσήλωση στην ειλικρίνεια, εξεγείρονταν κατά της στείρας ακαδημαϊκότητας, αποστρέφονταν τη θεατρική επίσημη ευρωπαϊκή ζωγραφική και στοχάζονταν γύρω από τις αιτίες που έφεραν την τέχνη σε μία τόσο επικίνδυνη αποτελμάτωση. Απώτερος σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν μία τέχνη «μοντέρνα, δημοκρατική, με εθνικό χαρακτήρα και παιδευτικό ρόλο στην κοινωνία»· μία τέχνη με κάποιο μήνυμα.

ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ, ημερίδα της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την ψηφιακή εικόνα, Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, Σάββατο 28 Μαΐου 2011 (9:30-21:30)

 

Χανς Χολμπάιν ο Νεώτερος, (Hans Holbein) Άουγκσμπουργκ 1497-Λονδίνο 1543, γιός του Χανς Χολμπάιν του Πρεσβύτερου (1460-1524). Γεννημένος σε οικογένεια ζωγράφων, όπου ο πατέρας του ήταν γνωστός καλλιτέχνης και κληρονόμησε από αυτόν την ακριβή και ρεαλιστική αφηγηματική διάθεση, γρήγορα αφομοίωσε τις κατακτήσεις και των καλλιτεχνών του Βορρά και των Ιταλών. Το Άουγκσμπουργκ ήταν μια πλούσια πόλη που είχε στενούς εμπορικούς δεσμούς με την Ιταλία. Γρήγορα πήγε στη Βασιλεία, διάσημο κέντρο της νέας γνώσης. Η βιογραφία του είναι γεμάτη από τα ταξίδια του στην Ιταλία (1518), στην Γαλλία (1524), στην Αγγλία (1526-1528), στην Ελβετία και τελικά πάλι στην Αγγλία από το 1532 έως τον θάνατό του.