Έκθεση με τίτλο "Ο άνθρωπος στις πόλεις" θα παρουσιάσει στο φιλότεχνο κοινό της Θεσσαλονίκης η γκαλερί Myrό τον Δεκέμβριο. Η έκθεση, την οποία επιμελείται ο Πάρης Καπράλος, και η οποία θα διαρκέσει από τις 15 Δεκεμβρίου 2011 μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 2012 θα διερευνά τα συναισθήματα εγκλωβισμού και τις τάσεις φυγής, είτε φυσικής, είτε στο φαντασιακό, ως αποτέλεσμα της σχέσης του ανθρώπου με τις σύγχρονες μητροπόλεις, και θα φιλοξενήσει ζωγραφική, σχέδιο και χαρακτική με έμφαση στη μορφή και υπερρεαλιστικές τάσεις, καθώς επίσης γλυπτά, επιτοίχιες εγκαταστάσεις και μια ένθετη ενότητα με αφαιρετική ζωγραφική.

Δύο από τα πιο μεγαλειώδη αλλά και απαιτητικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου που ερμηνεύονται σπάνια, επέλεξε να ερμηνεύσει στο ρεσιτάλ που θα δώσει το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στην αίθουσα συναυλιών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, ο πιανίστας Απόστολος Παληός. Στο πρώτο μέρος, η Σονάτα αρ. 23, σε σι ύφεση μείζονα D 960 του Franz Schubert, μία από τις τελευταίες σονάτες για πιάνο του Schubert, μέρος της τελευταίας του τριλογίας, που έγραψε ο συνθέτης ανάμεσα στην άνοιξη και το φθινόπωρο του 1828, λίγο πριν πεθάνει. Στη σονάτα υπάρχουν αναφορές στο έργο του Beethoven, του οποίου η περίφημη Σονάτα αρ. 29, (''Hammerklavier''), έργο πρόκληση για κάθε πιανίστα, θα ακουστεί στο δεύτερο μέρος.

Μια μουσική κωμωδία παντός καιρού για δύο φωνές κι ένα πιάνο με θέμα τον έρωτα στην κρίση ή την κρίση στον έρωτα. Ένα έργο-συρραφή χιουμοριστικών θεατρικών τραγουδιών, γραμμένων από το 1920 μέχρι το 1960 (οπερέττα-επιθεώρηση) από σημαντικούς Έλληνες συνθέτες (Σακελλαρίδης, Χατζηαποστόλου, Γιαννίδης, Αττίκ, Μουζάκης, Μωράκης, Ριτσιάρδης κ.ά.).

Στο συνέδριο "Σοβαρό Παιχνίδι" του 2008,ο σχεδιαστής Τίμ Μπράουν μιλά για την ισχυρή σχέση ανάμεσα στην δημιουργική σκέψη και στο παιχνίδι -- με πολλά παραδείγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε στο σπίτι (και ένα που ίσως δεν θα έπρεπε).

Πρόκειται για μια αναμφισβήτητα ιστορική οδό. Για έναν δρόμο 10 χιλιομέτρων ο οποίος σχεδιάστηκε από τους πρωτεργάτες της πολεοδομικής σχεδίασης της Αθήνας, Σταμάτη Κλεάνθη και Εδουάρδο Σάουμπερτ, προκειμένου να ενώσει την πρωτεύουσα του νέου Ελληνικού κράτους με το επίνειο της, τον Πειραιά. Στην αρχή οι αρχιτέκτονες την είχαν φανταστεί σαν μια περίλαμπρη λεωφόρο γεμάτη μέγαρα και πάρκα, που θα προσέφεραν στον οποιονδήποτε κατευθυνόταν προς την πόλη ή το λιμάνι, την αίσθηση του μεγαλείου, της ιστορικής συνέχειας και του αισθητικού κύρους. Όμως, όπως όλα σχεδόν τα πράγματα σε αυτήν την πόλη αλλάζουν και επανασχεδιάζονται, έτσι και στην περίπτωση της Οδού Πειραιώς, τα επιβλητικά μέγαρα έδωσαν την θέση τους στην βιομηχανική ανάπτυξη και την υπερβολική αρκετές φορές οικιστική δόμηση. (Φωτογραφία αριστερά: Η Οδός Πειραιώς περιμένει την αισθητική και λειτουργική της αναβάθμιση.)

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ της θεατρικής ομάδας πείρα(γ)μα «ένα παραμύθι ταξιδεύει», μετά την επιτυχημένη της περσινή σεζόν στο θέατρο Κνωσός, μεταφέρεται φέτος στο Θέατρο ΑΝΕΣΙΣ – ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ (Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, στάση Μετρό Αμπελοκήπων, τηλ: 210-7488.881-2) και παρουσιάζει τη μουσική θεατρική παράσταση για παιδιά «Ο Κηπουρός του Ουρανού» της Δήμητρας Ψυχογυιού (εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ), σε σκηνοθεσία-διασκευή της Ειρήνης Μελά, μουσική του Νίκου Κουρουπάκη και χορογραφίες από την Μυρτώ Παπαδοπούλου.

Η παράσταση θα παίζεται καθημερινά για σχολεία από τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011 και για το κοινό από την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011 και κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ μέχρι την Κυριακή των Βαΐων.

Η , γνωστή και ως 'Χάπι Λου', αποτελεί μια ιδιαίτερη παρουσία στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία. Μακριά από κανόνες και λογικές του συρμού, αφήνει το στίγμα της στους αναγνώστες με έναν τρόπο εντελώς δικό της και εντελώς ξεχωριστό. Μας μίλησε με λόγο χειμαρρώδη και γοητευτικό, έχοντας πρόσφατη τη διάκριση στο Challenge TEDx Athens για το «Heart, Νot Shoes», τα μαθήματα δημιουργικής γραφής σε ανήλικους μετανάστες.

Ο ακούραστος και πολυπράγμων  μας ξεναγεί στην ιστορία πίσω από το παιδικό παραμύθι του "" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Μαζάτσιο Τζιοβάννι (Masaccio Tommaso di ser Giovanni Guidi, ή Cassai), Ιταλός ζωγράφος (Σαν Τζοβάννι Βαλντάρνο, Αρέτσο 1401-Ρώμη 1428). Γεννήθηκε κοντά στην Φλωρεντία και πέθανε νεότατος στη Ρώμη. Είχε βαπτιστεί Τομάζο (Θωμάς), αλλά τον φώναζαν Μαζάτσιο (ατζαμής Θωμάς), για την έλλειψη πρακτικού πνεύματος και την ατημέλητη εμφάνισή του. Η τέχνη του λιτή, εστιάζει στο σωματικό και πνευματικό βάρος των προσώπων του. Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν για την απλή και κάποτε φτωχική και παραμελημένη, ζωή του και λίγα είναι τα βέβαια έργα του, που είχαν μεγάλη σημασία για την καλλιτεχνική ανανέωση της Φλωρεντίας στον 15ο αιώνα.

Πρόλαβε να δημιουργήσει ένα έργο πολυσήμαντο για την επιβλητική απλότητα, την ήρεμη μεγαλοπρέπεια του, την έξοχη αρμονία της συνθέσεως, αρετές που εκφράζουν ένα υψηλό καλλιτεχνικό ήθος. Το 1422 βρίσκεται εγγεγραμμένος στη συντεχνία των γιατρών και των φαρμακοποιών και το 1424 στον κατάλογο των ζωγράφων της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά. Πριν από το έτος αυτό είχε ζωγραφίσει τη νωπογραφία των «Εγκαινίων» στο αίθριο της μονής των Καρμηλιτών στη Φλωρεντία, που είχε καταστραφεί.

Κατά τον 19ο αιώνα, ο λειτουργικός κατά φύλα καταμερισμός παρουσίας και δράσης απέδιδε το «δημόσιο» χώρο της πολιτικής και της οικονομίας, προνομιακά στους άνδρες και τον «ιδιωτικό» ή «οικιακό» στις γυναίκες. Τεκμήριο της ανωτέρω παραδοχής αποτελεί η Αυτοβιογραφία της Ζακυνθινής αρχοντοπούλας Ελισάβετ Μουτζά – Μαρτινέγκου (1801-1832), αποσπάσματα της οποίας δανείζομαι από το κείμενο της κ. Κούντουρα, «Η γυναίκα στη Νεοελληνική Ζωγραφική του ΙΘ΄ αιώνα. Εικόνα και δημιουργός». (Φωτογραφία αριστερά: Σοφία Λασκαρίδου)