Mια σύγχρονη, γεμάτη ενέργεια και αισθησιακή παράσταση χορού με beat μουσική που περνάει σαν καταιγίδα από όπου βρει (Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία) και αφήνει κοινό και κριτικούς να παραληρούν και να καταγράφουν ύμνους!

Ο Παναγιώτης Πασσάς γεννήθηκε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1973. Ο παππούς – ερασιτέχνης ποιητής ο ίδιος – έλεγε συχνά : όλο γράφει το παιδί, θα γίνει δημοσιογράφος. Ο μπαμπάς – δεύτερος ποιητής από το σοι -  έλεγε με την σειρά του : Για δώρο μια γραφομηχανή , όλο και κάτι γράφεις εσύ συνέχεια. Ο γιος πάλι σπούδασε στην Παντειο διεθνολόγος για να καταλάβει ότι περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα της Μέσης Γης παρά τα της Μέσης Ανατολής, μέσα στο 2011 έλαβε  διακρίσεις σε δυο λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (σε δυο έλαβε και μέρος...) για να καταλάβει πως αξίζει τον κόπο η προσπάθεια ,  συνεχίζει δε να εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος για να μπορεί τα βράδια να μεταμορφώνεται  στον  super hero Antman προσπαθώντας να δει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του σκύλου του...

Συμμετείχε στον 2ο διαγωνισμό διηγήματος "ΛογωΤέχνης 2011" με θέμα "Ιστορίες Διαδικτύου", που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ArtSpot, με το διήγημά του "Η ταυτότητα των τόπων". Η Κριτική Επιτροπή (αποτελούμενη από τους Εύη Λαμπροπούλου, Δημήτρη Μαμαλούκα, Έλενα Μαρούτσου, Δημήτρη Σωτάκη και Γιάννη Φαρσάρη) τον τίμησε με Έπαινο, καταλαμβάνοντας την 4η θέση στο διαγωνισμό.

Η Κατερίνα Έσσλιν προφανώς γεννήθηκε, αλλά δυστυχώς τη λάθος χρονιά: γεγονός που της δημιουργεί το πρόβλημα να είναι παραπάνω από 20 χρονών (στα χαρτιά). "" είναι το πρώτο της βιβλίο. Στον ύπνο της, βλέπει συχνά ότι είναι ελέφαντας, αλλά δυσκολεύεται να το αποδείξει.

Διατηρεί τα ιστολόγια "Έσσλιν Έσσλιν είσαι εδώ"  και "σελίδα 57"  αλλά και

Το βιβλίο "Ο μισός βέσπα - μυθιστορήματα του ενός λεπτού" (111 σελίδες, τιμή: 10 ευρώ) κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες από τις Εκδόσεις Απόπειρα.

Το 1938, ο Γκίκας ζωγραφίζει τον πίνακα «Μεγάλο Τοπίο της Ύδρας». Ίσως ποτέ άλλοτε ένας κυβιστικός πίνακας δεν απέπνευσε τέτοια οικειότητα. Διότι ποτέ άλλοτε ένα τέτοιο τοπίο, χαραγμένο περισσότερο στις ψυχές παρά στις ματιές Ελλήνων, δεν είχε ιδωθεί με τόσο αυθεντικά μοντέρνο τρόπο. Δεν πρόκειται για την απλή εφαρμογή μιας γενικής τεχνοτροπίας σε ένα συγκεκριμένο τοπίο. Αλλά για την ανάπτυξη μιας προσωπικής έκφανσης του κυβισμού που ξεπήδησε - αλλά και καθορίστηκε - από την ψυχογεωγραφία αυτού του τόπου, όπως τον βίωσε ο Γκίκας.

Η Artemisia Gentileschi (1593-1651/3) υπήρξε η σημαντικότερη, και σχεδόν μοναδική, ζωγράφος της τέχνης του Μπαρόκ που αναγνωρίστηκε ως ισάξια ανάμεσα στους άρρενες συναδέλφους της. Έζησε κατά τη διάρκεια του α΄ μισού του 17ου αιώνα, σε μία εποχή που το γυναικείο φύλο δεν είχε ακόμα κατακτήσει την κοινωνική θέση που του άρμοζε, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να θεωρούνται ως διανοητικά και ψυχικά κατώτερα όντα έναντι των ανδρών.

Πρόγραμμα σπουδών σκηνογραφίας-ενδυματολογίας, καθώς και workshop κατασκευής μάσκας ξεκινάει φέτος το New York Acting Studio (http://newyorkactingstudio.blogspot.com) που λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του σκηνοθέτη & ηθοποιού Νίκου Κατή και το οποίο συνεχίζει για δεύτερη χρονιά τη δραστηριότητά του με επιτυχία και ανανεωμένα προγράμματα σπουδών.

Αποφασιστικός για την εξέλιξη του Environment υπήρξε ο ρόλος του Claes Oldenburg (1929-), γιατί ενώ μας πείθει για την ανεξαρτησία της σύλληψης και τη μορφική πρωτοτυπία, ενός τεράστιου παγωτού πύραυλου ή μιας μαλακής γραφομηχανής, είναι βέβαιο ότι ταυτόχρονα τα βλέπει ως αντικείμενα που μπορούν να συσχετιστούν ώστε να συνθέσουν ένα Περιβάλλον.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν οι εκθέσεις του μετά το 1960 με άξονες τα τρία κύρια θέματα «Ο Δρόμος», «Το Μαγαζί», «Το Σπίτι», στα οποία αρνείται να κάνει διάκριση ανάμεσα σε πρόσωπα και πράγματα, έμψυχα και άψυχα, υλικά και άυλα, θεωρώντας τα όλα αντικείμενα προς ψηλάφηση.

Την Τρίτη, 17 Ιανουαρίου 2012, 8:30 μ.μ., στο Θεατρικό Αναλόγιο του Ιωνικού Κέντρου, Λυσίου 11, Πλάκα, παρουσιάζεται το έργο της Σόνιας Ζαχαράτου 'Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ'.

Η άσκηση πολιτιστικής διπλωματίας αποτελούσε διαχρονικά συστατικό και αναπόσπαστο κομμάτι της δημόσιας διπλωματίας ενός κράτους, με ευρύτερες συνέπειες στον τρόπο προβολής του εντός της διεθνούς κοινότητας. Χώρες με αξιόλογο πολιτιστικό φορτίο, με εγγενείς πολιτιστικές ιδιαιτερότητες και διακριτές αισθητικές ταυτότητες, ανέκαθεν έδιναν ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό που ονομάζουμε «πολιτιστική διαχείριση», η οποία συνδέεται άρρηκτα με την άσκηση δημόσιας διπλωματίας με στόχο την επίτευξη εθνικών επιδιώξεων και μακροπρόθεσμων πολιτικών.

Την Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012 εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος στην Ακρόπολη η έκθεση "MOODS" των Μανόλη Γιανναδάκη, Γιώργου Κατσάγγελου και Γιώργου Τσακίρη.