Η μελέτη του διαλόγου μεταξύ εμπειρικής πραγματικότητας και Τέχνης κατά τον 20ό αιώνα -υπό το πρίσμα της κυριολεκτικής «προσθήκης» της πρώτης στην καλλιτεχνική δημιουργία- αποτελεί ομολογουμένως ανεξάντλητο επιστημονικό εγχείρημα και συνδέεται σαφέστατα τόσο με την χρήση υλικών διαφορετικών από εκείνα της παραδοσιακής ζωγραφικής και γλυπτικής (σε πρώτο επίπεδο), όσο και με την εισβολή του βιομηχανικού –κυρίως- αντικειμένου στον χώρο της Τέχνης (σε δεύτερο επίπεδο).
ΜΕΤΑ ΤΙΣ SOLD OUT ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012, στο
ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΤΡΑΣ
Δυο αιώνες μετά, φαίνεται οτι ο Ιωάννης Καποδίστριας συνεχίζει να "πουλάει" με την πολιτική του παρακαταθήκη και το διαχρονικό του κύρος. Στην τιμή των 26.000 ευρώ πωλήθηκαν στη δημοπρασία του οίκου Π. Βέργος οι 37 επιστολές που απηύθυνε ο Ιωάννης Καποδίστριας στο στενό συνεργάτη του Αλέξανδρο Κοντόσταυλο την περίοδο 1828-1830. Μπορεί η τιμή πώλησης τους να μην ήταν εξαιρετικά μεγάλη, το ενδιαφέρον όμως των συλλεκτών ήταν αρκετό για να ρίξει και πάλι το φως της έρευνας στο σπουδαίο αυτόν Έλληνα πολιτικό.
Η ζωγραφική του Μπουζιάνη, είναι μια ζωγραφική ολότελα προσωπική. Εντάσσεται βέβαια από μια εποχή και έπειτα στην κίνηση του γερμανικού Εξπρεσιονισμού, που ξεκίνησε με την αρχή της αποδεσμεύσεως του καλλιτέχνη από κάθε μορφολογικό προγραμματισμό, για να μπορέσει να εκφράσει ελεύθερα τα βαθύτερα ψυχικά του βιώματα. Έτσι ο Μπουζιάνης κλεισμένος στον κόσμο του, κατόρθωσε από νωρίς να απαλλαγεί από κάθε εξωτερική επίδραση, ζητώντας μέσα από μια ολότελα εσωτερική αίσθηση της ζωγραφικής και με μια αδιάκοπη πάλη με το υλικό της δουλειάς του, να φτάσει στην ουσιαστική αυτή πληρότητα, που είναι το χαρακτηριστικό του μεγάλου καλλιτέχνη.