Τόσο η τέχνη ως καλλιτεχνική πρακτική όσο και η θεωρητική προσέγγιση ως προς το «τι είναι τέχνη» αποτελεί ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα στην πορεία της ιστορίας της τέχνης. Μέσα από τις διαφορετικές χρονικές περιόδους, τις ποικίλες τεχνοτροπίες που αναπτύχθηκαν και τις εκφράσεις που έχει διανύσει η τέχνη από την προϊστορία μέχρι και σήμερα, έχει περάσει μέσα από διάφορα μορφολογικά στάδια και θεωρητικές προσεγγίσεις.

Στις εικαστικές τέχνες, όταν μιλάμε για ένα έργο τέχνης ή όταν καλούμαστε να το περιγράψουμε σε κάποιον αναφερόμαστε, τις περισσότερες φορές, σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που περιγράφουν την φυσική παρουσία του στον χώρο. Περιγράφουμε την υλικότητά του, τις διαστάσεις του, τα φορμαλιστικά του στοιχεία, καθώς και όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την υπόστασή του μέσα σε ένα συγκεκριμένο χωρικό πλαίσιο. Μιλάμε έτσι για ένα αντικείμενο με απτά χαρακτηριστικά.

Ο Γάλλος καλλιτέχνης Marcel Duchamp που για πολλούς θεωρείται πατέρας της εννοιολογικής τέχνης, πρώτος εξέφρασε την άποψη ότι το ενδιαφέρον και διεγερτικό κομμάτι ενός έργου τέχνης μπορεί να βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στην ιδέα του ή στο πνευματικό του περιεχόμενο και ότι δεν έχει τόση σημασία το πώς μοιάζει όσο το να μπορεί να επικοινωνήσει επιτυχώς το μήνυμά του.

Η Art Conceptual (Εννοιολογική τέχνη), αναφέρεται ανάμεσα στις πρωτοπορίες του τέλους της δεκαετίας του '60. Μετά το 1965 οι καλλιτέχνες δεν σκέφτονται πια την πραγματοποίηση του αντικειμένου τέχνης, αλλά το ίδιο το αντικείμενο τέχνης και δίνουν το προβάδισμα στην ομιλία για τη διάδοση και την αντίληψη του έργου. Εξετάζουν και ταυτόχρονα διαταράσσουν τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε καλλιτέχνες, εμπόρους, επιμελητές εκθέσεων, συλλέκτες και κοινό.

Το 1968 η Art Conceptual μεταθέτει το ενδιαφέρον από το αντικείμενο στον θεατή, αλλά και υποβιβάζει σκόπιμα την απαίτηση για μορφική αυτονομία και το περιεχόμενο και οι στόχοι της συνοψίστηκαν από την Lucy Lippard και τον John Chandler σε ένα άρθρο στο περιοδικό Art International, με τον τίτλο «Η εξαΰλωση της τέχνης». Το 1963 είχε ήδη χρησιμοποιήσει τον όρο ο Kienholz ενώ το 1961 ο Flynt είχε γράψει ότι η Conceptual Art, είναι πριν από όλα μια τέχνη που το υλικό της είναι ιδέες, όπως το υλικό της μουσικής είναι ο ήχος.