Γεννημένος στο Ηράκλειο Κρήτης το 1980, ο Μιχάλης Βουζουνεράκης, μέσα από τις πλαστικές του προτάσεις επιχειρεί μια σκιαγράφηση της σύγχρονης κοινωνικής, πολιτισμικής πραγματικότητας απηχώντας ταυτόχρονα τις μινιμαλιστικές αρχές των αφαιρετικών τάσεων της πρωτοπορίας του 20ού αιώνα.

Τόσο η τέχνη ως καλλιτεχνική πρακτική όσο και η θεωρητική προσέγγιση ως προς το «τι είναι τέχνη» αποτελεί ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα στην πορεία της ιστορίας της τέχνης. Μέσα από τις διαφορετικές χρονικές περιόδους, τις ποικίλες τεχνοτροπίες που αναπτύχθηκαν και τις εκφράσεις που έχει διανύσει η τέχνη από την προϊστορία μέχρι και σήμερα, έχει περάσει μέσα από διάφορα μορφολογικά στάδια και θεωρητικές προσεγγίσεις.

Η περίοδος του μοντερνισμού (1910-1930) είναι μια περίοδος αναταραχής, σύγκρουσης και αμφισβήτησης των παγιωμένων αξιών που εντοπίζεται σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης, προωθώντας νέες, πρωτοποριακές, ακραίες και πολλές φορές αμφιλεγόμενες προτάσεις οι οποίες έφεραν επανάσταση στο σύγχρονο, αλλά και και στο μεταγενέστερο, ιδεολογικό και αισθητικό, περιβάλλον.