Η φωτογραφία είναι το πλέον διαδεδομένο μέσο του αιώνα μας. Αποτελεί ένα είδος «γλώσσας» που επιτρέπει την οπτική επικοινωνία ανάμεσα σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Ωστόσο, είναι δύσκολο δύο ή περισσότερα διαφορετικά άτομα να προσεγγίσουν το ίδιο ακριβώς θέμα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Αυτή η πολυπλοκότητα στην καλλιτεχνική απόδοση του θέματος στην τέχνη της φωτογραφίας, σε συνδυασμό με την «συγγένεια» της τέχνης με την τέχνη της ζωγραφικής, την έχει καταστήσει ένα από τα πιο διαδεδομένα σύγχρονα μέσα στον χώρο της τέχνης.

Γιάν βαν Άυκ (Jan van Eyck), Φλαμανδός ζωγράφος (Μάαστριχτ 1390 - Μπρύζ 1441). Ιδρυτής της φλαμανδικής αναγεννησιακής σχολής, σημειώνει τη μετάβαση από το υστερογοτθικό, μεσαιωνικό πνεύμα στην καινούρια νατουραλιστική όραση. Από το 1422 έως το 1425 εργάστηκε στη Χάγη, στην υπηρεσία του κόμη της Ολλανδίας Ιωάννη της Βαυαρίας. Αργότερα έγινε αυλικός ζωγράφος του Φιλίππου του Αγαθού, δούκα της Βουργουνδίας και με την ιδιότητα αυτή ανέλαβε πολλές διπλωματικές αποστολές, όπως την εκτέλεση της προσωπογραφίας της πριγκίπισσας Ισαβέλλας στην Πορτογαλία το 1428-1429. Για ένα διάστημα παρέμεινε στη Λίλλη, στον πύργο του Εσντέν και το 1432 εγκαταστάθηκε στην Μπρύζ συνεχίζοντας την γόνιμη δραστηριότητά του έως τον θάνατό του. Ορισμένοι υποστήριξαν ότι η τέχνη του βαν Άυκ κατάγεται άμεσα από την ζωγραφική του Μελχιόρ Μπρέντερλαμ και ιδίως από μερικές μικρογραφίες των αδερφών Λίμπουργκ στο ευχολόγιο του δούκα ντε Μπερρύ «Οι πλουσιότατες ώρες του δούκα του Μπερρύ» (1409-1416).