Η παρουσία του σχεδίου στην τέχνη της Αναγέννησης, όσον αφορά το θέμα, την τεχνική και κυρίως το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, είναι το ζητούμενο του παρόντος κειμένου, που επικεντρώνεται στα σχέδια του Michelangelo και στη σχέση τους με τα σχέδια άλλων καλλιτεχνών. Επιχειρείται η ενδεικτική παρουσίαση κάποιων σχεδίων, με σκοπό να διερευνηθεί η εξελικτική ή όχι πορεία του σχεδιασμού, οι ομοιότητες και οι καινοτομίες.

«Σαν δυνατός χείμαρρος, που ταυτόχρονα γονιμοποιεί και ερημώνει, είναι η επίδραση του Michelangelo στην ιταλική τέχνη. Χωρίς να μπορεί κανείς να τον αποφύγει, καθώς παρασύρει στην πορεία του τα πάντα, είναι για λίγους ένας ελευθερωτής και για πολλούς καταστροφέας».

Με αυτά τα λόγια ξεκινά ο Vasari την εξιστόρηση του βίου του Michelangelo Buonarotti (1475-1564) δίνοντας εξ αρχής το στίγμα της προσωπικότητας και της δημιουργίας του σημαντικότερου, ίσως, καλλιτέχνη και πολύπλευρου ανθρώπου του 16^ου αιώνα, που σηματοδότησε το πέρασμα από την πρώιμη στην ώριμη φάση της ιταλικής αναγέννησης, τουλάχιστον όσον αφορά στην πλαστική.