Όσο πλησιάζουμε στην ημέρα που οι κάτοικοι της Αθήνας θα επιλέξουν εκείνο τον Δήμαρχο που θα αναλάβει την διαχείριση των ζητημάτων της πόλης για τα επόμενα 5 χρόνια, άλλο τόσο γεννάται η ανάγκη για περισσότερη και πληρέστερη ενημέρωση γύρω από τα... κρυμμένα προβλήματα της πόλης...

Φαίνεται αρκετά περίπλοκο να προσδιορίσει κανείς με ακρίβεια το σημείο από το οποίο ο άνθρωπος, όντας ένα ον κοινωνικό με ό, τι αυτό συνεπάγεται, τοποθετείται συνειδητά πάνω στη σχέση της αισθητικής με τη φιλοσοφία. Ωστόσο όπως φανερώνεται μέσα από τα χωρία του Πλάτωνα, στην αρχαία Ελλάδα μεταξύ των διανοουμένων της εποχής, θίγεται πολλές φορές το ζήτημα της αισθητικής. Γεγονός το οποίο αποδεικνύει τα διαφωτιστικά φιλοσοφικά «ερωτοαπαντήματα» που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αναφορικά με τις τέχνες.

Ο Γαλλικός ακαδημαϊκός ορθολογισμός του 19ου αιώνα υποστήριζε και προωθούσε την καλλιτεχνική έκφραση ως ένα είδος "avant- garde" τέχνης κυρίως ανάμεσα στην ελίτ της κοινωνίας σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο. Από τα τέλη του 19ου αιώνα κάνει την εμφάνισή της η αισθητική της τέχνης. Είναι το φιλοσοφικό ρεύμα που εξετάζει αισθητικά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ενός έργου. Αυτού του είδους η ακαδημαϊκή ορθοδοξία η οποία σχετίζεται με την επίσημη αποδοχή ή απόρριψη των έργων τέχνης ξεκινά να αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στην τέχνη.

 Πολλοί θεωρητικοί πιστεύουν ότι τα πάντα στην πολιτική έχουν να κάνουν με την διαχείριση συμβόλων. Εγώ θα προσέθετα ότι τα ίδια τα σύμβολα είναι αυτά που υποδηλώνουν την ποιότητα ζωής, την ιεράρχηση προτεραιοτήτων αλλά και τις ανάγκες μιας κοινωνίας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Εκτός του ότι τα σύμβολα φέρουν το βάρος της μεταφοράς της ιστορικής μνήμης από την μια γενιά στην άλλη, αρκετές φορές τα ίδια τα σύμβολα ταυτίζονται και με την παρακμή ενός πολιτισμού ή την αντικατάσταση του από έναν νέο, αρτιότερο ή ευτελέστερο...