Reviews written by Γιώργος Χριστόπουλος

Άκρως πρωτότυπο και διαφορετικό στόρυ, που μιλάει για το αμερικάνικο όνειρο όπως θα ήταν ή θα γίνει σε περίπτωση που ο ρους της ιστορίας πάρει άλλη τροπή. Γοητευτικοί χαρακτήρες, εντυπωσιακά ψηφιακά εφέ και ένα σάουντρακ που «ταξιδεύει», είναι τα ατού των Watchmen. Ο σκηνοθέτης τους όμως φρόντισε να μεταφέρει την γοητεία του graphic novel και στο πάνι, κάτι που απέβει τελείως μοιραίο για τον ρυθμό της ταινίας. Slow motion στα κόκκινα και μακρόσυρτες σκηνές μπορούν να οδηγήσουν μόνο... σε μακρόσυρτα χασμουρητά.

Κλιντ Ήστγουντ πίσω από τις κάμερες και Αντζελίνα Τζολί μπροστά από αυτές, δίνουν μέρος του καλυτερού τους εαυτού σε αυτό το δυνατό δράμα, που γίνεται συνεχώς όλο και πιο ενδιαφέρον λόγω της εξίσου συνεχούς εξελισσόμενης πιο σύνθετης πλοκής. Άψογη αναπαράσταση του Λος Άντζελες της δεκαετίας του ?20. Δεν θα μπει απαραιτήτως στις καρδιές των σινεφίλ σαν μία αξέχαστη εμπειρία κι αυτό ίσως λόγω της θεματολογίας της που δεν περνάει τα σύνορα της πεπατημένης συνταγής, ακόμα κι αν αυτή βασίστηκε σε αληθινή ιστορία.

Μία σούπα χαρακτήρων, κόσμων και ψυχοσύνθεσεων που προσπαθεί να αποδειχτεί έξυπνη και «ψαγμένη» αλλά καταλήγει πραγματική... σούπα. Όμορφη εικαστικά κατά διαστήματα προσπάθεια αλλά τόσο ακατανόητη στο μεγαλύτερο μέρος της που καταλήγει κουραστική. Κακό ντεμπούτο του Λονδρέζου κινηματογραφιστή που λησμόνησε πως η κατάρα των «νέων» στο σινεμά είναι να «μπουκώνουν» τις ταινίες τους με πολλά θέματα και ακραίες καταστάσεις... δίχως όμως να μπορούν να τα βγάλουν πέρα από την καρέκλα είτε του σκηνοθέτη είτε του σεναριογράφου.

Εμπνευσμένο κόνσεπτ που μας τοποθετεί στην Ρωσία του 18ου σε μια ιστορία όπου φιλοσοφικοί στοχασμοί μπλέκονται με τη σεξουαλικότητα και το φόβο του θανάτου. Ιδιοφυές και ξεκαρδιστικό!

Ενώ έχει να προσφέρει πολλά ως θέαμα και ως ιστορία, η επιλογή του Τζον Γου να συμπεριλάβει σκηνές και διαλόγους που δεν προωθούν την ιστορία του αλλά αντ?αυτού την αναγκάζουν σε ολική καθίζηση, κατά διαστήματα, δίνουν την εντύπωση ενός τελείως άνισου συνόλου που έχασε την ευκαιρία να είναι πολύ πολύ ενδιαφέρον. Από τη μία η επιδειξιομανία του και η εμμονή του στα μακρινά πλάνα και από την άλλη η έλλειψη χρηστικότητας αρκετών σκηνών κάνουν αυτό το πρώτο μέρος της μάχης στον Κόκκινο Λόφο, να μοιάζει ένα βαρετό μα ιλουστρασιόν κατασκεύασμα.

Με μόλις μία καλή σκηνή δράσης (ο Στέηθαμ σε ποδήλατο) και όλα τα άλλα να είναι πολύ μακριά από τη σφαίρα οποιασδήποτε αξιολόγησης θα μπορούσαμε να κάνουμε, μιας και είναι όλα τόσο μα τόσο κακά, ο τρίτος Transporter είναι μια τεράστια απογοήτευση κι ένα εγγυημένο χάσιμο χρόνου. Ηλιβασιλέματα, έρωτες, και διάλογοι που τσακίζουν νεύρα και κόκκαλα κάνουν αυτή την ταινία ίσως την χειρότερη περιπέτεια που είδαμε φέτος...

Ενώ συνολικά προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα από την πρώτη ταινία, τελικά είναι πολύ κατώτερη εκείνης. Αντί να μας ψυχαγωγήσει μας κουράζει με την ασταμάτητη βαβούρα! Οι φανατικοί φίλοι του καρτούν και της πρώτης ταινίας θα την καταευχαριστηθούν, και ιδιαίτερα εξαιτίας των άψογων εφέ, που θα κάνουν πολλά σαγόνια να κρεμάσουν. Κατά τα λοιπά ελάχιστον το καλό χιούμορ ενώ άφθονα τα ενοχλητικά αμερικάνικα κλισέ. Brainless blockbuster που όμως έχασε κάθε αίσθηση του μέτρου και δεν ψυχαγωγεί όσο θα του άρμοζε.

Χορταστική και απολαυστική περιπέτεια, τόσο για τους λάτρεις του είδους όσο για όλη την οικογένεια. Θα αποτελέσει μία σίγουρη καλοκαιρινή επιτυχία μιας και συνδυάζει ένα πρωτότυπο θέμα, που θα αγγίξει ίσως και πολύ κόσμο ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά και έναν θαυμάσιο Λίαμ Νίσον σε έναν τελείως απρόβλεπτο και δυναμικό ρόλο. Μην την χάσετε με τίποτα!!!

Αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει της "θερινής" μας προσοχής αλλά όχι και του χώρου στην μνήμη μας. Κάποιοι κακοί διάλογοι που συνοδεύονται από το κακό καστ χαντακώνουν ένα σύνολο που είχε όλα τα φόντα για να διακριθεί, μιας και σκηνοθεσία και φωτογραφία αποτελούν τα βασικά ατού του. Σαφέστατα ανώτερη από την 3η ταινία του διάσημου franchise αλλά αυτό δεν την κάνει να διαφοροποιείται από καμμία άλλη απλά "καλή" περιπέτεια της σειράς. Ο Σαμ Γουόρθινγκτον πάντως εξαιρετικός από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο πλάνο που εμφανίζεται!

Δεύτερη απόπειρα μεταφοράς βιβλίου του Νταν Μπράουν από τον Ρον Χάουαρτν, δεύτερη απογοήτευση. Αδιάφορο και βλακώδες στο μεγαλύτερο μέρος του, καταλήγει να είναι μία ταινία που την επόμενη μέρα το πρωί δεν θα θυμάστε απολύτως τίποτα. Οπότε είτε την δείτε είτε όχι, ένα και το αυτό. Εμείς προτείνουμε "όχι". Φυλάξτε τα χρηματά σας για κάτι που έστω σέβεται την νοημοσύνη σας.