Unknown - Ο Άγνωστος

  • Εκτύπωση

Ο Λίαμ Νίσον μετά τον ρόλο του στην «Αρπαγή» επιστρέφει στο ρόλο του άντρα που κηνυγάει και κηνυγιέται, που ψάχνει για την αλήθεια με οποιοδήποτε κόστος και με οτιδήποτε και αν μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο του. Στον «Άγνωστο», μία ταινία του άσημου μέχρι και σήμερα Ισπανού σκηνοθέτη Ζομ Κολέ-Σερά (σκηνοθέτη και του «Orphan») ο Νίσον υποδύεται τον Δρ. Μάρτιν Χάρις που ταξιδεύει με την γυναίκα του στο Βερολίνο όντας καλεσμένος του δόκτορος Μπρέσλερ στο ετήσιο συνέδριο Βιοτεχνολογίας. Το αν είναι πράγματι ο Δρ. Μάρτιν Χάρις ή όχι δεν φαίνεται να το γνωρίζει ούτε ο ίδιο ο ήρωας καθώς μετά από ένα ατύχημα που τον έριξε σε κώμα για τέσσερις μέρες φαίνεται ότι κανείς, ούτε καν η ίδια η γυναίκα του δεν τον αναγνωρίζει. Για κακή του τύχη κανείς άλλος οικείος του δεν βρίσκεται εκεί αλλά και κανένα χαρτί ή επίσημο έγγραφο δεν μπορεί να πιστοποιήσει την ταυτοτητά του. Για τον λόγο αυτό θα ξεκινήσει να αναζητά απαντήσεις τόσο στο κύριο ερώτημα «ποιος είναι αυτός που υποδύεται τον ίδιο και γιατί ακόμα και η γυναίκα του δεν τον αναγνωρίζει» όσο και στο ερώτημα «ποιοι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα και γιατί τον κηνυγάνε».

Πολλές είναι εκείνες οι ανατροπές με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωπες και η μία καλύτερη από την άλλη. Μπορεί η ταινία να πατάει σε μια φόρμουλα όπου η δράση να είναι μονίμως προβλέψιμη, καθώς σε κάθε πάλη ή ανθρωποκηνυγητό ή και σε μια καταδίωξη με αμάξια γνωρίζουμε πάντοτε ποια θα είναι η κατάληξη (αρκεί να έχουμε δει ορισμένες κλασικές περιπέτειες τέτοιου τύπου στο παρελθόν) αλλά αυτό που δεν είναι προβλέψιμο είναι η αλήθεια. Το σενάριο βασίζεται πολύ στο ρητό που λέει «οι βεβαιότητες δύο μερών προκαλούν αμφιβολίες» και αυτές τις αμφιβολίες πασχίζει να διαλευκάνει τόσο ο ήρωας όσο και εμείς μαζί του γιατί τελικά μετά από λίγο δεν είμαστε καν σίγουροι και για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή.

Τα αρνητικά λοιπόν του «Αγνώστου» αρχίζουν και τελείωνουν στην προβλεψιμότητα, που άλλωστε έχουν όλες οι ταινίες σήμερα, σε κάθε μάχη που γίνεται μεταξύ του... καλού μας ήρωα και των κακών που θέλουν να τον σκοτώσουν. Επίσης αν και η χημεία μεταξύ Ντάϊαν Γκρούγκερ και Λίαμ Νίσον δεν είναι ιδιαίτερα δυνατή, ακόμα και αυτό είναι το τελευταίο που μας απασχολεί αφού πρωτίστως μας ενδιαφέρει να παρακολουθήσουμε από κοντά και με προσοχή το ανθρωποκηνυγητό μέχρι και την αποκάλυψη της αλήθειας.

Σκηνοθετικά πάντα μπορεί να γίνει καλύτερη δουλειά σε τέτοιες ταινίες αν τις αναλαμβάνουν άνθρωποι που έχουν το «μάτι» και την επιδεξιότητα και την εμπειρία για αυτού του είδους τις ταινίες. Παρόλα αυτά ο Ισπανός με το μικρό βιογραφικό φαίνεται ότι διαθέτει καλό «μάτι» και πως αν του δοθούν κι άλλες ευκαιρίες να μπορέσει να παραδόσει κάτι καλύτερο στο μέλλον. Βέβαια έτσι έλεγα και για τον Λετεριέ του «Τρανσπόρτερ» και κατάντησε να κάνει τους απαράδεκτους «Τιτάνες».

Συνοπτικά ο «Άγνωστος» έχει πολλές άγνωστες πτυχές μέχρι και μισή ώρα πριν το τέλος, που γίνεται η μεγάλη αποκάλυψη, αλλά έχει και πολλά γνώριμα στοιχεία με ταινίες του είδους, που ευτυχώς δεν ενοχλούν. Το τελευταίο ημίωρο μπορεί να αναλώνεται στην ύστατη μάχη για την επικράτηση και τη σωτηρία μαζί αλλά ο Νίσον είναι απολαυστικός... και οι σεναριογράφοι, που βασίστηκαν στη νουβέλα «Out of my Head», απολαυστικότεροι. Ο ορισμός της κλασικής περιπέτειας με έναν κλασικό τύπου ήρωα που κλασικά αναζητά απεγνωσμένα την αλήθεια με φόντο το χιονισμένο Βερολίνο. Μιλάμε δηλαδή για κλασική ψυχαγωγία στα καλυτερά της. Το αν θα περάσουμε καλά αν τη δούμε ή όχι δεν μας είναι καθόλου... άγνωστο.