Kick-Ass

  • Εκτύπωση

Ο Μάθιου Βον είναι γαλαζοαίματος και έχει σταθεί πολύ τυχερός στη ζωή του. Όχι δεν ξεκινάω έτσι την περίληψη της πλοκής του έργου ?Kick-Ass? αλλά αναφέρομαι στον σκηνοθέτη, σεναριογράφο και παραγωγό αυτού. Ο συγκεκριμένος κύριος, με αριστοκρατικές καταβολές, είχε την τύχη να γνωρίσει τον Γκάι Ρίτσι και να γίνει ο παραγωγός των ταινιών του ?Lock, Stock?? και ?Snatch? και αργότερα να αναμειχθεί πέραν της παραγωγής και στη σκηνοθεσία παραδίδοντας μάλιστα την αξιόλογη ψυχαγωγική ταινία ?Stardust?, που αγαπήθηκε αρκετά από το κοινό (κι από αρκετούς κριτικούς ίσως γιατί ξαναέδειξε την Μισέλ Πφάιφερ λαμπερή όπως παλιά). Το 2009, ο 39χρονος πια βρετανός, έβαλε τα λεφτά για την παραγωγή του ?Harry Brown? αλλά και του ?Kick-Ass? και παράλληλα σκηνοθέτησε και το τελευταίο αποδεικνύοντας ότι δεν έχει νόημα να είσαι μόνο τυχερός ή μόνο γαλαζοαίματος, πρέπει να είσαι και εργατικός και ταλαντούχος.

Πράγματι το ?Kick-Ass? είναι μία ταινία που βασίζεται πρωτίστως στο ταλέντο όσων την συνέλαβαν ως ιδέα, όπου ουσιαστικά αναφερόμαστε στους δύο συγγραφείς του κόμικ, αλλά και όσων υλοποίησαν την κινηματογραφική μεταφορά του. Διότι αυτό που προτείνει το κόμικ είναι εξωφρενικό: ο καθένας μπορεί να γίνει σούπερ ήρωας! Με αυτό το πιστεύω οπλισμένος ο νεαρός Ντέηβ, φίλος των υπολογιστών και των κόμικ, που στην καθομιλουμένη θα χαρακτηριζόταν και «φλώρος», αγοράζει μία στολή? δύτη και «μεταμορφώνεται» σε σούπερ ήρωα. Δεν διαθέτει σούπερ δυνάμεις, δεν είμαστε καν σίγουροι αν διαθέτει ικανή δύναμη για να δώσει γροθιά σε μαξιλάρι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία ήταν η επιλογή του. Μία άλλη επιλογή του, λίγο καιρό αργότερα, τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο αλλά και στον... τοπικό υπόκοσμο, που διοικεί ο Φρανκ Ντ?Αμίκο (Μαρκ Στρονγκ) και που τον θεωρεί υπαίτιο για τα πολλά στραβά που συμβαίνουν τελευταία στις παράνομες μπίζνες του. Ο πραγματικός υπαίτιος όμως δεν είναι ο Kick-Ass αλλά ο καλά κρυμμένος και ακόμα καλύτερα εξοπλισμένος Big Daddy.

Η ιδέα είναι τόσο ασύλληπτα κωμική από μόνη της όσο και επικίνδυνη. Έχρηζε «ειδικής μεταχείρισης» για να μην περαστεί το μήνυμα στο κοινό της ταινίας ότι ο καθένας ΟΝΤΩΣ μπορεί να γίνει σούπερ ήρωας και να σφάζει κόσμο με τις κατάνες του, έτσι για διασκέδαση, ή να θεωρεί οτι μπορεί πηδάει από ταράτσα σε ταράτσα άνετος, ελεύθερος κι ωραίος χωρίς να φοβάται καμμία συνέπεια. Ναι, θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ επικίνδυνο μήνυμα όλο το συγκεκριμένο αν με σύνεση η ταινία δεν ξεκίναγε με μία απότομη προσγείωση (στην κυριολεξία) ενός άγνωστου, που προσπάθησε να γίνει σούπερ ήρωας και κατόπιν με επεξηγηματικά voice over του πρωταγωνιστή. Επίσης η εισαγωγή συγκεκριμένων σχολίων, κυρίως αυτοσαρκαστικών αλλά και κάποιων άμεσων και ειλικρινών, του ίδιου του χαρακτήρα όσον αφορά το πόσο χαζό ήταν να πιστεύει ότι μπορεί να γίνει σούπερ ήρωας (μιας και το μόνο που βλέπουμε να καταφέρνει είναι να τρώει το ξύλο της χρονιάς του, με αποτέλεσμα ο Νίκολας Κέητζ να παραφράζει το ονομά του σε Ass-Kicked), όλα αυτά τα στοιχεία βοηθάνε στο να μείνει η ιδέα ως αμιγώς κωμική και κινηματογραφική, που κανένας από το κοινό δεν θα εκλάβει ποτέ στα σοβαρά.

Σε αυτή τη φράση ίσως κρύβεται και το μυστικό της επιτυχίας του φιλμ. Δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά!!! Εκεί που άλλες ταινίες την πατάνε γιατί παίρνουν τον εαυτό τους στα σοβαρά και καταλήγουν αφόρητες γελοιότητες, εδώ το πόνημα το Βον είναι από την αρχή μέχρι το τέλος μία ντελιριώδης κι ευφυής κωμωδία. Μοναδικές σοβαρές σκηνές αυτές των μαχών προς το τέλος, όπου οι δύο ? πιο κοντινοί στον όρο, να το θέσουμε έτσι ? σούπερ ήρωες της ταινίας, ο Νίκολας Κέητζ ως Big Daddy και η 13χρονη Κλόη Μόρετζ ως Hit Girl, σκηνοθετούνται με τρόπο που αποδίδει την δράση σοβαρά και όχι γελοία, γιατί κακά τα ψέμματα τέτοιο concept χωρίς και λίγη καλογυρισμένη και σοβαρή δράση πιθανόν να «καιγόταν» σχετικά γρήγορα.

Ο Νίκολας Κέητζ είναι η προσωποποίηση του παραπάνω συμπεράσματος. Εδώ είναι αποκάλυψη στον ρόλο του γιατί είναι ίσως η πρώτη φορά που απαιτούνταν από αυτόν να είναι γελοίος, ενώ στο παρελθόν όποτε έπεφτε σε κακούς σκηνοθέτες που του ζητάγανε να παίξει σοβαρά, κατέληγε στα μάτια του θεατή γελοίος. Είναι μακράν ο πιο ξεκαρδιστικός χαρακτήρας από όλους. Ο κακός Μαρκ Στρονγκ είναι μία κόμικ καρικατούρα όπως όφειλε να είναι και τα πιτσιρίκια που υποδύονται τον Kick-Ass και το κακό συναπάντημα απολαυστικά ένα προς ένα. Η οδηγία του Βον προς όλους τους ηθοποιούς του, όταν μαζεύτηκαν για να χτενίσουν όλοι μαζί παρέα το τρελό αυτό σενάριο, υποθέτω πως ήταν η εξής: διασκεδάστε σε αυτή την ταινία όσο πιο πολύ μπορείτε, γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να χρειάζεται ένας σκηνοθέτης τέτοιου σεναρίου από εσάς.

Αν ο Μελ Μπρουκς συναντούσε τους Μόντυ Πάιθον και φτιάχνανε ένα σκριπτ για μια ομάδα υπερ-ηρώων που θα σκηνοθετούσε στο τέλος ο Μπλέηκ Έντουαρντς τότε θα είχαμε δει ταινία σαν το Kick-Ass, και ακόμα πιο σουρεάλ από αυτή τώρα, πριν 30-40 χρόνια. Έπρεπε όμως ο Σκωτσέζος Μαρκ Μίλαρ, δημιουργός επίσης του κόμικ ?Wanted?, να δημιουργήσει το κόμικ ?Kick-Ass? για να βρεθούμε μπροστά από αυτή την μεγάλη κωμωδία-έκπληξη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το Kick-Ass είναι η καλύτερη κωμωδία από την εποχή του Zoolander και επίσης από τις ελάχιστες ταινίες που κατάφερε να με έχει συνέχεια με ένα τεράστιο χαμόγελο. Υπόσχεται γέλιο από την αρχή μέχρι το τέλος και αυτό γιατί δεν πήρε τον εαυτό της στα σοβαρά. Για να την απολαύσετε σας συμβουλεύουμε να την αντιμετωπίσετε και σεις ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.