Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου 2014 22:45

Εντός και εκτός: το ζήτημα του χώρου στην περίπτωση της Anne Laure Maison.

Γράφτηκε από την 
"Οικειότητες", collage φωτογραφιών, Παρίσι, 2010. "Οικειότητες", collage φωτογραφιών, Παρίσι, 2010.

«Σε παρακαλώ, ζωγράφισέ μου ένα σπίτι», λέει, μεταξύ άλλων, ο Μικρός Πρίγκηπας. Η απλή αυτή φράση, αγαπημένη της γαλλίδας καλλιτέχνιδας Anne Laure Maison, αποτελεί την αφετηρία και ταυτόχρονα συνοψίζει το ζητούμενο κάθε της έργου την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου.

Γεννημένη στη Λυών το 1979, με σπουδές στην αρχιτεκτονική και την τέχνη, προσανατολίζεται ερευνητικά στο ευρύ πεδίο του ζητήματος του χώρου και καταπιάνεται με ποικίλες τεχνικές και μέσα, με πιο σύνηθες αυτό της φωτογραφίας. Η κατοικία, το ανθρώπινο ενδιαίτημα κάθε είδους, που αποτελεί το αντικείμενο μελέτης της και το επώνυμό της συναντώνται σε μια ιδιαίτερη σύμπτωση, για την οποία η ίδια αστειεύεται: «Με τέτοιο επώνυμο, δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με τίποτα άλλο, πέρα από το σπίτι».

Γοητεύεται από τα εσωτερικά των χώρων που διακρίνονται από τα φωτισμένα παράθυρα των κτιρίων τη νύχτα και τα φωτογραφίζει. Στη συνέχεια, χρησιμοποιεί τις εικόνες εκ νέου, οργανώνοντάς τες με τέτοιο τρόπο, ώστε να συνθέσει τις εξωτερικές όψεις των δικών της κτιρίων, σε μια σειρά έργων που φέρει τον τίτλο «Οικειότητες». Η χρήση του φωτός είναι καθοριστική. Ο εσωτερικός χώρος αποκαλύπτεται στα μάτια του περαστικού, του θεατή, που αυτόματα μεταφέρεται, εντάσσεται στον ανοίκειο, άγνωστο πριν λίγα λεπτά χώρο. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε εξάλλου αντίστοιχα ρίξει τέτοιες κλεφτές ματιές;


323cb80d7a0e63d7f8d69f3bcfe3363d

039ebeafbfc349ca6c36150963a7878b

Ωστόσο, η Anne Laure Maison προχωρά λίγο περισσότερο. Στη σειρά των δίπτυχων φωτογραφιών της με τίτλο «Πίσω από τις πόρτες», οι χώροι παρουσιάζονται σε παράθεση με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτούς. Το αποτέλεσμα δεν αποτελεί απλό προϊόν μιας φαινομενικής περιέργειας της καλλιτέχνιδας. Η ίδια επισημαίνει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τα συνηθισμένα, το στοιχείο της έκπληξης ή της ανατροπής.

9d08a7870c9fb7a15765a31649439601

 f67c10eb3ae98976ede55020fd2026e2

Αυτή ακριβώς η ανατροπή χαρακτηρίζει και τις φωτογραφίες σκηνών, χαρτόκουτων ή πρόχειρων κατασκευών που αποτελούν τα κελύφη, τους χώρους κατοικίας αστέγων. Η σειρά ονομάζεται «Σπίτια στο δρόμο» και περιγράφει την οργάνωσή τους όχι ως απλά καταφύγια για τη νύχτα, αλλά και ως ευμετάβλητους χώρους διημέρευσης. To δίπολο εντός και εκτός, το ορατό και το αόρατο, αυτό που αποκαλύπτεται και εκείνο που υπαινίσσεται αποτελούν και πάλι τους βασικούς άξονες στο έργο της Maison, που παρά τη φαινομενική του απλότητα αναδεικνύει τους χωρικούς της προβληματισμούς.

64c1ae056c0df91cd0a65de59898b558   4913614bc445f31cd0c2bd7083efcd9e

 

Κατερίνα Ναστούλα

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1977. Σπούδασα Αρχιτεκτονική στο Λονδίνο (Bachelor of Arts in Architecture,University of Greenwich) και τη Θεσσαλονίκη (Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ.), ενώ ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης (Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας, Φιλοσοφική Σχολή Α.Π.Θ.), αποφοιτώντας με άριστα. Ως ελεύθερος επαγγελματίας, ασχολούμαι με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό κατοικιών και σχολικών κτιρίων μικρής κλίμακας, ενώ, την τελευταία δεκαετία διδάσκω σχέδιο και αρχιτεκτονική σύνθεση.