Review Detail

παρακαλώ, παρακαλώ... Για να μην μπερδευτώ ιδιαίτερα θα έπρεπε να πω τα εξής: 1/Η εθνολογία σαν Handmaiden of Colonialism 2/ H τεχνολογία στην υπηρεσία του συμφέροντος 3/ Το δόγμα Bush περί προληπτικής επίθεσης 3/ Η πνευματικότητα, ο μεγάλος απών 4/ Η διαφορετικότητα σαν όπλο καταστροφής των "κατώτερων" αλλά πάντα "συγκρίσιμων" άλλων 5/ Η αναγνωρισιμότητα του άλλου και η δυνατότητα του να βιώσει αυτό που επιθυμεί κτλ. Αν ξέρετε εσείς κάποια ελληνική ή έστω ευρωπαϊκή ταινία που να είναι γροθιά στο στομάχι που να τα λέει τόσο χύμα όσο οι Αμερικανιές του Κάμερον τότε πέστε μου την. Οι συνάφειες με την Ποκαχόντας είναι προφανώς για τους αδαείς που άκουγαν Καρυωτάκη και σκέφτονταν μόνο την αυτοκτονία του... Το μόνο παράπονο που έχω είναι ο χαρακτήρας του στρατηγού που παραείναι "καρτούν" και εξυπηρετεί μόνον το σενάριο: στο κάτω-κάτω, όταν είδαν ότι είχαν μεγάλες απώλειες θα έπρεπε να αποσυρθεί για να επιστρέψει με ενισχύσεις όχι να πεισμώσει και να κάνει μόνος του πόλεμο. Παρα ήταν ανθρώπινο και... κακό. Δεν υποστηρίζω ανάλογη προσπάθεια από Ελληνικής πλευράς διότι θα βγει πάλι μια "παρεξηγημένη Ρεπούση" ή ένας "αποδομητικός κύρηκας" που προσπαθεί να μας μυήσει στον κόσμο της... ενσυναίσθησης! Δέστε πως γίνεται κριτική (και όχι επί-κριτική) από τον ίδιο τον λαό που ΚΑΝΕΙ αυτά τα πράγματα και όχι από θεατές σε σχετικά ασφαλείς θέσεις εξώστη ("...ρε παιδί μου είδες τι κάναν στο Ιρακ;"). Για τα υπόλοιπα, απλά εφαλτήριο για νέες προσπάθειες στην τεχνολογία, submersive technologies κτλ. Πρέπει να το δείτε... (Βγάλτε τα γυαλιά της ελληνικής δημοσιογραφίας -ουφ- και βάλτε τα 3D!)