"Το Κουτί" είναι από εκείνες τις ταινίες που ενώ έχουν όλα τα φόντα να αποτελέσουν θέμα συζήτησης λόγω του "μυαλού" που διαθέτει η αρχική τους ιδέα, αδικούν τελικά τον εαυτό τους γιατί αντί να επενδύσουν στο "μυαλό" επενδύουν στο υποτυπώδες σασπένς. Έτσι το σασπένς καταλήγει να είναι το δεύτερο δυνατό χαρτί της ταινίας, εξαιτίας του καλού σκηνοθέτη Ρίτσαρντ Κέλυ, ενώ το πρώτο δυνατό χαρτί είναι η αρχική ιδέα, που αναπόφευκτα ξεχειλώθηκε όσο χρειαζόταν για να γίνει μία δίωρη και πολύ προβλέψιμη ταινία.