Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 29 Απριλίου 2010 23:04

Μια Τραγελαφική Αληθινή Ιστορία

Γράφτηκε από την 

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Ήταν ένα ήρεμο απόγευμα Τετάρτης όταν έλαβα το τηλεφώνημα της φίλης μου Δέσποινας και την πρόσκλησή της για βραδινή θεατρική έξοδο. Επρόκειτο για μια μουσικοθεατρική παράσταση που από την περιγραφή στο ραδιόφωνο της είχε φανεί αρκετά ενδιαφέρουσα. Δε συνηθίζω να αρνούμαι τέτοιες προτάσεις κι έτσι το κλείσαμε επιτόπου. Οκτώ και μισή ήμασταν έξω από το θέατρο, ένα αρκετά γνωστό μικρό θέατρο στο κέντρο της Αθήνας. Κόψαμε εισιτήριο, ήπιαμε ένα ποτό στο φουαγιέ και καθίσαμε αναπαυτικά (ή όχι και τόσο) έτοιμες να παρακολουθήσουμε το θέαμα! Η περιγραφή που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινή, χωρίς ίχνος υπερβολής? Τα συμπεράσματα δικά σας!

Αρχικά εμφανίζεται η ορχήστρα και ύστερα ένας-ένας οι τέσσερις ηθοποιοί, ένας εκ των οποίων είναι απ? τους γνωστότερους στο πανελλήνιο ηθοποιούς κυρίως λόγω της συμμετοχής του, χρόνια τώρα, σε τηλεοπτικές σειρές.

Οι ηθοποιοί κρατούσαν τα κείμενα, μια από τις γυναίκες ηθοποιούς μάλιστα είχε τη φαεινή ιδέα να βάλει το κείμενό της σε ντοσιεδάκι φούξια με σχεδιάκια (αρκουδάκια, λουλουδάκια και όλα τα εις ?άκια) , το οποίο δε σταμάτησε να μου τραβάει την προσοχή μέχρι το τέλος. "Θα είναι στο concept της παράστασης" σκέφτηκα αρχικά, "παράσταση αναλόγιο", διαψεύστηκα όμως λίγη ώρα αργότερα όταν κατάλαβα ότι μόνο μια από τους τέσσερις ηθοποιούς ήταν αφηγήτρια και δικαιολογούταν να έχει το κείμενο μπροστά της, οι υπόλοιποι ηθοποιοί απλώς..δεν ήξεραν τα λόγια τους!

Το κείμενο λοιπόν (αυτό στο ντοσιεδάκι), το ευλαβικά και με μεγάλη προσοχή γραμμένο από τη μία εκ των ηθοποιών είχε αρκετά λάθη , απροσεξίας θέλω να πιστεύω, όπως το περίφημο "τους ψήφους" (ο γνωστός "ψήφος", ξέρετε, που μας ταλαιπωρεί ιδιαιτέρως τις προεκλογικές περιόδους).

Οι ηθοποιοί είχαν διπλό ρόλο, πέρα από το κείμενο είχαν αναλάβει και την ερμηνεία-εκτέλεση των τραγουδιών. Αυτό που συνέβη ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Τρεις άνθρωποι δεν κατόρθωσαν να πουν σωστά ούτε τρία τραγούδια. Ήταν μονίμως εκτός τόνου, σκουντούσαν ο ένας τον άλλο για να ξεκινήσουν μαζί, τραγουδούσαν λάθος μελωδίες, και είχαν και το θράσος να προσπαθούν να κάνουν και δεύτερες φωνές. Κατανοώ ότι ένας ηθοποιός μπορεί να μην έχει την άρτια τεχνική ενός επαγγελματία τραγουδιστή, αλλά να μην ξέρει τη μελωδία;

Στα πλαίσια της ερμηνείας μάλιστα μια εκ των γυναικών ηθοποιών χόρεψε ένα ανέμελο ζεϊμπέκικο, τόσο ανέμελο που παραλίγο να διαλύσει τον εξοπλισμό αφού η ηθοποιός σκόνταψε στο καλώδιο και έριξε το μικρόφωνο.

Μιας και αναφέρθηκα στον εξοπλισμό δε μπορώ να αποφύγω να τον σχολιάσω εκτενέστερα. Στην παράσταση υπήρχε video wall το οποίο θα πρόβαλλε video μέσω υπολογιστή κατά τη διάρκεια όλης της παράστασης. Εξαιρετική ιδέα, έλα όμως που ο άνθρωπος που χειριζόταν τον υπολογιστή προφανέστατα δεν είχε φτιάξει ο ίδιος τα video, ούτε και είχε ασχοληθεί πριν την παράσταση καθόλου με αυτά, με συνέπεια να προσπαθεί όλο το πρώτο 20λεπτο να βρει με ποιο πρόγραμμα θα παίξουν τα βιντεάκια. Οι θεατές όλη αυτή την ώρα παρακολουθούσαμε με αγωνία τα απεγνωσμένα κλικ στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή που προβαλλόταν στο video wall. Όταν τελικά τα κατάφερε, διαπίστωσα μετά μεγάλης μου απογοήτευσης ότι αυτό το οποίο περιμέναμε τόση ώρα να δούμε ήταν βιντεάκια με άθλια ανάλυση και λογότυπο youtube πάνω αριστερά, χωρίς καμία επεξεργασία ή δέσιμο μεταξύ τους.

Ας περάσω στο ενδυματολογικό. Γενικός τίτλος "ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή". Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι η μία γυναίκα φορούσε μπεζ μπότες τύπου λαϊκή αγορά και η άλλη σετ χρυσαφικών τύπου Εύη Βατίδου.

Και προχωρώ στα φώτα. Ο φωτιστής για κάποιο λόγο είχε ξετρελαθεί με τις δυνατότητες του φωτισμού του χώρου και δε σταμάτησε να παίζει με τα φώτα ούτε λεπτό. Ευτυχώς βρισκόταν στο οπτικό πεδίο των θεατών και είχα την τύχη να απολαμβάνω τις ενθουσιώδεις γκριμάτσες του κάθε φορά που ανακάλυπτε έναν καινούργιο συνδυασμό φώτων.

Και εδώ φτάνουμε στο αποκορύφωμα, κάπου προς το τέλος, η μία ηθοποιός αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά με την παράσταση, θυμώνει λοιπόν (με τον εαυτό της, με τους θεατές, δεν ξέρω να σας πω) και αρνείται να παίξει άλλο! Και τότε συμβαίνει το τραγικό, κοινό και ηθοποιοί αρχίζουν σύσσωμοι να την παρακαλούν με χειροκροτήματα να τραγουδήσει. Η ηθοποιός όμως ανένδοτη, δεν τραγούδησε ποτέ και έτσι έληξε η παράσταση.

Όπως μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί μετά από ένα 2ωρο κοροϊδίας και έχοντας ξεχειλίσει από αγανάκτηση κι εγώ και η φίλη μου αποφασίζουμε να αναζητήσουμε τον υπεύθυνο και να διαμαρτυρηθούμε.

Έτσι μπαίνουμε στη δεύτερη φάση της τραγελαφικής ιστορίας μας.

Ο υπεύθυνος της παράστασης και διευθυντής της ορχήστρας παραδέχεται ότι η παράσταση ήταν κάτι παραπάνω από αξιοθρήνητη. Δέχεται, επίσης, ότι οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί δεν ξέρουν να τραγουδούν και στην εύλογη ερώτηση που ακολούθησε "τότε γιατί τους διαλέξατε;" εκείνος απαντά "γιατί αν δεν είχα αυτούς τους ηθοποιούς δε θα με καλούσαν ποτέ στην τηλεοπτική εκπομπή που είμαι καλεσμένος αύριο". Η απάντηση ήταν αποστομωτική, τι άλλο να συζητήσεις ύστερα από αυτό. Φεύγοντας μας λέει "η ενορχήστρωση όμως δεν ήταν πολύ καλή;" Μάλιστα?

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ?

Με την πεποίθηση ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για μια αποτυχημένη παράσταση έχουν οι ηθοποιοί που συμμετέχουν, ιδιαιτέρως εκείνοι που, λόγω της φήμης τους, έχουν επιλογή , απευθυνόμαστε στον διάσημο ηθοποιό-πρωταγωνιστή της παράστασης. Κι ενώ του εκφράζουμε την απογοήτευσή μας για την παρωδία που είχαν παρουσιάσει, μας αποκαλύπτει ότι δεν είχαν κάνει καμία απολύτως πρόβα (!) και μας παρακαλεί να μην δυσφημίσουμε την παράσταση στους φίλους μας. Ύστερα μας θάβει τη συνάδελφό του που φέρθηκε αντιεπαγγελματικά και έκοψε την παράσταση και ολοκληρώνει με τη φράση "εγώ όμως δεν ήμουν καλός;" Μάλιστα?
Φεύγοντας μας λέει "Πάντως είστε κούκλες κορίτσια, έχετε facebook;;;"

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙarrow1

Νο 1 : Prima Vista
Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο πολλές παραστάσεις ανεβαίνουν εσπευσμένα, έχοντας κάνει ελάχιστη ή και καθόλου, όπως στην περίπτωσή μας, προετοιμασία μόνο και μόνο για να πάρουν την επιχορήγηση που δίνει το κράτος?

Νο 2 : Ο Δαίμονας του Άσημου.
Μεγάλος είναι πια ο αριθμός των "καλλιτεχνών" που ξεπουλούν και τον εαυτό τους τον ίδιο για μερικά τηλεοπτικά λεπτά, που εκμεταλλεύονται τη διασημότητα άλλων για να προβληθούν οι ίδιοι.
Επιτρέψτε μου να έχω άλλη εικόνα στο μυαλό μου για τον Καλλιτέχνη?

Νο 3 : Ο Ναρκισσισμός του Καλλιτέχνη.
Δεν ξέρω αν ήταν συμπτωματικό ότι και οι δύο "καλλιτέχνες" λίγη σημασία έδωσαν στο αν η παράσταση ήταν καλή ή όχι , ενώ έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το αν ήταν οι ίδιοι καλοί.
Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το θέατρο είναι δουλειά ομαδική, αν εκτίθεται ένας εκτίθενται όλοι!

Νο 4 : Facebook.Pr!
Φορέας δημοσίων σχέσεων έχει καταντήσει ο θεσμός που δημιουργήθηκε για να διευκολύνει την επικοινωνία και την ανταλλαγή φωτογραφιών μεταξύ πραγματικών φίλων?

 

 

 

 

 

 

 

 

Έφη Φαρμάκη

Είμαι απόφοιτος των Δραματικών Σχολών «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» του Γ.Κιμούλη και «Δήλος» της Δ.Χατούπη , καθώς και στο Studio Nama της Ελ.Σκότη. Ασχολούμαι με το χορό από πολύ μικρή ηλικία και έχω κάνει μαθήματα τραγουδιού, μουσικής και πολλά σεμινάρια υποκριτικής και χορού με σπουδαίους δασκάλους. Εργάζομαι ως ηθοποιός-χορεύτρια, ενώ πρόσφατα ολοκλήρωσα το τμήμα «Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών» της ΑΣΟΕΕ.