Η πιο εκθαμβωτική μεταφορά της κλασσικής ιστορίας του Ντίκενς στην μεγάλη οθόνη, από τον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ζεμέκις, που επιδίδεται πλέον στην εκμετάλλευση των νέων τεχνολογιών και ειδικότερα του performance capture. Ισοπεδωτικός ο Τζιμ Κάρευ, πολύ όμορφες αρκετές από τις σκηνές, αλλά τραγικά γρήγορο σε ρυθμό, γεγονός που καταδικάζει την πραγματική πεμπτουσία της αγαπημένης αυτής ιστορίας σε πλήρη ανυπαρξία. Κι αν είναι κάτι εντυπωσιακό σε αυτό το παραμύθι είναι οι εμπνεύσεις που περιέχει. Όχι τα τρισδιάτατα περιβάλλοντα στα οποία εκτυλίσσεται.