Ο Ρωσικός φορμαλισμός εμφανίστηκε στη Ρωσία στις αρχές του εικοστού αιώνα σαν μία θεωρία της λογοτεχνίας (1915). Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί την πρώτη κειμενοκεντρική θεώρηση του κειμένου στη θεωρία της λογοτεχνίας.

Εξετάζοντας την έννοια του Φορμαλισμού, σαν ευρύτερη μορφή τέχνης, θα δούμε ότι επηρέασε πολύ έντονα και τη διαμόρφωση του κινηματογράφου, παίρνοντας τη μορφή ενός κινήματος.

Το Athens House of Photography έχει την τιμή να παρουσιάσει τη δουλειά του μεγάλου Γάλλου φωτογράφου Willy Ronis. Ο Willy Ronis συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους Γάλλους φωτογράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται, μαζί με τον Doisneau και τον Brassai (με τους οποίους δημιούργησε το φωτογραφικό πρακτορείο Rapho), ο κατεξοχήν φωτογράφος του Παρισιού, και πολλές από τις πιο δημοφιλείς φωτογραφίες της πόλης του Φωτός είναι δικές του δημιουργίες. Η έκθεση θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 2014, στις 20:00 και θα διαρκέσει έως τέλη Μαρτίου.

Ο Σταύρος Γαλανόπουλος γεννήθηκε το 1946 στην Κόρινθο και πέθανε το 2013. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (απόφοιτος 1967) με δάσκαλο τον Γ. Μόραλη. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία δουλεύοντας στον χώρο της διαφήμισης, πέρασε στη σκηνογραφία και σε ηλικία 30 ετών εργάστηκε ως διακοσμητής.

«Κατ' αρχήν, πιστεύουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τον κόσμο. Θέλουμε την πλέον απελευθερωτική αλλαγή της κοινωνίας και της ζωής, στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι. Γνωρίζουμε ότι η αλλαγή αυτή είναι εφικτή μέσω κατάλληλων ενεργειών» (Guy Debord). 
Η Καταστασιακή Διεθνής (Καταστασιακοί ή Σιτουασιονιστές) ήταν μία κίνηση ριζοσπαστών καλλιτεχνών και θεωρητικών που έδρασαν στη Γαλλία την περίοδο 1957-1972. Η ομάδα περιελάμβανε στους κύκλους της περισσότερα από πενήντα άτομα από διάφορα πεδία, καλλιτέχνες, ζωγράφους, θεωρητικούς, φιλοσόφους, συγγραφείς, αρχιτέκτονες κ.ά.

Ο Σουπρεματισμός είναι ένα κίνημα ζωγραφικής, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία, λίγο μετά τον Ιταλικό Φουτουρισμό και ενώ παράλληλα ο Κονστρουκτιβισμός κέρδιζε δικαίως τη θέση του στη μοντέρνα τέχνη. Ο όρος (αγγλ. suprematism) προήλθε από την προσπάθεια απόδοσης της ανωτερότητας (supremαcy) του άδολου αισθήματος στη δημιουργική τέχνη. Βασικός εμπνευστής του, ο Kazimir Malevich (Καζιμίρ Μάλεβιτς) ο οποίος επινοεί τον Σουπρεματισμό ως καθαρότερη μορφή κυβισμού.

Ο Δήμος Σκουλάκης γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική από μικρή ηλικία. Μαθήτευσε για μικρό χρονικό διάστημα κοντά στον Φώτη Κόντογλου και στη συνέχεια στον Σπύρο Παπαλουκά. Το 1957 πήγε στο Παρίσι όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Θ. Τσίγκο και γνώρισε πολλούς από τους Έλληνες καλλιτέχνες που βρίσκονταν εκεί. Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήρι των Π. Σαραφιανού και Βρ. Βλαχόπουλου με σκοπό να δώσει εξετάσεις στην ΑΣΚΤ.

Ο Αλέξης Ακριθάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική εκδηλώθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, δεν έκανε όμως ποτέ επίσημες σπουδές. Η γνωριμία του, ωστόσο, με το φιλόσοφο Γιώργο Μακρή υπήρξε αποφασιστική και τον οδήγησε στη συστηματική ενασχόληση με την τέχνη. Από το 1956 έως το 1960 έζησε στο Παρίσι όπου πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές και παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Grande Glaumiere.

Ο Γαλλικός ακαδημαϊκός ορθολογισμός του 19ου αιώνα υποστήριζε και προωθούσε την καλλιτεχνική έκφραση ως ένα είδος "avant- garde" τέχνης κυρίως ανάμεσα στην ελίτ της κοινωνίας σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο. Από τα τέλη του 19ου αιώνα κάνει την εμφάνισή της η αισθητική της τέχνης. Είναι το φιλοσοφικό ρεύμα που εξετάζει αισθητικά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ενός έργου. Αυτού του είδους η ακαδημαϊκή ορθοδοξία η οποία σχετίζεται με την επίσημη αποδοχή ή απόρριψη των έργων τέχνης ξεκινά να αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στην τέχνη.

«Εγώ απεικονίζω ό,τι είναι ορατό σε μένα. Το τι είναι ορατό σε μένα είναι μόνο σε μένα. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Πιστεύω ότι ο κόσμος, για να χρησιμοποιήσω μία φράση του Schopenhauer, είναι παράσταση, και ότι ο καθένας μας βλέπει κατά το δοκούν, κατά τη δική του διαμόρφωση. Δε νομίζω ότι βλέπουμε με τα μάτια μας μόνο. Νομίζω ότι βλέπουμε με τα μάτια μας που είναι ένα όργανο για να δει το σώμα μας το ίδιο και το ίδιο μας το βαθύτερο είναι. Λοιπόν εγώ υπ' αυτήν την έννοια ζωγραφίζω όχι ό,τι είναι ορατό τοις πάσι, αλλά ό,τι εγώ μπορώ να δω...»

Ο Φουτουρισμός ήταν ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα το οποίο εμφανίστηκε τον 20ο αιώνα. Θεωρείται κυρίως ιταλική σχολή στο χώρο της λογοτεχνίας και της τέχνης που ωστόσο υιοθετήθηκε και από καλλιτέχνες άλλων χωρών, ειδικότερα της Ρωσίας. Ο Φουτουρισμός αναπτύχθηκε σχεδόν σε όλες της μορφές της τέχνης, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ποίηση, τη μουσική, το θέατρο αλλά και στη φωτογραφία. Ο φουτουρισμός σαν κίνημα, τοποθετείται χρονικά την περίοδο 1909-1920.